Aedes aegypti: Verskil tussen weergawes
'n Begin tov Aedes aegypti Etikette: Visuele teksverwerker Selfoonbydrae Wysiging op selfoonwerf Gevorderde mobiele wysiging |
(Geen verskil)
|
Wysiging soos op 10:30, 3 April 2024
Aedes aegypti, van Grieks αηδής: "haatlik" en /aɪˈdʒɛpti/ van Latyn, betekende "van Egipte", die geelkoorsmuskiet, is 'n muskiet wat dengue-koors, chikungunya, Zika-koors, Mayaro en geelkoorsvirusse, en ander siekte-middels kan versprei. Die muskiet kan herken word aan swart en wit merke op sy bene en 'n merk in die vorm van 'n lier op sy borskas. Hierdie muskiet het sy oorsprong in Afrika, maar word nou in tropiese, subtropiese en gematigde streke regoor die wêreld aangetref.[1][2]
Biologie
Aedes aegypti is 'n 4–7 millimeter lange donker muskiet. Wyfies is groter as mannetjies. Mikroskopies het wyfies klein voelhorings wat met silwer of wit skubbe omrand is, en hul antennas het yl kort hare, terwyl dié van mannetjies veeragtig is. Aedes aegypti kan verwar word met Aedes albopictus, sonder 'n vergrootglas: laasgenoemde het 'n wit streep aan die bokant van die middelborskas.
Mannetjies leef van vrugte af en net die wyfie byt vir bloed, wat sy nodig het om haar eiers volwasse te maak. Om 'n gasheer te vind, word sy aangetrokke tot chemiese verbindings wat deur soogdiere vrygestel word, insluitend ammoniak, koolstofdioksied, melksuur en oktenol.
Wetenskaplikes by die Verenigde State se Departement van Landbou (USDA) Landbounavorsingsdiens het die spesifieke chemiese struktuur van oktenol bestudeer om beter te verstaan hoekom hierdie chemikalie die muskiet na sy gasheer lok en gevind dat die muskiet 'n voorkeur het vir "regshandige" (dekstroroterende) oktenolmolekules. Die voorkeur vir byt van mense is afhanklik van uitdrukking van die reukmiddelreseptor AaegOr4.
Hul wit eiers word apart in water gelê en nie saam nie, anders as die meeste ander muskiete, en word gou swart. Die larwes voed op bakterieë en groei oor 'n tydperk van weke totdat hulle die papiestadium bereik.
Die lewensduur van 'n volwasse Aedes aegypti is twee tot vier weke, afhangende van toestande, maar die eiers kan vir meer as 'n jaar lewensvatbaar wees in 'n droë toestand, wat die muskiet toelaat om weer na 'n koue winter of droë periode uit te kom.[3][4][5]
Gashere
Soogdiergashere sluit mak perde, wilde perde en perdagtiges in. Vanaf 2009 is gevind dat voëls die beste voedselvoorraad vir Aedes aegypti onder alle taksa is.
Verwysings
- ↑ McBride, Carolyn S.; Baier, Felix; Omondi, Aman B.; Spitzer, Sarabeth A.; Lutomiah, Joel; Sang, Rosemary; Ignell, Rickard; Vosshall, Leslie B. (12 November 2014). "Evolution of mosquito preference for humans linked to an odorant receptor". Nature. 515 (7526): 222–227. Bibcode:2014Natur.515..222M. doi:10.1038/nature13964. PMC 4286346. PMID 25391959.
- ↑ Catherine Zettel; Phillip Kaufman. "Yellow fever mosquito Aedes aegypti". University of Florida, Institute of Food and Agricultural Sciences. Besoek op 27 Augustus 2010.
- ↑ Roland Mortimer. "Aedes aegypti and dengue fever". Onview.net Ltd, Microscopy-UK. Besoek op 27 Augustus 2010.
- ↑ Carpenter, Simon; Mellor, Philip S.; Fall, Assane G.; Garros, Claire; Venter, Gert J. (31 Januarie 2017). "African Horse Sickness Virus: History, Transmission, and Current Status". Annual Review of Entomology. Annual Reviews (publisher). 62 (1): 343–358. doi:10.1146/annurev-ento-031616-035010. ISSN 0066-4170. PMID 28141961.
{{cite journal}}: Text "Annual Reviews" ignored (hulp) - ↑ Takken, Willem; Verhulst, Niels O. (7 Januarie 2013). "Host Preferences of Blood-Feeding Mosquitoes". Annual Review of Entomology. Annual Reviews (publisher). 58 (1): 433–453. doi:10.1146/annurev-ento-120811-153618. ISSN 0066-4170. PMID 23020619.
{{cite journal}}: Text "Annual Reviews" ignored (hulp)