Toekomsstudies

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Moore se wet is 'n voorbeeld van toekomsstudies; dit is 'n statistiese versameling van verlede en huidige tendense met die doel om toekomstige tendense akkuraat te ekstrapoleer.

Toekomsstudies is die stelselmatige interdissiplinêre en holistiese studie van sosiale/tegnologiese vooruitgang, en ander omgewingstendense; dikwels met die doel om te ondersoek hoe mense in die toekoms sal leef en werk. Voorspellingstegnieke, soos vooruitskatting, kan toegepas word, maar hedendaagse toekomsstudiewetenskaplikes beklemtoon die belangrikheid daarvan om alternatiewe stelselmatig te ondersoek.[1][2][3] Oor die algemeen kan dit beskou word as 'n vertakking van die sosiale wetenskappe en 'n uitbreiding tot die veld van geskiedenis. Toekomsstudies (in die omgangstaal genoem "toekoms" deur baie van die veld se praktisyns) poog om te verstaan wat waarskynlik sal voortgaan en wat waarskynlik kan verander. Deel van die dissipline soek dus 'n stelselmatige en patroongebaseerde begrip van verlede en hede, en om die moontlikheid van toekomstige gebeure en tendense te ondersoek.[4]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. James Joseph O'Toole (2017). "Futurology | social science". Encyclopedia Britannica (in Engels). Besoek op 11 Mei 2020.
  2. "Futurology | Definition of Futurology by Lexico". Lexico Dictionaries | English (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Maart 2020. Besoek op 11 Mei 2020.
  3. Voros, Joseph (24 Februarie 2017). "The Futures Cone, use and history". The Voroscope (in Engels). Besoek op 13 Julie 2020.
  4. "Futurology". Wordnet Search 3.1. Princeton University. Besoek op 16 Maart 2013.