Blitsfiksie

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Blitsfiksie, ook bekend as minimalistiese-fiksie, is 'n fiktiewe werk van uiterste beknoptheid wat steeds karakter- en plotontwikkeling bied. Geïdentifiseerde variëteite, baie van hulle gedefinieer deur woordtelling, sluit die volgende in: die seswoordverhaal;[1] die 280-karakter-verhaal (ook bekend as "twitterature");[2] die "dribble" (ook bekend as die "minisaga", 50 woorde);[1] die "drabble" (ook bekend as "mikrofiksie", 100 woorde);[1] "skielike fiksie" (750 woorde);[3] "blitsfiksie" (1,000 woorde); en "mikroverhaal".[4]

Sommige kommentators het voorgestel dat blitsfiksie 'n unieke literêre kwaliteit in sy vermoë het om 'n groter storie te laat sinspeel of te impliseer.[5]

Geskiedenis[wysig | wysig bron]

Blitsfiksie se oorsprong gaan terug na die voorgeskiedenis, opgeteken by die oorsprong van skryf, insluitend fabels en gelykenisse, veral Aesopus se fabels in die weste, en Panchatantra en Jataka tales in Indië.Latere voorbeelde sluit in die verhale van Nasreddin, en Zen koans soos The Gateless Gate.

In die Verenigde State kan vroeë vorme van blitsfiksie in die 19de eeu gevind word, veral in die figure van Walt Whitman, Ambrose Bierce, en Kate Chopin.[6]

In die 1920's is blitsfiksie bekend as die "kort-kortverhaal" en is geassosieer met die Cosmopolitan tydskrif; en in die 1930's, versamel in bloemlesings soos The American Short Short Story.[7]

Somerset Maugham was 'n noemenswaardige voorstander, met sy Cosmopolitans: Very Short Stories (1936) synde 'n vroeë versameling.

In Japan is blitsfiksie in die na-oorlogse tydperk veral deur Michio Tsuzuki gewild gemaak.

Dit was egter eers in 1992 dat die term "blitsfiksie" in gebruik gekom het as 'n kategorie/genre van fiksie.[8][9] Die term is geskep deur James Thomas,[10] wat saam met Denise Thomas en Tom Hazuka die 1992 landmerk-bloemlesing geredigeer het, getiteld Flash Fiction: 72 Very Short Stories,[11] en is deur Thomas in sy Inleiding tot daardie bundel bekendgestel.[12][13] Sedertdien het die term wye aanvaarding as 'n vorm gekry.

In 2020 het die Harry Ransom-sentrum by die Universiteit van Texas in Austin die eerste saamgestelde versameling blitsfiksie-artefakte in die Verenigde State gestig.[14]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. 1,0 1,1 1,2 Graham (8 Maart 2013). "Flash fiction - all you ever wanted to know, but were afraid to ask..." The Bridport Prize. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Januarie 2020. Besoek op 6 September 2016.
  2. Maddie Crum (7 Mei 2015). "Twitter Fiction Reveals The Power Of Very, Very Short Stories". The Huffington Post.
  3. Becky Tuch. "Flash Fiction: What's It All About?". The Review Review. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Februarie 2019. Besoek op 6 September 2016.
  4. Christopher Kasparek, "Two Micro-Stories by Bolesław Prus", The Polish Review, 1995, no. 1, pp. 99-103.
  5. Swartwood, Robert, "Hint Fiction", (New York: W.W. Norton, 2011)
  6. Sjabloon:Cite thesis
  7. "The American Short Short Story - Google Books". 1933. Besoek op 27 September 2015.
  8. "Do it in a Flash: An Essay on the History and Definition of Flash Fiction - TSS Publishing". 2018. Besoek op 31 Januarie 2023.
  9. "Flash Fiction Definition and History - ThoughtCo". 2021. Besoek op 31 Januarie 2023.
  10. "The Remarkable Reinvention of Very Short Fiction - World Literature Today". 2012. doi:10.7588/worllitetoda.86.5.0046. JSTOR 10.7588/worllitetoda.86.5.0046. S2CID 163747936. Besoek op 31 Januarie 2023. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp)
  11. Masih, Tara L., editor. The Rose Metal Press Field Guide to Writing Flash Fiction. Rose Metal Press, 2009, p. xxxvi.
  12. "What is Flash Fiction?: Robert Shapard & James Thomas - Flash Fiction". 2013. Besoek op 31 Januarie 2023.
  13. "Flexible Borders". SmokeLong Quarterly. 2016. Besoek op 31 Januarie 2023.
  14. Allen, Christopher (27 April 2020). "America's First Curated Collection of Flash Fiction Artifacts". SmokeLong Quarterly.

Bronnelys[wysig | wysig bron]