Vasal

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

In die Middeleeue was 'n vasal of leenman 'n persoon aan wie die koning 'n stuk land uitgeleen het.

Oorspronklik (in die Karolingiese Ryk) was die leenman 'n amptenaar van die koning, maar die amp het vinnig oorerflik geword en so het die adel ontstaan. Die leenman het aan die koning 'n eed moes sweer dat hy die koning militêr sou steun en getrou aan hom sou wees. Die koning het as antwoord gesweer dat hy hom sal beskerm. Die leenman en sy afstammelinge het die geleende land behou totdat hulle huis (familie) uitgesterf het; daarna het die land weer na die koning teruggekeer.