Outisme: Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Blaai deur geskiedenis
← Ouer wysigingNuwer wysiging →
Content deleted Content added
VisueelWikiteks
Besig
Besig
Lyn 72: Lyn 72:


In twee studies het hoogfunksionerende outistiese kinders tussen 8 en 15 jaar oud net so goed, en as volwassenes beter, as mense in kontrolegroepe gevaar in basiese taaltake wat [[woordeskat]] en [[spelling]] getoets het. Albei outistiese groepe het slegter as die kontrolegroepe gevaar in komplekse taaltake wat verband hou met figuurliketaal-, begrips- en gevolgtrekkingstoetse. Omdat mense dikwels aanvanklik getakseer word op hulle basiese taalvermoëns, dui dié studies daarop dat mense wat met outistiese mense praat, meer as andersins geneig is om te oorskat wat hulle gehoor verstaan.<ref name="Williams">{{cite journal | vauthors = Williams DL, Goldstein G, Minshew NJ | title = Neuropsychologic functioning in children with autism: further evidence for disordered complex information-processing | journal = Child Neuropsychol | volume = 12 | issue = 4–5 | pages = 279–298 | year = 2006 | pmid = 16911973 | pmc = 1803025 | doi = 10.1080/09297040600681190}}</ref>
In twee studies het hoogfunksionerende outistiese kinders tussen 8 en 15 jaar oud net so goed, en as volwassenes beter, as mense in kontrolegroepe gevaar in basiese taaltake wat [[woordeskat]] en [[spelling]] getoets het. Albei outistiese groepe het slegter as die kontrolegroepe gevaar in komplekse taaltake wat verband hou met figuurliketaal-, begrips- en gevolgtrekkingstoetse. Omdat mense dikwels aanvanklik getakseer word op hulle basiese taalvermoëns, dui dié studies daarop dat mense wat met outistiese mense praat, meer as andersins geneig is om te oorskat wat hulle gehoor verstaan.<ref name="Williams">{{cite journal | vauthors = Williams DL, Goldstein G, Minshew NJ | title = Neuropsychologic functioning in children with autism: further evidence for disordered complex information-processing | journal = Child Neuropsychol | volume = 12 | issue = 4–5 | pages = 279–298 | year = 2006 | pmid = 16911973 | pmc = 1803025 | doi = 10.1080/09297040600681190}}</ref>

===Herhalende gedrag===
[[Beeld:Autistic-sweetiepie-boy-with-ducksinarow.jpg|thumb|260px|'n Jong seun met outisme het al sy speelgoed in 'n ry gepak.]]

Outistiese individuele kan baie vorme van herhalende gedrag openbaar, wat die Repetitive Behavior Scale-Revised (RBS-R) soos volg kategoriseer:<ref name=Lam-Aman/>

* Stereotiepe gedrag: Herhalende bewegings soos van die hand, die rol van die kop of die wieg van die liggaam.
* Kompulsiewe gedrag: Tydrowende gedrag wat daarop gemik is om die angs te verminder wat 'n individu ervaar wanneer hy gedwing word om herhaaldelike aksies uit te voer of volgens streng reëls op te tree, soos om voorwerpe in 'n spesifieke volgorde te plaas of hande te was.
* Eendersheid: Weerstand teen veranderings, soos om daarop aan te dring dat meubels nie geskuif word nie of weiering om onderbreek te word.
* Rituele gedrag: Onveranderlike patroon van daaglikse handelings, soos dieselfde spyskaart of aantrekritueel. Dit word nou verbind met eendersheid, en 'n onafhanklike studie het voorgestel dat die twee faktore gekombineer word.<ref name="Lam-Aman">{{cite journal | vauthors = Lam KS, Aman MG | s2cid = 41034513 | title = The Repetitive Behavior Scale-Revised: independent validation in individuals with autism spectrum disorders | journal = J Autism Dev Disord | volume = 37 | issue = 5 | pages = 855–866 | year = 2007 | pmid = 17048092 | doi = 10.1007/s10803-006-0213-z | url = https://www.academia.edu/14013119}}</ref>
* Beperkte belangstellings: Belangstelling of fiksasies wat abnormaal is wat tema of intensiteit van fokus betref, soos 'n preokkupasie met 'n enkele televisieprogram, speelding of speletjie.
* Selfbesering: Gedrag van 'n persoon soos om homself in die oog te steek, sy eie vel te knyp, hand te byt en kop te stamp.<ref name=John2007/>

Dit lyk nie of enige spesifieke herhalende of selfbeserende gedrag tipies van outisme is nie, maar dit lyk of outisme lei tot 'n gereelder voorkoms en erger graad van dié soort gedrag.<ref>{{cite journal | vauthors = Bodfish JW, Symons FJ, Parker DE, Lewis MH | s2cid = 16706630 | title = Varieties of repetitive behavior in autism: comparisons to mental retardation | journal = J Autism Dev Disord | volume = 30 | issue = 3 | pages = 237–243 | year = 2000 | pmid = 11055459 | doi = 10.1023/A:1005596502855}}</ref>


== Verwysings ==
== Verwysings ==

Wysiging soos op 21:24, 31 Julie 2021

Outisme
’n Seun speel deur blikkies opmekaar te pak. As hy dit oor en oor doen, is dit ’n aanduiding dat hy moontlik outisties kan wees.
SpesialiteitKliniese sielkunde, psigiatrie, pediatrie, arbeidsgeneeskunde
SimptomeSukkel met sosiale interaksie, beperkte kommunikasie, beperkte belangstellings, herhalende gedrag[1]
KomplikasiesSosiale isolasie, werksprobleme, gesinspanning
Begin gewoonlik opTeen 2 of 3 jaar[2][3]
TydsduurLewenslank[2]
OorsakeGenetika en omgewingsfaktore[4]
Diagnostiese metodeGeskoei op gedrag en ontwikkelingsgeskiedenis[2]
Differensiële diagnoseIntellektuele onvermoë, skisofrenie[5]
BehandelingGedragsterapie, spraakterapie, psigotropiese medisyne[6][7][8]
MedikasieAntipsigotiese middels, antidepressante, stimulante[9][10][11]
Frekwensie24,8 miljoen (2015)[12]
Mediese waarskuwing

Outisme is ’n neuro-biologiese ontwikkelingsteuring wat deur die volgende eienskappe gekenmerk kan word, maar nie noodwendig nie:

  • Beperkte sosiale interaksie.
  • Min tot geen oogkontak.
  • Beperkte verbale en nieverbale kommunikasie.
  • Herhalende en stereotiepe gedrag.

Ouers merk dikwels tekens van die steuring op tydens die eerste drie jaar van hul kind se lewe.[1][3] Dié tekens ontwikkel dikwels geleidelik, hoewel sommige outistiese kinders agteruitgang in hulle kommunikasie- en sosiale vermoëns ervaar nadat hulle teen die gewone tempo ontwikkelingsmylpale bereik het.[13]

Sommige vorme van die steuring, onder meer Aspergersindroom, word in die diagnose outismespektrumsteuring (ASS) gekombineer.[3]

Faktore en diagnose

Outisme word verbind met 'n kombinasie van genetiese en omgewingsfaktore.[4] Risikofaktore tydens swangerskap sluit in sekere infeksies, giftige stowwe soos alkohol, kokaïen, insekdoders, lood- en lugbesoedeling, fetalegroeistremming en outoïmmuunsiektes.[14][15][16] Omstredenheid omhul voorstelle van ander oorsake soos inenting, wat verkeerd bewys is.[17][18]

Outisme beïnvloed die prosessering van inligting in die brein en hoe senuselle en hulle sinapse verbind en georganiseer word; hoe dit gebeur, word nie goed begryp nie.[19]

Die Diagnostiese en Statistiese Handleiding van Geestesteurings (DSM-5) kombineer vorme van die toestand, insluitende Aspergersindroom en hoogfunksionerende outisme, in die diagnose outismespektrumsteuring (ASS).[3][20]

Behandeling

Geen bewyse bestaan dat enige behandeling ASS genees nie, maar verskeie ingrypings kan simptome verlig en outistiese mense se vermoë verbeter om te funksioneer en onafhanklik in die gemeenskap op te tree.[21] Gedrags-, sielkundige en opvoedingsingrypings, en/of ingrypings om vaardighede te verbeter, kan gebruik word om outistiese mense te help om lewensvaardighede aan te leer wat nodig is om onafhanklik te lewe, sowel as ander sosiale, kommunikatiewe en taalvaardighede. Terapie kan ook sterk punte verbeter en gedragsprobleme verminder.[22]

Sommige outistiese volwassenes is nie in staat om onafhhanklik te lewe nie.[23] Party mense wil hê outisme moet genees word, terwyl ander glo dit moet eerder aanvaar en geakkommodeer word.[24]

Omvang

Outisme raak na raming wêreldwyd 24,8 miljoen mense (2015).[12] In die 2000's is die getal outistiese mense bereken op een tot twee per 1 000 mense.[25] In die ontwikkelde lande wêreldwyd word sowat 1,5% van kinders met ASS gediagnoseer (2017).[26] Dit word vier tot vyf keer meer by mans as by vroue gediagnoseer.[27]

Die aantal mense wat gediagnoseer word, het aansienlik gestyg sedert die 1960's, maar dit kan deels aan nuwer diagnostiese praktyke toegeskryf word.[25] Dit is onseker of die voorkoms self toegeneem het.[25]

Eienskappe

Outisme is 'n hoogs veelvormige neuro-ontwikkelingsteuring[28] waarvan die simptome tydens die baba- of kinderjare die eerste keer verskyn en gewoonlik 'n bestendige beloop neem sonder remissie.[29] Outistiese mense kan op sekere gebiede kwaai belemmer word, maar op ander gemiddeld of selfs bogemiddeld vaar.[30] Sigbare simptome begin gewoonlik ná die ouderdom van ses maande, raak gevestig teen twee of drie jaar[31] en neig om deur die volwasse lewe voort te duur, hoewel dikwels in 'n minder ernstige vorm.[32]

Outisme word deur 'n kenmerkende drietal simptome gekenmerk: belemmering in sosiale interaksie, belemmering in kommunikasie en herhalende gedrag. Ander aspekte soos 'n afwyking in eetgedrag is ook algemeen, maar nie noodsaaklik vir diagnose nie.[33]

Sosiale ontwikkeling

Sosiale tekortkominge onderskei outisme en die verwante toestande in die outismespektrum van ander ontwikkelingsteurings.[32] Outistiese mense het sosiale belemmerings en ontbreek dikwels die intuïsie oor ander wat baie mense as vanselfsprekend aanvaar. Die bekende outistiese persoon Temple Grandin het haar onvermoë om die sosiale kommunikasie van neurotipiese mense (mense met tipiese neurale ontwikkeling) te verstaan, beskryf as dat dit haar laat voel "soos 'n antropoloog op Mars".[34]

Ongewone sosiale gedrag raak vroeg in die kinderjare opvallend. Outistiese kinders skenk minder aandag aan sosiale stimulusse, glimlag minder en kyk minder na ander, en reageer minder was hulle by die naam genoem word. Outistiese kleuters verskil die meeste van sosiale norme: Hulle het minder oogkontak, neem minder spraakbeurte in besprekings en het nie die vermoë om eenvoudige bewegings te gebruik om hulleself uit te druk, soos om na iets te wys, nie.[35] Outistiese kinders van tussen drie en vyf jaar sal minder waarskynlik tekens van sosiale begrip toon, ander spontaan nader en op emosies reageer, nieverbaal kommunikeer en beurte met ander maak. Hulle vorm egter 'n band met hulle primêre versorger.[36]

Ouer kinders en volwassenes met ASS vaar slegter in toetse in gesigs- en emosie-erkenning,[37] hoewel dit deels kan wees weens 'n kleiner vermoë om 'n mens se eie emosies te definieer.[38]

Kinders met hoogfunksionerende outisme beleef eensaamheid inenser en gereelder as ander mense, ondanks die mening dat outistiese kinders verkies om alleen te wees. Om vriendskappe aan te knoop en te behou is moeilik vir outistiese mense. Die gehalte van vriendskappe, en nie die getal vriende nie, bepaal hoe eensaam hulle is.

Daar is baie verslae, maar min sistematiese studies, oor aggressie en geweld in individue met ASS. Volgens die beperkte data word outisme by kinders net intellektuele belemmering verbind met aggressie, die vernietiging van eiendom en instortings (meltdowns).[39]

Kommunikasie

Sowat 'n derde tot die helfte van outistiese mense ontwikkel nie natuurlike spraak genoegsaam om in hulle daaglikse kommunikasiebehoeftes te voorsien nie.[40]

Verskille in kommunikasie kan van die eerste lewensjaar al teenwoordig wees, en kan insluit 'n vertraging in die gebruik van babataal, ongewone gebare, 'n kleiner geneigdheid om te reageer en stempatrone wat nie met die versorger s'n gesinchroniseer is nie. In die tweede en derde lewensjaar het outistiese kinders minder gereelde en minder uiteenlopende babataal, woorde, konsonante en woordkombinasies; hulle gebare stem minder dikwels ooreen met hulle woorde.

Outistiese kinders is minder geneig om versoeke te rig of van hulle ondervindings te vertel, en meer geneig om bloot ander se woorde te herhaal (eggolalie)[41][42] of voornaamwoorde om te ruil.[43] Gedeelde aandag blyk nodig te wees vir funksionele spraak, en belemmerings in gedeelde aandag onderskei blykbaar kinders met ASS van ander.[20] Hulle sal byvoorbeeld na 'n hand kyk wat na iets wys in plaas van na die voorwerp waarna gewys word,[35][42] en hulle wys feitlik nooit self na voorwerpe om kommentaar te lewer of 'n ondervinding te deel nie.[20] Dit kan vir outistiese kinders moeilik wees om op verbeeldingstogte te gaan wanneer hulle speel en om simbole in taal om te skakel.[41][42]

In twee studies het hoogfunksionerende outistiese kinders tussen 8 en 15 jaar oud net so goed, en as volwassenes beter, as mense in kontrolegroepe gevaar in basiese taaltake wat woordeskat en spelling getoets het. Albei outistiese groepe het slegter as die kontrolegroepe gevaar in komplekse taaltake wat verband hou met figuurliketaal-, begrips- en gevolgtrekkingstoetse. Omdat mense dikwels aanvanklik getakseer word op hulle basiese taalvermoëns, dui dié studies daarop dat mense wat met outistiese mense praat, meer as andersins geneig is om te oorskat wat hulle gehoor verstaan.[44]

Herhalende gedrag

'n Jong seun met outisme het al sy speelgoed in 'n ry gepak.

Outistiese individuele kan baie vorme van herhalende gedrag openbaar, wat die Repetitive Behavior Scale-Revised (RBS-R) soos volg kategoriseer:[45]

  • Stereotiepe gedrag: Herhalende bewegings soos van die hand, die rol van die kop of die wieg van die liggaam.
  • Kompulsiewe gedrag: Tydrowende gedrag wat daarop gemik is om die angs te verminder wat 'n individu ervaar wanneer hy gedwing word om herhaaldelike aksies uit te voer of volgens streng reëls op te tree, soos om voorwerpe in 'n spesifieke volgorde te plaas of hande te was.
  • Eendersheid: Weerstand teen veranderings, soos om daarop aan te dring dat meubels nie geskuif word nie of weiering om onderbreek te word.
  • Rituele gedrag: Onveranderlike patroon van daaglikse handelings, soos dieselfde spyskaart of aantrekritueel. Dit word nou verbind met eendersheid, en 'n onafhanklike studie het voorgestel dat die twee faktore gekombineer word.[45]
  • Beperkte belangstellings: Belangstelling of fiksasies wat abnormaal is wat tema of intensiteit van fokus betref, soos 'n preokkupasie met 'n enkele televisieprogram, speelding of speletjie.
  • Selfbesering: Gedrag van 'n persoon soos om homself in die oog te steek, sy eie vel te knyp, hand te byt en kop te stamp.[20]

Dit lyk nie of enige spesifieke herhalende of selfbeserende gedrag tipies van outisme is nie, maar dit lyk of outisme lei tot 'n gereelder voorkoms en erger graad van dié soort gedrag.[46]

Verwysings

  1. ↑ 1,0 1,1 Landa RJ (2008). "Diagnosis of autism spectrum disorders in the first 3 years of life". Nat Clin Pract Neurol. 4 (3): 138–147. doi:10.1038/ncpneuro0731. PMID 18253102.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 "NIMH " Autism Spectrum Disorder". nimh.nih.gov. Oktober 2016. Besoek op 20 April 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 American Psychiatric Association, red. (2013). "Autism Spectrum Disorder, 299.00 (F84.0)". Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition. American Psychiatric Publishing. p. 50–59.
  4. ↑ 4,0 4,1 Chaste P, Leboyer M (2012). "Autism risk factors: genes, environment, and gene-environment interactions". Dialogues in Clinical Neuroscience. 14 (3): 281–292. doi:10.31887/DCNS.2012.14.3/pchaste. PMC 3513682. PMID 23226953.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  5. ↑ Corcoran J., Walsh J. (9 Februarie 2006). Clinical Assessment and Diagnosis in Social Work Practice. Oxford University Press, New York. p. 72. ISBN 978-0-19-516830-3. LCCN 2005027740. OCLC 466433183.{{cite book}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  6. ↑ Myers SM, Johnson CP (November 2007). "Management of children with autism spectrum disorders". Pediatrics. 120 (5): 1162–1182. doi:10.1542/peds.2007-2362. PMID 17967921.
  7. ↑ Sanchack KE, Thomas CA (Desember 2016). "Autism Spectrum Disorder: Primary Care Principles". American Family Physician. 94 (12): 972–979. PMID 28075089.
  8. ↑ Sukhodolsky D.G., Bloch M.H., Panza K.E., Reichow B. (November 2013). "Cognitive-behavioral therapy for anxiety in children with high-functioning autism: a meta-analysis". Pediatrics. 132 (5): e1341-50. doi:10.1542/peds.2013-1193. PMC 3813396. PMID 24167175.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  9. ↑ Ji N, Findling RL (Maart 2015). "An update on pharmacotherapy for autism spectrum disorder in children and adolescents". Current Opinion in Psychiatry. 28 (2): 91–101. doi:10.1097/YCO.0000000000000132. PMID 25602248. S2CID 206141453.
  10. ↑ Oswald DP, Sonenklar NA (Junie 2007). "Medication use among children with autism spectrum disorders". Journal of Child and Adolescent Psychopharmacology. 17 (3): 348–355. doi:10.1089/cap.2006.17303. PMID 17630868.
  11. ↑ Doyle CA, McDougle CJ (September 2012). "Pharmacologic treatments for the behavioral symptoms associated with autism spectrum disorders across the lifespan". Dialogues in Clinical Neuroscience. 14 (3): 263–279. doi:10.31887/DCNS.2012.14.3/cdoyle. PMC 3513681. PMID 23226952.
  12. ↑ 12,0 12,1 GBD 2015 Disease and Injury Incidence and Prevalence Collaborators (8 Oktober 2016). "Global, regional, and national incidence, prevalence, and years lived with disability for 310 diseases and injuries, 1990–2015: a systematic analysis for the Global Burden of Disease Study 2015". Lancet. 388 (10053): 1545–1602. doi:10.1016/S0140-6736(16)31678-6. PMC 5055577. PMID 27733282. {{cite journal}}: |author= has generic name (hulp)
  13. ↑ Stefanatos GA (2008). "Regression in autistic spectrum disorders". Neuropsychol Rev. 18 (4): 305–319. doi:10.1007/s11065-008-9073-y. PMID 18956241. S2CID 34658024.
  14. ↑ Ornoy A, Weinstein-Fudim L, Ergaz Z (2015). "Prenatal factors associated with autism spectrum disorder (ASD)". Reproductive Toxicology. 56: 155–169. doi:10.1016/j.reprotox.2015.05.007. PMID 26021712.
  15. ↑ Vohr BR, Poggi Davis E, Wanke CA, Krebs NF (2017). "Neurodevelopment: The Impact of Nutrition and Inflammation During Preconception and Pregnancy in Low-Resource Settings". Pediatrics (Review). 139 (Suppl 1): S38–S49. doi:10.1542/peds.2016-2828F. PMID 28562247. S2CID 28637473.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  16. ↑ Samsam M, Ahangari R, Naser SA (2014). "Pathophysiology of autism spectrum disorders: revisiting gastrointestinal involvement and immune imbalance". World J Gastroenterol. 20 (29): 9942–9951. doi:10.3748/wjg.v20.i29.9942. PMC 4123375. PMID 25110424.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  17. ↑ Taylor LE, Swerdfeger AL, Eslick GD (Junie 2014). "Vaccines are not associated with autism: an evidence-based meta-analysis of case-control and cohort studies". Vaccine. 32 (29): 3623–9. doi:10.1016/j.vaccine.2014.04.085. PMID 24814559.
  18. ↑ Rutter M (2005). "Incidence of autism spectrum disorders: changes over time and their meaning". Acta Paediatr. 94 (1): 2–15. doi:10.1111/j.1651-2227.2005.tb01779.x. PMID 15858952. S2CID 79259285.
  19. ↑ Levy SE, Mandell DS, Schultz RT (2009). "Autism". Lancet. 374 (9701): 1627–1638. doi:10.1016/S0140-6736(09)61376-3. PMC 2863325. PMID 19819542.
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 Johnson CP, Myers SM (2007). "Identification and evaluation of children with autism spectrum disorders". Pediatrics. 120 (5): 1183–1215. doi:10.1542/peds.2007-2361. PMID 17967920. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Februarie 2009.
  21. ↑ CDC (23 September 2019). "Treatment | Autism Spectrum Disorder (ASD) | NCBDDD | CDC". Centers for Disease Control and Prevention (in Engels (VSA)). Besoek op 8 April 2021.
  22. ↑ "NIMH » Autism Spectrum Disorder". www.nimh.nih.gov. Besoek op 8 April 2021.
  23. ↑ Steinhausen HC, Mohr Jensen C, Lauritsen MB (Junie 2016). "A systematic review and meta-analysis of the long-term overall outcome of autism spectrum disorders in adolescence and adulthood". Acta Psychiatrica Scandinavica. 133 (6): 445–452. doi:10.1111/acps.12559. PMID 26763353. S2CID 12341774.
  24. ↑ Silverman C (2008). "Fieldwork on another planet: social science perspectives on the autism spectrum". BioSocieties. 3 (3): 325–341. doi:10.1017/S1745855208006236. S2CID 145379758.
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 Newschaffer CJ, Croen LA, Daniels J, Giarelli E, Grether JK, Levy SE, Mandell DS, Miller LA, Pinto-Martin J, Reaven J, Reynolds AM, Rice CE, Schendel D, Windham GC (2007). "The epidemiology of autism spectrum disorders". Annual Review of Public Health. 28: 235–258. doi:10.1146/annurev.publhealth.28.021406.144007. PMID 17367287.
  26. ↑ Lyall K, Croen L, Daniels J, Fallin MD, Ladd-Acosta C, Lee BK, Park BY, Snyder NW, Schendel D, Volk H, Windham GC, Newschaffer C (Maart 2017). "The changing epidemiology of autism spectrum disorders". Annual Review of Public Health. 38: 81–102. doi:10.1146/annurev-publhealth-031816-044318. PMC 6566093. PMID 28068486.
  27. ↑ "ASD data and statistics". CDC.gov. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 April 2014. Besoek op 11 Julie 2016.
  28. ↑ Geschwind DH (2008). "Autism: many genes, common pathways?". Cell. 135 (3): 391–395. doi:10.1016/j.cell.2008.10.016. PMC 2756410. PMID 18984147.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  29. ↑ "F84. Pervasive developmental disorders". ICD-10: International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems: Tenth Revision. World Health Organization. 2007. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 April 2013. Besoek op 10 Oktober 2009.
  30. ↑ Pinel JP (2011). Biopsychology (8th uitg.). Boston, Massachusetts: Pearson. p. 235. ISBN 978-0-205-03099-6. OCLC 1085798897.
  31. ↑ Rogers SJ (2009). "What are infant siblings teaching us about autism in infancy?". Autism Res. 2 (3): 125–137. doi:10.1002/aur.81. PMC 2791538. PMID 19582867.
  32. ↑ 32,0 32,1 Rapin I, Tuchman RF (Oktober 2008). "Autism: definition, neurobiology, screening, diagnosis". Pediatric Clinics of North America. 55 (5): 1129–1146, viii. doi:10.1016/j.pcl.2008.07.005. PMID 18929056.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  33. ↑ Filipek PA, Accardo PJ, Baranek GT, Cook EH, Dawson G (1999). "The screening and diagnosis of autistic spectrum disorders". J Autism Dev Disord. 29 (6): 439–484. doi:10.1023/A:1021943802493. PMID 10638459. S2CID 145113684.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  34. ↑ Sacks O (1995). An Anthropologist on Mars: Seven Paradoxical Tales. New York: Knopf. ISBN 978-0-679-43785-7. LCCN 94026733. OCLC 34359253.
  35. ↑ 35,0 35,1 Handbook of Autism and Pervasive Developmental Disorders: Volume Two: Assessment, Interventions, and Policy. Vol. 2 (4de uitg.). Hoboken, New Jersey: John Wiley & Sons. 2014. p. 301. ISBN 978-1-118-28220-5. LCCN 2013034363. OCLC 946133861. {{cite book}}: Onbekende parameter |editors= geïgnoreer (hulp)
  36. ↑ Sigman M, Dijamco A, Gratier M, Rozga A (2004). "Early detection of core deficits in autism". Mental Retardation and Developmental Disabilities Research Reviews. 10 (4): 221–233. CiteSeerX 10.1.1.492.9930. doi:10.1002/mrdd.20046. PMID 15666338.
  37. ↑ Sigman M, Spence SJ, Wang AT (2006). "Autism from developmental and neuropsychological perspectives". Annual Review of Clinical Psychology. 2: 327–355. doi:10.1146/annurev.clinpsy.2.022305.095210. PMID 17716073.
  38. ↑ Bird G, Cook R (Julie 2013). "Mixed emotions: the contribution of alexithymia to the emotional symptoms of autism". Translational Psychiatry. 3 (7): e285. doi:10.1038/tp.2013.61. PMC 3731793. PMID 23880881.
  39. ↑ Matson JL, Nebel-Schwalm M (November 2007). "Assessing challenging behaviors in children with autism spectrum disorders: A review". Research in Developmental Disabilities. 28 (6): 567–579. doi:10.1016/j.ridd.2006.08.001. PMID 16973329.
  40. ↑ Noens I, van Berckelaer-Onnes I, Verpoorten R, van Duijn G (2006). "The ComFor: an instrument for the indication of augmentative communication in people with autism and intellectual disability". J Intellect Disabil Res. 50 (9): 621–632. doi:10.1111/j.1365-2788.2006.00807.x. PMID 16901289.
  41. ↑ 41,0 41,1 Landa R (2007). "Early communication development and intervention for children with autism". Ment Retard Dev Disabil Res Rev. 13 (1): 16–25. doi:10.1002/mrdd.20134. PMID 17326115.
  42. ↑ 42,0 42,1 42,2 Tager-Flusberg H, Caronna E (2007). "Language disorders: autism and other pervasive developmental disorders". Pediatr Clin North Am. 54 (3): 469–481. doi:10.1016/j.pcl.2007.02.011. PMID 17543905.
  43. ↑ Kanner L (1943). "Autistic disturbances of affective contact". Nerv Child. 2 (4): 217–250. PMID 4880460. Herdruk in Kanner L (1968). "Autistic disturbances of affective contact". Acta Paedopsychiatr. 35 (4): 100–136. PMID 4880460.
  44. ↑ Williams DL, Goldstein G, Minshew NJ (2006). "Neuropsychologic functioning in children with autism: further evidence for disordered complex information-processing". Child Neuropsychol. 12 (4–5): 279–298. doi:10.1080/09297040600681190. PMC 1803025. PMID 16911973.
  45. ↑ 45,0 45,1 Lam KS, Aman MG (2007). "The Repetitive Behavior Scale-Revised: independent validation in individuals with autism spectrum disorders". J Autism Dev Disord. 37 (5): 855–866. doi:10.1007/s10803-006-0213-z. PMID 17048092. S2CID 41034513.
  46. ↑ Bodfish JW, Symons FJ, Parker DE, Lewis MH (2000). "Varieties of repetitive behavior in autism: comparisons to mental retardation". J Autism Dev Disord. 30 (3): 237–243. doi:10.1023/A:1005596502855. PMID 11055459. S2CID 16706630.

Eksterne Skakels

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Outisme&oldid=2425335"