Wenera 9
 Model van Wenera 9 | |||||
| Sendingtipe | Venus-omwenteling / lander | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Operateur | Lavochkin | ||||
| COSPAR-ID | 1975-050A 1975-050D | ||||
| SATCAT-nr. | 7915 8411 | ||||
| Sendingstydsduur | Reis: 158 dae Lander: 53 minute | ||||
| Ruimtetuigeienskappe | |||||
| Ruimtetuig | 4V-1 No. 660 | ||||
| Vervaardiger | Lavochkin | ||||
| Lanseermassa | 4 936 kg[1] | ||||
| Landingsmassa | 1 560 kg | ||||
| Begin van sending | |||||
| Lanseerdatum | 8 Junie 1975 02:38 UTC | ||||
| Vuurpyl | Proton-K/D[2] | ||||
| Lanseerplek | Baikonoer 81/24 | ||||
| Einde van sending | |||||
| Laaste kontak | 22 Maart 1976: Wenteltuig Landingstuig: 22 Oktober 1975 | ||||
| Omwentelingsparameters | |||||
| Verwysingstelsel | Heliosentries | ||||
| Helling | 29,5° | ||||
| Periode | 48,3 ure | ||||
| Epog | 27 Maart 1972 | ||||
| Venus-ruimtetuig | |||||
| Ruimtetuigkomponent | Ruimtetuig | ||||
| Omwentelingsinvoeging | 20 Oktober 1975 | ||||
| Venus-lander | |||||
| Ruimtetuigkomponent | Lander | ||||
| Landingsdatum | 12 Oktober 1975, 05:13 UTC | ||||
| Landingsplek | 31°01′N 291°38′O / 31.01°N 291.64°O (naby Beta Regio) | ||||
| |||||
Wenera 9 (Russies: Венера-9 wat Venus 9 beteken) is 'n onbemande Sowjetse ruimtetuig wat deel van hul Wenera-ruimteprogram was om Venus te verken. Die ruimtetuig het uit 'n wenteltuig en 'n landingstuig bestaan en die vervaardiger se nommer van die ruimtetuig is 4V-1 No. 660,[3] Die ruimtetuig is op 8 Junie 1975 om 02:38:00 UCT gelanseer en die tuig het 'n massa van 4,936 kilogram gehad.[4] Die wenteltuig was die eerste ruimtetuig om in 'n wentelbaan om Venus te gaan terwyl die landingstuig die eerste was om foto's van die oppervlakte van 'n ander planeet te versend.[5]
Wenteltuig[wysig | wysig bron]
Die wenteltuig het op 20 Oktober 1975 in 'n wentelbaan om Venus gegaan. Sy doelwit was om as 'n kommunikasie skakel vir die landingstuig te dien asook om die wolklae en atmosfeer parameters te meet met verskeie instrumente en eksperimente te doen. Dit het sewentien ondersoek take afgehandel vanaf 26 Oktober 1975 tot 25 Desember 1975.
Die wenteltuig het bestaan uit 'n silinder waaraan twee sonpaneel vlerke geheg was en daar was ook 'n hoëwins paraboolantenne geheg aan die geboë oppervlakte. Die aandrywingstelsel was monteer aan die onderste kant van die silinder in 'n klokvormige houer terwyl die landingstuig aan die bokant in 'n 2.4-m sfeer gemonteer was.
Wenteltuig ontwerp[wysig | wysig bron]
Die instrumente aanboord het die volgende ingesluit:[6]
- 1.6-2.8 μm IR spektrometer
- 8–28 μm IR radiometer
- 352 nm UV fotometer
- 2 foto-polarimeters (335–800 nm)
- 300–800 nm spektrometer
- Lyman-α (alpha) H/D spektrometer
Landingstuig[wysig | wysig bron]
Die landingstuig was toegemaak in 'n sferiese dop voor die landing om dit te beskerm teen die hitte wat opgewek word soos snelheid verminder word van 10,7 km/s na 150 m/s. Die sfeer was dan weggskiet met boute wat ontplof het en 'n valskerm met drie dakke het ontplooi om die snelhied verder te verminder na 50 m/s op 'n hoogte van 63 km bokant die planeet.[7]
Die daal-fase deur die wolklaag het ongeveer 20 minute geduur en gedurende die tyd het die landingstuig metings van die atmosfeer geneem en die inligting na die wenteltuig versend.[7]Om skade aan die landingstuig te verminder in die warm atmosfeer was die valskerm losgelaat op 'n hoogte van 50 km en die ringvormige aerodinamiese skild het remkrag voorsien. Die atmosfeer van Venus is so dig naby die oppervlakte dat die skild die snelheid na 'n aanvaarbare 7 m/s verminder het toe die laningstuig geland het.[7]Die landings meganisme, die hol ring om die laagste gedeelte van die landingstuig, het gebreek tydens die landinge en so die meeste van impak geabsorbeer.[7]
Op 20 Oktober 1975 het die landingstuig van die wenteltuig geskei en die landing het om 05:13 UTC op 22 Oktober, met die Son naby sy senit, plaasgevind. Wenera 9 het geland binne 'n radius van 150 km van Venus koördinate 31.01°N 291.64°E, naby Beta Regio, op 'n steil helling van 20° wat bedek was met groot rotse (daar was vermoed dat dit die wand van die tektoniese skeurvallei Aikhylu Chasma was). Die sfeer se massa was 1,560 kg voor dit die atmosfeer binnegedring het en sy massa op die oppervlakte was 660 kg.[8]
Wenera 9 is die eerste ruimtetuig wat 'n beeld van die oppervlakte van 'n ander planeet na die Aarde gestuur het. Die meeste van die instrumente het onmiddellik begin werk na die landing en die kameras het twee minute later begin werk. Die instrumente het 'n gladde oppervlakte met baie klippe geopenbaar. Die landingstuig het 'n ligsterkte van 14,000 lux gemeet, soortgelyk aan die van die Aarde in vol daglig maar nie in direkte sonlig nie.[7]
'n Sirkulerende vloeistofstelsel was gebruik om die hitte te versprei. Die stelsel, met vooraf verkoeling net voor die binnedringing van die atmosfeer, het verseker dat die landingstuig vir 53 minute gewerk het na landing waarna kontak met die wenteltuig verbreek is nadat dit buite radiodekking beweeg het.[6] Gedurende die daalfase het hitteverlies en vermindering van die snelheid na mekaar plaasgevind deur middel van die beskermde sfeer, drie valskerms, die ringvormige lugrem en die saampersbare, metaal sirkelvormige landings pyp. Die landing het ongeveer 2 200 km van Wenera 10 se landingsplek plaasgevind.
Wenera 9 het wolke gemeet wat 30 - 40 km hoog was met hul basis op 'n hoogte van 30 - 35 km bokant die oppervlakte van Venus. Die tuig het ook die chemikalieë in die atmosfeer gemeet insluitend soutsuur, hidrofluoorsuur, broom en jodium. Ander metings was die oppervlakte druk van 9 100 kPa (90 atm), temperatuur van 485 °C en ligsterkte wat vergelykbaar is met 'n tipiese, bewolkte somerdag op die middel breedtegrade van die Aarde. Wenera 9 is die eerste ruimtetuig wat televisie beelde (swart en wit) na die Aarde versend het vanaf die oppervlakte van Venus. Die beelde het geen skadu's, geen sigbare stof in die lug en 'n verskeidenheid rotse van 30 to 40 cm gewys. Die rotse het geen tekens van erosie getoon nie. Beplande 360 grade panoramiese beelde kon nie geneem word nie omrede een van die twee kameras se lens bedekking nie afgekom het soos beplan is nie en het die beelde tot 180 grade beperk. Dieselfde faling het by Wenera 10 voorgekom.
Die landinsgtuig het met die Aarde gekommunikeer deur die wenteltuig as kommunikasie skakel te gebruik.
Landingstuigvrag[wysig | wysig bron]
Die instrumente aanboord van die landingstuig was:
- Temperatuur en druk sensors
- Versnellingsmeter
- Sigbare / IR fotometer - IOV-75
- P-11 massaspektrometer – MAV-75
- Panoramiese telefotometer (2, met lampe)
- Anemometer – ISV-75
- Gammastraal spektrometer – GS-12V
- Gammastraal dightheidsmeter – RP-75
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Siddiqi, Asif (2018). Beyond Earth: A Chronicle of Deep Space Exploration, 1958–2016 (PDF) (second uitg.). NASA History Program Office.
- ↑ McDowell, Jonathan. "Launch Log". Jonathan's Space Page. Besoek op 11 April 2013.
- ↑ "History of the Venera 75 project". RussianSpaceWeb.com.
- ↑ "Venera 9". NASA Space Science Data Coordinated Archive. Besoek op 13 April 2013.
- ↑ "Solar System Exploration Multimedia Gallery: Venera 9". NASA. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Augustus 2009. Besoek op 7 Augustus 2009.
- ↑ 6,0 6,1 Mitchell, Don P. "First Pictures of the Surface of Venus". Besoek op 13 April 2013.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 Keldysh, M. V., 1977: "Venus Exploration with the Venera 9 and Venera 10 Spacecraft", Icarus, 30: 605-625.
- ↑ Interplanetary Spacecraft
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
