Norman O'Neill

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Skildery deur Horace van Ruith, 1898-1899

Norman Houston O'Neill (14 Maart 1875 – 3 Maart 1934)[1] was 'n Engelse dirigent en komponis van Ierse afkoms wat gespesialiseer het in teaterwerke.

Lewe[wysig | wysig bron]

O'Neill is gebore te 16 Young Street in Kensington, Londen, as die jongste seun van die Ierse skilder George Bernard O'Neill, en Emma Stuart Callcott. Hy het in Londen gestudeer onder Arthur Somervell en vanaf 1893 tot 1897 onder Iwan Knorr aan die Hoch-konservatorium in Frankfurt. Sy studies aan laasgenoemde instansie is aangehelp deur Eric Stenbock.[2] Hy het behoort aan die Frankfurt-groep, 'n groep komponiste wat in die laat 1890's gestudeer het aan die Hoch-konservatorium.[3]

O'Neill het op 2 Julie 1899 in Parys met Adine Berthe Maria Ruckert (29 Julie 1875 – 17 Februarie 1947) in die huwelik getree. Adine was 'n gevierde pianis (sy was 'n leerling van Clara Schumann)[4] en musiekonderwyseres - sy het later aan die hoof gestaan van die musiekdepartement van die St Paul's Girls' School in Hammersmith.[5] O'Neill het aanvanklike sukses behaal met konsertmusiek, wat 'n opvoering in 1901 ingesluit het van sy ouverture In Autumn, wat gegee is tydens die Henry Wood Proms.[6] In 1904 het hy die insidentele musiek gekomponeer tot John Martin-Harvey se vervaardiging van Hamlet by Londen se Lyric Theatre.[7] In 1909 het hy sy lang verbintenis met die Haymarket Theatre begin toe hy as musiekdirekteur aangestel is.

O'Neill was vanaf 1918 tot sy afsterwe tesourier van die Royal Philharmonic Society, en het klas gegee in harmonie en komposisie aan die Koninklike Akademie van Musiek.[8] Hy was 'n baie gesellige persoon, en was 'n lid van die Savage Club, waar hy gemeng het met sy kollegas. Hy en sy vrou het dikwels mede komponiste en musikante vermaak aan't huis in Kensington, wat persone insluit soos Frederick Delius, Theodore Holland, Gustav Holst, Ernest Irving, Percy Grainger en Cyril Scott.[4]

Hy sterf op 3 Maart 1934 as gevolg van bloedvergiftiging wat opgedoen is toe hy op 12 Februarie van dieselfde jaar getref is deur 'n voertuig.[4]

Musiek[wysig | wysig bron]

O'Neill se werke vir die verhoog sluit meer as vyftig stelle insidentele musiek vir toneelstukke in, soos diè deur Shakespeare (Hamlet, Koning Lear, Julius Caesar, Macbeth, The Merchant of Venice, Hendrik V en Measure for Measure), J. M. Barrie (A Kiss for Cinderella en Mary Rose), en Maurice Maeterlinck (The Blue Bird). Mary Rose, wat waarskynlik sy gewildste teaterstuk is, is aanvanklik vanaf 22 April 1920 tot 26 Februarie 1921 in Londen opgevoer by die Haymarket, met Fay Compton as Mary Rose; die rol is vir haar geskryf deur Barrie.[9] Ernest Irving, wat verskeie kere vir O'Neill ingestaan het as dirigent, het 'n opvoering van Mary Rose sonder O'Neill se musiek vergelyk met "'n dans deur 'n feetjie met 'n houtbeen."[10] Die toneelstuk is in 1926 weer op die planke gebring (met die oorspronklike rolverdeling wat grotendeels nog in plek was).[11]

In 1910 het O'Neill die eerste Britse komponis geword om sy eie musiek (in die geval 'n suite geneem uit sy Blue Bird) as dirigent op te neem, saam met die Columbia Graphophone Company se ensemble, die "Court Symphony Orchestra".[12][13]

Sy werke vir konsert sluit 'n aantal simfoniese suites en kamerorkes- en instrumentele musiek in. Die meeste van die musiek is gekomponeer vóór die Eerste Wêreldoorlog, voordat sy loopbaan in teatermusiek vlam gevat het.[3] Daar is twee klaviertrios, Op. 9 (1900), die enkelbeweging Op. 32 (1909)[14] en die klavierkwintet in E mineur, Op. 10.[15] Adine O'Neill, wat dikwels die eerste opvoerings van haar man se klavierkomposisies gegee het, het die kwintet die eerste keer op 16 Februarie 1903 gespeel by die Steinway Hall. [16] Die Strykkwartet in C, wat reeds opgeneem is, is saamgestel uit manuskripte wat gehou word deur die Koninklike Kollege van Musiek.[15]

Van O'Neill se musiek vir klavier, soos die Four Songs without Words[17] en die vier-beweging suite In the Branches[18] word somtyds steeds gespeel. Die Deux Petites pièces, Op. 27[19] is in 2019 opgeneem deur Richard Masters.[20]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ "Norman H O'Neill (1875-1934) - Find A Grave..." Findagrave.com. Besoek op 27 Julie 2020.
  2. ↑ Timothy D'Arch Smith, Love in Earnest (Londen: Routledge & Kegan Paul, 1970), bl. 35.
  3. ↑ 3,0 3,1 Dibble, Jeremy, "O'Neill, Norman (Houstoun)", in Grove Music Online, 2001.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Irving, Ernest. Cue For Music (1959), bl. 73
  5. ↑ Norman O'Neill: A Life of Music deur Derek Hudson, geresenseer deur MusicWeb International
  6. ↑ BBC Proms argief, 26 Oktober, 1901
  7. ↑ Hamlet resensie in The Manchester Guardian, 19 Oktober, 1905
  8. ↑ "Some British Composer-Conductors" deur Philip L. Scowcroft (besoek op 13 Junie 2007).
  9. ↑ The Times, 23 April 1920.
  10. ↑ Hudson, Derek, letter to The Listener, 9 April 1959, bl. 639.
  11. ↑ The Times, 22 Januarie 1926.
  12. ↑ "Suite: The Blue Bird, Court Symphony Orchestra conducted by Norman O'Neill, 1926". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Maart 2022. Besoek op 27 Julie 2020.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link)
  13. ↑ "'King's Musick' and Ballet Music". Daily Mirror. Londen. 29 Mei 1924. p. 7..
  14. ↑ Trio en un mouvement, Op. 32 (1909) met partituur. Colin Twigg (viool), Lucy Wilding (tjello), Michael Dussek (klavier), YouTube
  15. ↑ 15,0 15,1 Norman O'Neill: Chamber works for strings and piano, EMR CD 005 (2012).
  16. ↑ Adine O'Neill, biografie.
  17. ↑ Four Songs Without Words, OUP score (1918).
  18. ↑ In the Branches, OUP (1919).
  19. ↑ Deux Petites Pieces, OUP score (1908).
  20. ↑ Percy & Friends: The Music of Grainger and his Circle, Heritage HTGCD179 (2019).

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Norman_O%27Neill&oldid=2619749"