Stavudien
 | Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas. |
|
|
Vrywaring: Die mediese inligting verskaf op Wikipedia dien slegs as 'n riglyn en dra geen waarborg van feitelike korrektheid nie. Enige vrae of klagtes oor u persoonlike gesondheid behoort na 'n dokter verwys te word. |
Blou=stikstof
Rooi=suurstof
Swart=koolstof en koolstofbindings
Wit=waterstof
Stavudien (algemeen bekend as d4T, chemies 2′,3′-didehidro-2′,3′-dideoksitimidien) behoort tot die klas teenretrovirale middels bekend as nukleosied trutranskriptase remmers (NRTI), wat die ensiem trutranskriptase blokkeer, 'n ensiem wat onmisbaar is vir virusvoortplanting.
Gebruike
[wysig | wysig bron]Stavudien word gebruik as deel van 'n hoogs-aktiewe antiretrovirale terapie (HAART) vir die behandeling van MIV tipe 1 of 2. Dit kan ook gebruik word vir HIV-voorkoming na 'n naaldprikbesering of ander potensiële blootstelling.[1] Dit is egter nie 'n eerstelynbehandeling nie.
Volwassenes behoort 'n dosis van 30 mg tweekeer daagliks per mond te neem.
Geskiedenis en koste
[wysig | wysig bron]Stavudine is eerste keer in 1966 beskryf en in 1994 in die Verenigde State goedgekeur.[2] Dit is beskikbaar as 'n generiese medikasie. Die groothandelskoste in die ontwikkelende wêreld is 1,86 tot 5,40 VSD per maand.[3] Die Wêreldgesondheidsorganisasie beveel aan dat die gebruik daarvan verminder word weens newe-effekte.
Newe-efekte
[wysig | wysig bron]Algemene newe-effekte sluit in hoofpyn, diarree, braking, uitslag, en perifere senuweeprobleme. Erge newe-effekte sluit in hoë bloedlaktaat, pankreatitis, en 'n vergrote lewer. Dit word gewoonlik nie aanbeveel tydens swangerskap nie.
Farmakokinetika
[wysig | wysig bron]Absorpsie
[wysig | wysig bron]Stavudien toon vinnige absorpsie en goeie orale biobeskikbaarheid (F=0.86).
Verspreiding
[wysig | wysig bron]Stavudien bind nie aan proteïene in die bloed nie.
Metabolisme
[wysig | wysig bron]Die uitskeiding van stavudien word minimaal beïnvloed deur lewermetabolisme. Oksidasie en glukuronidasie produseer 'n paar metaboliete.
Stavudien word meestal in die uriene uitgeskei, meestal in onveranderde vorm.
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ "Stavudine Monograph for Professionals - Drugs.com". www.drugs.com (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 September 2019. Besoek op 11 April 2018.
- ↑ Fischer, Janos; Ganellin, C. Robin (2006). Analogue-based Drug Discovery (in Engels). John Wiley & Sons. p. 505. ISBN 9783527607495. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 September 2017.
- ↑ "Stavudine". International Drug Price Indicator Guide. Besoek op 30 November 2016.
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
