Approksimant

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

'n Approksimant is 'n konsonantklank wat tussen 'n klinker en 'n "tipiese" konsonant lê. By die uitspreek van die klanke veroorsaak die artikulasieorgane 'n vernouing van die spraakkanaal maar laat dit steeds genoeg ruimte dat daar geen hoorbare turbulensie veroorsaak word in die lugstroom nie. Approksimante is dus meer oop as frikatiewe.

Sommige approksimante is baie naby aan klinkers en die term halfklinker word gebruik om na die klanke te verwys.