Gaan na inhoud

Tiangong-program

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
(Aangestuur vanaf Tiangong 1)
Diagram van Tiangong 1 (links) met ’n besoekende Shenzhou-ruimtetuig (regs).

Tiangong (Chinees: 天宫一号; "Hemelse Paleis") is 'n ruimtestasieprogram van die Volksrepubliek China. Die doel is om ’n ruimtestasie te bou wat vergelykbaar is met die Russiese stasie Mir. Dit is ’n onafhanklike projek sonder samewerking met enige ander land.[1]

Die projek

[wysig | wysig bron]

Die program is in 1992 begin as Projek 921-2. ’n Groot ruimtestasie sal in drie fases gebou word en sou teen 2020 voltooi wees,[2] min of meer teen die tyd dat die Internasionale Ruimtestasie (IRS) van diens onttrek sal word.[3] Die voltooiing van die projek is intussen uitgestel tot 2022.[4]

Ruimte laboratorium fase

[wysig | wysig bron]

Chinese pogings om lae aardwentelbaan-ruimtestasievermoëns te ontwikkel, begin met 'n ruimtelaboratoriumfase, met die bekendstelling van drie Tiangong-toetsvoertuie (wat later tot twee verminder is).[2]

Tiangong 1

[wysig | wysig bron]

China het sy eerste ruimtelaboratorium, Tiangong 1, op 29 September 2011 lanseer. Tydens sy bestaan het twee Shenzhou-ruimtetuie dit besoek. Op 16 Junie 2012 is Shenzhou 9 met 'n bemanning van drie lanseer. Dit is op 18 Junie suksesvol gekoppel en was China se eerste bemande tuig wat aan 'n ander tuig gekoppel word.[5] Op 11 Junie 2013 is Shenzhou 10, ook met drie bemanningslede, lanseer.[6] Tiangong 1 het intussen teruggeval na die Aarde. Dit het die atmosfeer op 2 April 2018 binnegegaan en uitgebrand.[7]

Tiangong 2

[wysig | wysig bron]

'n Tweede en derde toetsstasie is oorspronklik beplan voor die ruimtestasie gebou word. Hulle is egter gekombineer as een projek, Tiangong 2.[8] Dié meer gevorderde laboratorium is op 15 September 2016 lanseer.[9]

Groot ruimtestasie

[wysig | wysig bron]

Hoof artikel : Chinese groot modulêre ruimtestasie

China beplan om die wêreld se derde multimodule-ruimtestasie te bou om Mir en die IRS op te volg.[1] Dit is afhanklik van die datum waarop Orbital Piloted Assembly and Experiment Complex (OPSEK) van die IRS geskei word. Die vorige afsonderlike komponente sal in 'n ruimtestasie geïntegreer word, gerangskik as:[2]

  • Kernkajuitmodule (KKM) - gebaseer op die Tiangong-3 "ruimtestasie" en soortgelyk aan die Mir Kernkajuitmodule. Die 18,1 meter lange kernmodule, met 'n maksimum deursnee van 4,2 meter en 'n lanseringsgewig van 20 tot 22 ton, word eerste gelanseer.[10]
  • Laboratoriumkajuitmodule I (LKM-1) en laboratoriumkajuitmodule II (LCM-2) - gebaseer op Tiangong-2 "ruimtelaboratorium". Elke laboratoriummodule is 14,4 meter lank, met dieselfde maksimum deursnee en die lanseringsgewig van die kernmodule.[10]
  • Tianzhou ('Hemelse vaartuig') - 'n vragruimtetuig gebaseer op Tiangong-1 met 'n maksimum deursnee van 3,35 meter en 'n gewig van minder as 13 ton (13 lang ton; 14 kort ton), bedoel vir vervoer voorrade en eksperimente aan die ruimtestasie. Die ruimtetuig sal drie weergawes hê: met drukking, sonder druk en 'n kombinasie van die twee. Dit is die eerste keer op 20 April 2017 met die Long March 7-vuurpyl vanaf Wenchang gelanseer.[11][12][13]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ 1,0 1,1 Branigan, Tania; Sample, Ian (26 April 2011). "China unveils rival to International Space Station". UK Guardian (in Engels). London. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Februarie 2020. Besoek op 27 April 2011. China kies dikwels poëtiese name vir sy ruimteprojekte, soos Chang'e - na die maangodin - vir sy maansendings; sy lanseerdersreeks word egter Long March genoem, in hulde aan die kommunistiese geskiedenis. Daar word tans na die ruimtestasieprojek as Tiangong, oftewel 'hemelse paleis', verwys.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 David, Leonard (11 Maart 2011). "China Details Ambitious Space Station Goals". SPACE.com (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 April 2020. Besoek op 9 Maart 2011.
  3. ↑ "China takes first step towards space station". 20 September 2011.
  4. ↑ China to begin construction of manned space station in 2019 Reuters, 28 April 2017
  5. ↑ Jonathan Amos (18 Junie 2012). "Shenzhou-9 docks with Tiangong-1". BBC (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Desember 2019. Besoek op 21 Junie 2012.
  6. ↑ "China launches fifth manned space mission". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Julie 2013. Besoek op 26 Junie 2018.
  7. ↑ "China Confirms Its Space Station Is Falling Back to Earth" (in Engels). 19 September 2016. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Mei 2020.
  8. ↑ "脚踏实地，仰望星空—访中国载人航天工程总设计师周建平" (in Viëtnamees). Chinese Government. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Oktober 2019. Besoek op 22 April 2017.
  9. ↑ "China to launch Tiangong-2 and cargo spacecraft in 2015" (in Engels). GB Times. 13 Junie 2013. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Junie 2013. Besoek op 16 Junie 2013.
  10. ↑ 10,0 10,1 Xin, Dingding (26 April 2011). "Countdown begins for space station program" (in Engels). Beijing: China Daily. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Mei 2020. Besoek op 28 April 2011.
  11. ↑ Barbosa, Rui C. (19 April 2017). "Tianzhou-1 – China launches and docks debut cargo resupply". NASASpaceFlight.com (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Julie 2019. Besoek op 5 Mei 2018.
  12. ↑ Clark, Stephen (3 Maart 2016). "China to launch new space lab later this year". Spaceflight Now (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 November 2016. Besoek op 8 Maart 2016.
  13. ↑ Jones, Morris (3 Maart 2014). "The Next Tiangong". Space Daily (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 November 2019. Besoek op 23 Februarie 2020.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Tiangong-program&oldid=2652298"