Wheatstonebrug

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Die Wheatstonebrug se stroomdiagram.

'n Wheatstonebrug is 'n elektriese stroombaan wat gebruik word om 'n onbekende weerstand te meet deur twee bene van 'n brugstroombaan te balanseer, waarvan die een been die onbekende komponent bevat. Die grootste voordeel van hierdie stroombaan is die vermoë om baie akkurate metings te verkry (teenoor 'n eenvoudige spanningsverdeler).[1] Sy werking is soortgelyk aan die oorspronklike potensiometer.

Die Wheatstonebrug was ontwerp deur Samuel Hunter Christie in 1833 en verbeter en gepopulariseer deur Sir Charles Wheatstone in 1843[2]

Werking[wysig | wysig bron]

In die figuur, is die onbekende weerstand wat gemeet word; en is weerstande met bekende waardes en die weerstand van is verstelbaar. Die weerstand word verstel totdat die brug "gebalanseerd" is en geen stroom vloei deur die galvanometer . By hierdie punt is die elektriese spanning tussen die twee middelpunte B en D nul. Dus is die verhouding van die weerstande in die bekende been . Wanneer die brug ongebalanseerd is, dui die rigting van die stroom in die galvanometer aan of die weerstand te hoog om te laag is.

By die punt waar die stroombaan gebalanseerd is:

Die nulstroom kan met baie hoë akkuraatheid met die galvanometer gemeet word. Daarom, as en met hoë akkuraatheid bekend is, kan met hoë akkuraatheid bepaal word. Baie klein veranderings in kan die balans versteur en dadelik opgetel word.

Alternatiewelik, as en bekend is maar is nie verstelbaar nie, kan die spanningsverskil of die stroomvloei deur die meter gebruik word om die waarde van . Hierdie opstelling word gereeld gebruik in weerstandmetings soos in resistiewe termometers aangesien dit vinniger is om 'n spanningswaarde te meet as om 'n weerstand te verstel totdat die spanning nul is.

Afleiding[wysig | wysig bron]

Wheatstonebrug met strome aangedui. Stroomrigtings word arbitrêr toegeken.

Die toepasssing van Kirchoff se Stroomwet by die nodes B en D lewer:

Die toepassing van Kirchoff se Spanningswet, vir die lusse ABD en BCD lewer:

Wanneer die brug gebalanseerd is, is IG = 0, daarom kan die tweede stel vergelykings herskryf word as:

Deur die twee vergelykings te deel en te herskryf, gee:

Vanaf die eerste twee vergelykings is I3 = Ix en I1 = I2. Deur dit in te vervamg en te vereenvoudig, kan Rx dan bepaal word as:

Indien al vier die weerstandwaardes en die bronspanningVS bekend is, en die weerstand van die galvanometer is hoog genoeg sodat IG weglaatbaar is, kan die spanning oor die brug VG bereken word deur die spanning van elke spanningsverdeler te bereken en dan die verskil van hierdie spannings te bereken. Die vergelyking hiervoor is:

Belangrikheid[wysig | wysig bron]

Die Wheatstonebrug illustreer die konsep van 'n verskilmeting, wat baie akkuraat kan wees. Variasies op die Wheatstonebrug kan gebruik word om kapasitansie, induktansie, impedansie en ander hoeveelhede, soos die hoeveelheid vlambare gasse in 'n monster soos met 'n eksplosimeter, te meet. Die Kelvinbrug was spesiaal aangepas vanaf die Wheatstonebrug om baie lae weerstande te meet. In baie gevalle is die onbekende weerstand wat gemeet word verwant aan 'n fisiese verskynsel, soos temperatuur of druk, en die Wheatstonebrug word dus indirek gebruik om daardie hoeveelhede te meet.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "Circuits in Practice: The Wheatstone Bridge, What It Does, and Why It Matters", as discussed in this MIT ES.333 class video
  2. "The Genesis of the Wheatstone Bridge" by Stig Ekelof discusses Christie's and Wheatstone's contributions, and why the bridge carries Wheatstone's name.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]