Staande golf
In die fisika is 'n staande golf, ook bekend as 'n stilstaande golf, 'n golf wat mettertyd ossilleer, maar waarvan die piekamplitude-profiel nie in die ruimte beweeg nie. Die piekamplitude van die golf ossillasies op enige punt in die ruimte is konstant met die tyd, en die ossillasies op verskillende punte deur die golf is in fase. Die plekke waar die absolute waarde van die amplitude minimaal is, word nodusse genoem, en die plekke waar die absolute waarde van die amplitude maksimum is, word antinodusse genoem.
Staande golwe is vir die eerste keer opgemerk deur Michael Faraday in 1831. Faraday het staande golwe op die oppervlak van 'n vloeistof in 'n trillende houer waargeneem.[1][2] Duitse fisikus Franz Melde het die term "staande golf" (Duits: stehende Welle of Stehwelle) omstreeks 1860 geskep en die verskynsel getoon in sy klassieke eksperiment met vibrerende snare.[3][4][5]
Hierdie verskynsel kan voorkom omdat die medium in die teenoorgestelde rigting van die golf beweeg, of dit kan in 'n stilstaande medium ontstaan as gevolg van steuring tussen twee golwe wat in teenoorgestelde rigtings beweeg. Die mees algemene oorsaak van staande golwe is die verskynsel van resonansie, waarin staande golwe in 'n resonator voorkom as gevolg van interferensie tussen golwe wat heen en weer weerkaats word op die resonansfrekwensie.
Vir golwe van gelyke amplitude wat in teenoorgestelde rigtings beweeg, is daar gemiddeld geen netto voortplanting van energie nie.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Scott, A. (2006). Encyclopedia of Nonlinear Science (in Engels). Taylor & Francis. p. 683. ISBN 978-1-135-45558-3. Besoek op 20 Oktober 2020.
- ↑ Lin, S. P. (1994). Nonlinear Instability of Nonparallel Flows : IUTAM Symposium Potsdam, NY, USA July 26-31, 1993. Berlin, Heidelberg: Springer Berlin Heidelberg. ISBN 3-642-85084-7. OCLC 851387248.
- ↑ Melde, F. (1860). "Ueber die Erregung stehender Wellen eines fadenförmigen Körpers". Annalen der Physik und Chemie (in Duits). Wiley. 187 (12): 513–537. doi:10.1002/andp.18601871202. ISSN 0003-3804.
- ↑ Melde, F. (1864). Die Lehre von den Schwingungscurven: nach fremden und eigenen Untersuchungen. Die Lehre von den Schwingungscurven: nach fremden und eigenen Untersuchungen (in Duits). Barth. Besoek op 20 Oktober 2020.
- ↑ Melde, F. (1884). "Akustische Experimentaluntersuchungen". Annalen der Physik (in Duits). Wiley. 257 (3): 452–470. doi:10.1002/andp.18842570308. ISSN 0003-3804.
