Duisend-en-een-nag

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
’n Arabiese manuskrip van Duisend-en-een-nag, waarskynlik uit die 14de eeu.

Die vertellinge van Duisend-en-een-nag (Arabies: الف ليلة وليلة / alf laila wa-laila, "duisend nagte en een nag") is ’n versameling verhale in die vorm van ’n raamvertelling uit die Midde-Ooste. Van die verhale is ouer as die Christendom, terwyl ander uit die Middeleeue stam.

Geskiedenis[wysig | wysig bron]

Daar is lank geglo die verhale van Duisend-en-een-nag se oorsprong lê in Persië. Dit het later geblyk hulle kom uit verskillende Arabiese lande en deels van die Indiese subkontinent.

Gedeeltes van die versameling was al in die 18de eeu in Europa bekend. Die oorspronklike verhale was eroties gekleur. Daarom is hulle tot in die 20ste eeu nie in die Arabiese wêreld as egte letterkunde beskou nie.

Die verhale is later (1885–1888) sonder die erotiese elemente gepubliseer en dit het gewild geword as verhale vir oud en jonk.

Verhale[wysig | wysig bron]

’n Afbeelding uit 1837.
Aladdin en die Towerlamp (1917)

Volgens die verhale is koning Sjahriaar deur sy vrou bedrieg. Om ’n herhaling te voorkom het hy besluit om elke aand met ’n maagd te trou en haar die volgende oggend te laat teregstel. Ná ’n ruk is hy met Scheherazade, die dogter van sy grootvisier, getroud. Om te voorkom dat sy tereggestel word, het sy op hul huweliksnag vir hom ’n verhaal vertel wat nie ’n einde gehad het nie. Om te weet hoe die verhaal eindig, het hy haar die dood gespaar. Die volgende nag het sy die verhaal hervat, maar weer nie geëindig nie. Die koning het besluit om haar nog ’n nag te spaar. So het Scheherazade duisend en een nag lank aangehou, en elke nag haar verhaal sonder ’n einde afgesluit. In dié tyd het sy ’n paar kinders by hom gehad. Toe die verhale eindig, het die koning so baie van haar gehou dat hy haar toegelaat het om sy vrou te bly.

Die bekendste verhale uit die versameling is:

  • Aladin en die Towerlamp
  • Sinbad die Matroos
  • Ali Baba en die Veertig Rowers

Dié verhale kom egter die eerste keer voor in die Franse vertaling van die 18de eeu en was nie in die oorspronklike Arabiese versameling nie.[1]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Geert Jan van Gelder: Grand Arabian nights. The Times Literary Supplement 21 Januarie 2009.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

  • 1001-nag aanlyn – Die Engelse vertaling deur die 19de-eeuse Britse ontdekkingsreisiger Richard Francis Burton