Toponimie

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Toponimie (van die Griekse τόπος tópos, "plek", en ὄνομα onoma, "naam") is 'n ander naam vir pleknaamkunde, dus die studie van plek- of geografiese name, hulle oorsprong, betekenis en gebruik.[1] Toponimie is 'n tak van naamkunde, waarin alle soorte eiename bestudeer word.[2] Toponimie is 'n wetenskap wat hoofsaaklik tot diens is van argeologie en historiese geografie.

Iemand wat toponieme, of plekname, bestudeer, word 'n pleknaamkundige genoem.

Beskrywing van die studie[wysig | wysig bron]

Toponimie het niks te make met die verklaring van verhale of sages wat deur mense geskryf is nie. Toponimie bestudeer plekname op 'n wetenskaplike manier. Dit is gebaseer op die oudste weergawe van die pleknaam omdat dit die 'deursigtigste' is. Deur plekname te bestudeer en te verduidelik, word insig verkry in:

  • geskiedenis
  • grondtoestande
  • taalontwikkeling
  • aktiwiteite
  • plantgroei
  • geografie
  • topografie
  • ou beroepe
  • ou persoonsname
  • plaaslike heiliges of beskermheiliges
  • aard van nedersettings op / vanaf daardie plek

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Ormeling Sr., F. J. (16–18 Oktober 1989). "Terms used in geographical names standardization". In Tichelaar, T. R. (red.). Proceedings of the Workshop on Toponymy held in Cipanas, Indonesia. Cibinong: Bakosurtanal.
  2. Tent, Jan (2015). "Approaches to Research in Toponymy". Names. 63 (2): 65–74. doi:10.1179/0027773814Z.000000000103. S2CID 144115142.

Skakels[wysig | wysig bron]