Prawit Wongsuwon

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Prawit Wongsuwon
Prawit Wongsuwon
Prawit by die ASEAN-vergadering van ministers van verdediging, Singapoer in 2018
Ampstermyn
30 Augustus 2014 – 1 September 2023
Eerste minister Prayut Chan-o-cha
Opgevolg deur Phumtham Wechayachai
Ampstermyn
24 Augustus 2022 – 30 September 2022
Voorafgegaan deur Prayut Chan-o-cha[lower-alpha 1]
Opgevolg deur Prayut Chan-o-cha[lower-alpha 2]
Ampstermyn
30 Augustus 2014 – 10 Julie 2019
Eerste minister Prayut Chan-o-cha
Voorafgegaan deur Yingluck Shinawatra
Opgevolg deur Prayut Chan-o-cha
Ampstermyn
20 Desember 2008 – 9 Augustus 2011
Eerste minister Abhisit Vejjajiva
Voorafgegaan deur Somchai Wongsawat
Opgevolg deur Yuthasak Sasiprapha
Ampsbekleër
Termynaanvang
14 Mei 2023
Ampsbekleër
Termynaanvang
27 Junie 2020
Voorafgegaan deur Uttama Savanayana
Ampsbekleër
Termynaanvang
5 April 2017
Voorafgegaan deur Yuthasak Sasiprapha
Ampstermyn
1 Oktober 2004 – 30 September 2005
Voorafgegaan deur Chaiyasit Shinawatra
Opgevolg deur Sonthi Boonyaratglin
Persoonlike besonderhede
Gebore 11 Augustus 1945 (1945-08-11) (78 jaar oud)
Bangkok, Thailand
Politieke party Palang Pracharath (sedert 2020)
Alma mater
Lojaliteit Thailand
Diens/Tak Koninklike Thaise Weermag
Rang Generaal
Oorloë/Veldslae

Prawit Wongsuwon (ook gespel Wongsuwan; Thai: ประวิตร วงษ์สุวรรณ, RTGS : Prawit Wongsuwan, pronounced [prà.wít wōŋ.sù.wān]; gebore 11 Augustus 1945) is 'n Thaise politikus wat as die Eerste Adjunk- Eerste Minister van 2014 tot 2023, Minister van Verdediging van 2008 tot 2011 tydens die regering van eerste minister Abhisit Vejjajiva, en van 2014 tot 2019 in die eerste regering van eerste minister Prayut Chan-o-cha gedien het. Hy het ook voorheen as die adjunkvoorsitter van die Nasionale Raad vir Vrede en Orde, 'n militêre junta wat Thailand van 2014 tot 2019 regeer het, gedien. Van 2004 tot 2005 was hy die opperbevelvoerder van die Koninklike Thaise Weermag.

In 2022 het hy kortstondig waarnemende premier van Thailand geword nadat Prayut deur die konstitusionele hof van Thailand tydelik geskors is om sy pligte as premier van Thailand uit te voer nadat die hof ingestem het om die saak op te neem of Prayut die grondwetlike termynperk vir die amp van Eerste Minister oorskry het. Die konstitusionele hof van Thailand het later op 30 September 2022 beslis dat Prayut nie sy termynperk oorskry het nie en mag voortgaan om as premier te dien. Prayut kon daarna die uitvoering van pligte as Eerste Minister as gevolg van die hofuitspraak hervat en Prawit het op dieselfde datum van die hofuitspraak opgehou om die Waarnemende Eerste Minister van Thailand te word.[1][2]

Lewe en loopbaan[wysig | wysig bron]

Die 2010 ASEAN Verdedigingsministers Vergadering Plus, Prawit Wongsuwan (middel)

Prawit se pa was generaal-majoor Prasert Wongsuwan. Hy het vier jonger broers: die Senator Admiraal Sithawat Wongsuwan; Polisie-generaal Patcharawat Wongsuwan (die voormalige kommissaris-generaal van die Koninklike Thaise Polisie); voormalige juweliersware- en horlosiehersteltegnikus, oorlede sokkerbestuurder Pongphan Wongsuwan; en Phanpong Wongsuwan.

Prawit het Saint Gabriel's College en Armed Forces Academies Preparatory School bygewoon (klas 6, gegradueer 1965). Nadat hy in 1969 aan Chulachomklao Koninklike Militêre Akademie (klas 17) gegradueer het, het hy 'n offisier in die 21ste Infanterieregiment (Koningin se Garde), 2de Infanteriedivisie geword. In 1978 het hy die kursus Thaise bevel en algemene staf voltooi. Na 'n mislukte staatsgreep in April 1981 het hy op sy beurt beide die 2de en 12de regimente van die 2de Infanteriedivisie gelei.[3] In 1992 is hy as koninklike aide-de-camp aangestel. In 1996 is hy tot bevelvoerder van die 2de Infanterie-afdeling bevorder. Nadat hy in 1997 aan die Nasionale Verdedigingskollege van Thailand gegradueer het, het hy adjunkbevelvoerder geword, en in 1998 bevelvoerder van die 1ste Weermagstreek (verantwoordelik vir Bangkok en sentraal-Thailand). In 2001 is hy aangestel as assistent-stafhoof verantwoordelik vir die weermag se operasionele tak. Hy het teruggekeer om die 1ste Weermagstreek te bevel, voordat hy in 2003 tot adjunk-hoofbevelvoerder van die weermag en in 2004 tot opperbevelvoerder bevorder is.[4] Nadat hy uit aktiewe militêre diens getree het, het hy 'n regter by die hoogste krygshof geword. Ná die staatsgreep van 2006 is hy as lid van die Nasionale Wetgewende Vergadering aangestel.[5]

In Desember 2008 is Prawit as minister van verdediging in Abhisit Vejjajiva se kabinet aangestel, waarin hy tot Augustus 2011 gedien het.[6] Tydens die Thaise politieke betogings van 2010 waarop die regering met die afkondiging van 'n noodtoestand en uiteindelik 'n militêre onderdrukking gereageer het, was Prawit die adjunkdirekteur, en na 5 Oktober 2010 direkteur, van die Sentrum vir die Resolusie van die Noodsituasie.

Prawit is bekend as die mentor (of "groot broer") van 'n militêre kliek genaamd die "Burapha Payak (tiere van die ooste)", wat tipies hul loopbane in die 21ste Infanterieregiment (met die bynaam die "Queen's Tigers"), gebaseer in Prachinburi in Oos-Thailand, begin. Hierdie groep sluit die voormalige opperbevelvoerder Anupong Paochinda en sy opvolger Prayut Chan-o-cha in.[7] Kasit Piromya, 'n voormalige LP van die Demokratiese Party wat van 2008 tot 2011 as minister van buitelandse sake gedien het, het gesê dat Prawit dwarsdeur sy loopbaan vir Prayut gementor het, wat hom gehelp het om in die geledere op te klim. “Prawit was soos 'n groot broer,” het Kasit gesê.[4] Prawit word dikwels beskou as 'n ondersteuner van die anti-regeringsbetogings tydens die Thaise politieke krisis van 2013-14, na verwys as 'n potensiële leier in staatskapingsgerugte (wat hy ontken het), of as 'n moontlike kandidaat vir eerste minister in die geval dat die anti-regeringsbeweging moet slaag.[8]

Staatsgreep van 2014[wysig | wysig bron]

Prawit Wongsuwon saam met Verdedigingsekretaris James Mattis by die Pentagon in Washington, DC in 2018

Volgens Paul Sanderson, wat vir New Mandala geskryf het, word Prawit "wyd beskou as die argitek van die staatsgreep van 2014".[9]

Ná die staatsgreep van 22 Mei 2014 het die junta Prawit as voorsitter van sy "adviesraad" aangestel. Op 31 Augustus 2014 is hy as adjunk-premier en minister van verdediging in Prayut se kabinet aangestel.[10][11] Op 16 September is hy ook aangestel as adjunkvoorsitter van die Nasionale Raad vir Vrede en Orde. In sy veelvuldige rolle dien Prawit op "...meer as 50 komitees".[12]

Korrupsie-skandaal[wysig | wysig bron]

In Desember 2017 het die Nasionale Teenkorrupsiekommissie (NTKK) 'n ondersoek na Prawit se bate-openbaarmaking geopen.[13] Die NTKK het Prawit tot 8 Januarie 2018 gegee om te verduidelik waarom sommige Prawit-bates, soos die 18 luukse horlosies wat destyds geïdentifiseer is,[14][15][16] nie op sy verpligte bateverklarings gelys was toe hy sy amp ná die staatsgreep in 2014 aangeneem het nie.[17][18][19] Namate meer horlosie-openbaarmakings gekom het, het die NTKK Prawit se sperdatum tot 19 Januarie verleng.[20] Op 29 Desember het Worawit Sukboon, sekretaris-generaal van die NTKK gesê: “Ons sal hierdie saak ondersoek. Dit sal nie lank neem nie, want dit is nie ingewikkeld nie."[21] Volgens wet moet politieke ampsdraers sowel as hooggeplaaste amptenare hul bates rapporteer voordat hulle hul poste aanvaar en nadat hulle die poste verlaat het. Daar word nie van hulle verwag om bates te verklaar terwyl hulle in hul amp is nie.[21] Daar word gesê dat hy bateverklarings op 22 Desember 2008 ingedien het toe hy minister van verdediging onder Abhisit Vejjajiva geword het; op 10 Augustus 2011 toe hy uit daardie rol bedank het; op 9 Augustus 2012, een jaar nadat hy uit sy vorige rol getree het; en op 4 September 2014 toe hy adjunkpremier en minister van verdediging geword het.[22] Op 6 Januarie het die Bangkok Post die waarde van Prawit se 16 destyds bekende horlosies geskat op "...tot 22M[iljoen baht]" (VS$685 000).[14] Sedert 6 Januarie is nog nege horlosies deur die Facebook-webwerf, CSI LA, geïdentifiseer,[23] wat Prawit se totaal op 25 uurstukke te staan bring, altesaam byna 40 miljoen baht werd.[24][25] Prawit beweer hulle is almal deur vriende aan hom geleen.[26] Op 9 Januarie 2018 het die president van die NTKK, Pol Gen Watcharapol Prasarnrajkit, aangekondig dat hy persoonlike beheer van die Prawit-wagondersoek geneem het. Hy het 'n "...'professionele, deursigtige' [navraag] belowe, hoewel dit 'n geruime tyd sal neem." Worawit Sukboon, sekretaris-generaal van die NTKK, het die media gevra om tot “vroeg volgende maand” (Februarie 2018) nie weer oor die saak uit te vra nie.[27]

Prawit se onverklaarde luukse horlosies
No. Horlosiemerk Model Geskatte waarde (baht) Bron
1 Richard Mille RM029 2 500 000 [15]
2 Richard Mille RM30 2 800 000 [15]
3 Rolex Cosmograph Daytona Ice Blue Dial Platinum 1 800 000 [15]
4 Patek Philippe 5960/1A 1 500 000 [15]
5 Audemars Piguet Royal Oak Chronograph Automatic Blue Dial 800 000 [15]
6 Rolex 116655BKSRS 700 000 [15]
7 Patek Philippe 3970 2 500 000 [15]
8 Patek Philippe Annual Calendar Chronograph 5960P 1 900 000 [15]
9 Rolex Pro Hunter Deepsea Blue 800 000 [15]
10 Richard Mille RM010 2 400 000 [15]
11 Rolex Cosmograph Daytona, in 18K yellow gold and stainless steel 554 000 [15]
12 Rolex Yacht Master Rose Gold 2-tone 460 000 [14]
13 Audemars Piguet Royal Oak 15400 Stainless Steel 580 000 [14]
14 Rolex Datejust Oyster 41 413 000 [14]
15 Patek Philippe Aquanaut 5167R-001 in 18K rose gold 1 150 000 [14]
16 Rolex Day-Date 36 1 200 000 [14]
17 Rolex GMT Master II 1 360 000 [verwysing benodig]
18 Patek Philippe 5135R Calendario Annual Calendar 1 500 000 [16]
19 A. Lange & Söhne 1815 Chronograph, silver dial in 18k rose gold 1 500 000 [verwysing benodig]
20 Patek Philippe Gold Perpetual Calendar 3 600 000 [verwysing benodig]
21 Patek Philippe Classic Chronograph 2 600 000 [verwysing benodig]
22 Rolex Daytona 116523 980 000 [verwysing benodig]
23 Patek Philippe Complications 5396/1G-001 2 300 000 [28]
24 Rolex Cosmograph Daytona, Ivory dial 1 000 000 [29]
25 Patek Philippe Complications Annual Calendar 1 500 000 [24]
26 G-Shock BGA150KT-4B 3 900 [15]

Die Vereniging om die Thaise Grondwet te Beskerm, 'n waghondgroep, het die NTKK versoek om Prawit vir moontlike vals verklaring van bates en die verberging van inligting wat aan die agentskap verklaar moet word, te ondersoek. Die organisasie het Prawit ook daarvan beskuldig dat hy kragtens Artikel 66 van die Nasionale Wet teen Korrupsie buitengewoon ryk is. “Genl Prawit het sowat 40 jaar in die weermag gedien en was vir twee termyne ’n politieke ampsbekleër, sonder enige besighede. Hy kan onmoontlik so 'n groot deel van rykdom verkry," het 'n woordvoerder gesê.[30] In 2008 het Prawit bates van 57 miljoen baht verklaar. In sy 2014-verklaring het sy bates tot 87 miljoen baht gestyg.[6]

Persoonlike lewe[wysig | wysig bron]

Prawit is enkellopend. Hy geniet dit om in sy vrye tyd te draf en gholf te speel. Hy is nie bekend daarvoor dat hy enige ander taal as Sentraal-Thai praat, lees of skryf nie.

Eerbewyse[wysig | wysig bron]

  • Vlag van Thailand Thailand:
    • 2003 - Ridder Groot Kordon (Spesiale Klas) van die Mees Verhewe Orde van die Wit Olifant
    • 2000 - Ridder Groot Kordon (Spesiale Klas) van die Edelste Orde van die Kroon van Thailand
    • 2005 - Groot Metgesel (Derde Graad) van die Roemrykste Orde van Chula Chom Klao
    • 1973 - Ontvanger van die Viëtnam-oorlogoorwinningsmedalje met Vlamme
    • 1982 - Ontvanger van die Vrymannebeskermingsmedalje, Eerste Klas
    • 1974 - Ontvanger van die Grensdiensmedalje
    • 1983 - Ontvanger van die Chakra Mala-medalje
    • 2008 - Padvinderverwysingsmedalje van Vajira, Eerste Klas
    • ??? - Rooi Kruis-medalje van Waardering, Eerste Klas (Goue Medalje)
    • 1950 - Koning Rama IX-kroningsmedalje
    • 1957 - 25ste Bhoeddistiese Eeuvieringsmedalje

Buitelandse eerbetoon[wysig | wysig bron]

  • Vlag van Singapoer Singapoer:
    • Pingat Jasa Gemilang (Tentera)
  • Vlag van Laos Laos:
    • Chai Mittraphap-medalje
  • Vlag van Verenigde State van Amerika VSA:
    • Weermag-aanprysingsmedalje
  • Vlag van Suid-Viëtnam Suid-Viëtnam:
    • Siviele Aksies- eenheidverwysing
    • Viëtnam-veldtogmedalje

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ Govt spokesman: Prawit caretaker PM now Prayut suspended
  2. ↑ What power does Prawit have as acting PM?
  3. ↑ Pongsudhirak, Thitinan (5 Oktober 2018). "Thailand's new military and new politics" (Opinion). Bangkok Post. Besoek op 5 Oktober 2018.
  4. ↑ 4,0 4,1 Strangio, Sebastian (21 Mei 2015). "The Strongman of Siam". Foreign Policy. Besoek op 11 Januarie 2018.
  5. ↑ ประวิตร วงษ์สุวรรณ, Thairath.co.th
  6. ↑ 6,0 6,1 "Prawit in the soup over fancy trinkets". Bangkok Post. 7 Desember 2017. Besoek op 8 Desember 2017.
  7. ↑ John Cole (13 October 2012), "Thai military resists political pressure", Asia Times, archived from the original on 21 Februarie 2014, https://web.archive.org/web/20140221212604/http://atimes.com/atimes/Southeast_Asia/NJ13Ae01.html, besoek op 10 February 2014 
  8. ↑ Jason Szep (13 December 2013), Powerful forces revealed behind Thai protest movement, https://news.yahoo.com/powerful-forces-revealed-behind-thai-protest-movement-161622061.html 
  9. ↑ Sanderson, Paul (18 Augustus 2016). "A new breed of terror in Thailand". New Mandala. Besoek op 7 Desember 2017.
  10. ↑ Saiyasombut, Saksith (1 September 2014). "7 observations about Thailand's new, junta-picked cabinet". Asian Correspondent. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Januarie 2018. Besoek op 11 Januarie 2018.
  11. ↑ "Prayuth 1 cabinet endorsed". Bangkok Post. 31 Augustus 2014.
  12. ↑ "Prawit moved to 'ease work'". Bangkok Post. 17 Augustus 2018. Besoek op 18 Augustus 2018.
  13. ↑ "Credibility of NACC on line" (Editorial). Bangkok Post. 9 Desember 2017. Besoek op 9 Desember 2017.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 14,5 14,6 "Prawit's hide-and-seek game drags on". Bangkok Post. 6 Januarie 2018. p. 1. Besoek op 6 Januarie 2018.
  15. ↑ 15,00 15,01 15,02 15,03 15,04 15,05 15,06 15,07 15,08 15,09 15,10 15,11 15,12 "Prawit seen with another pricey watch". Bangkok Post. 28 Desember 2017. Besoek op 28 Desember 2017.
  16. ↑ 16,0 16,1 Nanuam, Wassana (10 Januarie 2018). "18th Prawit watch identified as B1.5m Patek Philippe". Bangkok Post. Besoek op 10 Januarie 2018.
  17. ↑ Rojanaphruk, Pravit (19 Desember 2017). "Has the Watch Struck Four for Embattled Prawit?". Khaosod English. Besoek op 20 Desember 2017.
  18. ↑ Charuvastra, Teeranai (20 Desember 2017). "Prawit Watch Watch: And Then There Were Five". Khaosod English. Besoek op 21 Desember 2017.
  19. ↑ Thaitrakulpanich, Asaree (22 Desember 2017). "Watch Watch: Seven Bling Timepieces and Counting". Khaosod English. Besoek op 22 Desember 2017.
  20. ↑ Itthipongmaetee, Chayanit (6 Januarie 2018). "CORRUPTION COMMISSION TO QUESTION 4 OVER PRAWIT WATCH SCANDAL LINK". Khaosod English. Besoek op 6 Januarie 2018.
  21. ↑ 21,0 21,1 Thaitrakulpanich, Asaree (29 Desember 2017). "Prawit Files His Watch Response—and NACC Keeps it Secret". Khaosod English. Besoek op 9 Januarie 2018.
  22. ↑ Sattaburuth, Aekarach (15 Desember 2017). "Activist slams new Prawit watch find". Bangkok Post. Besoek op 15 Desember 2017.
  23. ↑ "CSI_LA". CSI-LA. Besoek op 16 Januarie 2018.
  24. ↑ 24,0 24,1 "Prawit watch claim stirs ridicule". Bangkok Post. 18 Januarie 2018. Besoek op 18 Januarie 2018.
  25. ↑ Bunyamanee, Soonruth (17 Januarie 2018). "Fate's clock ticking faster for Prawit, PM" (Editorial). Bangkok Post. Besoek op 17 Januarie 2018.
  26. ↑ "Prawit to resign if NACC watch probe finds him guilty". Bangkok Post. 16 Januarie 2018. Besoek op 16 Januarie 2018.
  27. ↑ "NACC assures over Prawit watch probe". Bangkok Post. 9 Januarie 2018. Besoek op 9 Januarie 2018.
  28. ↑ "No time frame set for probe into Prawit's luxury watches". Thai PBS. 15 Januarie 2018. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Januarie 2018. Besoek op 15 Januarie 2018.
  29. ↑ "Irate Prawit defends watches, refuses to resign". Bangkok Post. 17 Januarie 2018. Besoek op 17 Januarie 2018.
  30. ↑ "Clock ticking for blinged-out Prawit". Bangkok Post. 8 Desember 2017. Besoek op 9 Desember 2017.
  1. ↑ Prayut Chan-o-cha deur die grondwethof geskors weens oorskryde Thaise termynperke.
  2. ↑ Prayut Chan-o-cha bly Eerste Minister weens grondwethofbeslissing dat sy termynperk in 2025 sal eindig.
Militêre poste
Voorafgegaan deur
Chaiyasit Shinawatra 		Opperbevelvoerder van die Koninklike Thaise Weermag
2004–2005 		Opgevolg deur
Sonthi Boonyaratglin
Politieke poste
Voorafgegaan deur
Somchai Wongsawat 		Minister van Verdediging
2008–2011 		Opgevolg deur
Yuthasak Sasiprapha
Voorafgegaan deur
Yingluck Shinawatra 		Minister of Verdediging
2014–2019 		Opgevolg deur
Prayut Chan-o-cha
Voorafgegaan deur
Pracha Phromnok [th] 		Adjunk- Eerste Minister van Thailand
2014–nou 		Sittend
Voorafgegaan deur
Prayut Chan-o-cha 		Eerste Minister van Thailand
Waarnemend
2022–nou
Party-politieke poste
Voorafgegaan deur
Uttama Savanayana 		Leier van die Palang Pracharath-party
2020–nou 		Sittend
Sportposisies
Voorafgegaan deur
Yuthasak Sasiprapha 		President van die Nasionale Olimpiese Komitee van Thailand
2017–nou 		Sittend
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Prawit_Wongsuwon&oldid=2619930"