Tell

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Tell Be'er Sjewa
Tell Jokneam

'n Tell of tel (van Hebreeus: תֵּל, of uit Arabies: تلّ, tal)[1][2] is 'n soort argeologiese kunsmatige heuwel wat weens menslike bewoning en desertering van 'n geografiese ligging oor verskeie eeue ontstaan het. 'n Klassieke tell lyk na 'n lae, afgeknotte konus met 'n gelyke bokant en hellings aan al die kante.[3]

Argeologie[wysig | wysig bron]

'n Tell is 'n opeenvolging van begrawe strukture soos regerings- of militêre geboue, godsdienssentra, of wonings wat op verskillende dieptes gevestig is, afhangend van hul datum van gebruik. Hulle sal dikwels oorvleuel, horisontaal, vertikaal of in beide rigtings. Argeoloë sal tell-liggings uitgrawe ter wille van interpretasies van die argitektuur, doel, en datum van bewoning. Aangesien die uitgrawe van 'n tell 'n destruktiewe proses is, het fisici en geofisici niedestruktiewe metodes ontwikkel vir die kartering van tell-liggings.[4]

In kultuur[wysig | wysig bron]

Die naam van die Israelse stad Tel Aviv, is 'n frase wat uit Esegiël 3:15 in die Bybel afgelei is, wat in Hebreeus beteken: "Tel van lente".

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Archaeology of Palestine, Art of Excavating a Palestinian Mound, William Foxwell Albright, 1960, bl. 16
  2. Kirkpatrick, E. M. (1983). Chambers 20th Century Dictionary (New uitg.). Edinburgh: W & R Chambers Ltd. p. 1330. ISBN 0550102345.
  3. Archaeology of Palestine, Art of Excavating a Palestinian Mound, William Foxwell Albright, 1960, bl. 16
  4. Dataontleding van telliggings