Titaandioksied

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Eienskappe

Algemeen

Naam Titaandioksied
Struktuurformule van
Struktuurformule van
Chemiese formule TiO2
Molêre massa 60,08 [g/mol]
CAS-nommer 13463-67-7[1]  
Voorkoms Deursigtig of wit vastestof[1]
Fasegedrag  
Fase Rutiel 
Selkonstantes a=459,30pm, c=295,90 pm[2]  
Ruimtegroep P42/mnm[2] 
Nommer 136  
Strukturbericht C4 
Fase Anataas 
Selkonstantes a=379,23 pm, c=955,48 pm[2]  
Ruimtegroep I41/amd[2] 
Nommer 141  
Strukturbericht C5 
Fase Brookiet 
Selkonstantes a=545,58 pm, b=918,19 pm, c=514,2 pm  
Ruimtegroep Pbca 
Nommer 61  
Strukturbericht C21
Smeltpunt 1855 °C [1]
Kookpunt 2900 °C [1]
Digtheid 3,84 -4,26[1]
Oplosbaarheid onoplosbaar

Suur-basis eienskappe

pKa

Veiligheid

Flitspunt  
LD50 >10 000 [mg/kg] (oraal; rot) 
LC50 >1 000 [mg/L] - 96 uur (vis)

Tensy anders vermeld is alle data vir standaardtemperatuur en -druk toestande.

 
Portaal Chemie

Titaan(IV)oksied of titaandioksied is 'n verbinding van titaan in sy oksidasietoestand + 4 met suurstof met die chemiese formule TiO2

Dit kom in die natuur voor as die minerale rutiel, anataas en brookiet.

Kristalstrukture[wysig | wysig bron]

TiO2 het verskeie kristalstrukture:

  1. Die tetragonale rutiel-struktuur, wat die argetipe van die C4-struktuur van die strukturbericht-klassifikasie is.[3]
  2. Die tetragonale anataas-struktuur, die C5-argetipe.[4]
  3. Die ortorombiese brookiet-struktuur, die C21-argetipe.[5]

Rutiel is die stabiele fase en dit is wat bo 800 °C gevorm word. Sintese onder 350 °C lewer die amorfe vorm op, hierbo word anataas gevorm.[2]

Gebruike[wysig | wysig bron]

TiO2 word in 'n uiters wye reeks kommersiële toepassings en navorsingsareas gebruik, insluitend:[2]

  1. As TiO2-poeier: as 'n wit pigment in verf, plastiek, ink, papier en skoonheidsmiddels; in waspoeier, tandepasta, sonskerm, voedsel, farmaseutiese produkte, fotografiese plate, vir die skep van sintetiese edelstene; en as katalisator.
  2. As TiO2 dun films: vir ultra-dun kapasitors en MOSFET's vanweë sy uiters hoë diëlektriese konstante; as humiditeit- en suurstofsensor vanweë die afhanklikheid van sy elektriese geleiding van die gasse teenwoordig; as 'n optiese deklaag en 'n materiaal vir golfleiers vanweë sy hoë brekingsindeks; as 'n beskermende, korrosiebestande laag; en as 'n fotoanode in sonselle vanweë sy foto-elektriese aktiwiteit.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 "Titanium dioxide" (PDF). Fisher.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 "Titanium Dioxide Versatile Solid Crystalline: An Overview". intechopen.
  3. "Rutile". Aflow.
  4. "Anatase". Aflow.
  5. "Brookite". Aflow.