Jacobus Arminius

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Jacobus Arminius
Jacobus Arminius (1620) deur David Bailly
Gebore10 Oktober 1560
Oudewater, Spaanse Nederlande, Heilige Romeinse Ryk
Sterf19 Oktober 1609 (op 49)
NasionaliteitNederland
BeroepDominee, teoloog
EraHervorming
EggenootLijsbet Reael

Jacobus Arminius (10 Oktober 1560 – 19 Oktober 1609), die verlatynse naam van Jakob Hermanszoon, was 'n Nederlandse teoloog uit die era van die Hervorming wie se leerstellinge die basis van Arminianisme en die Nederlandse Remonstrante-beweging sou word. Hy het vanaf 1603 as professor in teologie aan die Universiteit van Leiden gedien [1] en verskeie boeke en verhandelinge oor teologie geskryf.

Na sy dood het sy bevraagtekening van die standaardbelydenisskrif van die Hervorming, die Belgiese Belydenis, vir hewige debat en kontroversie tydens die Sinode van Dordrecht gesorg, wat in reaksie teen Arminius se leerstellinge die vyf punte van Calvinisme opgetrek het.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Meij-Tolsma 2009, pp. ix–xvi.

Bibliografie[wysig | wysig bron]

Bronne[wysig | wysig bron]

Verdere leesmateriaal[wysig | wysig bron]

Sien ook[wysig | wysig bron]

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Akademiese poste
Voorafgegaan deur
Franciscus Junius die ouere
Leerstoel van Teologie aan
die Universiteit van Leiden

1603-1609
Opgevolg deur
Conrad Vorstius