Belinda (maan)
 Belinda, soos gesien deur Voyager 2. | |
| Ontdekking | |
|---|---|
| Ontdek deur | Stephen P. Synnott / Voyager 2 |
| Datum | 13 Januarie 1986 |
| Kleinplaneet-benaming | Uranus XIV |
| Wentelbaaneienskappe | |
| Wentelbaanradius | 75 255,613 ± 0,057 km[1] |
| Wentelperiode | 0,623527470 ± 0,000000017 d[1] |
| Baanhelling | 0,03063 ± 0,028° (tot Uranus se wentelbaan)[1] |
| Satelliet van | Uranus |
Fisiese eienskappe |
|
| Afmetings | 128 × 64 × 64 km[2] |
| Gem. radius | 40,3 ± 8 km[2][3][4] |
| Oppervlakte | ~25 000 km² [nota 1] |
| Volume | ~380 000 km³ [nota 1] |
| Massa | ~3,6×1017 kg[nota 1] |
| Gem. digtheid | ~1,3 g/cm³ (veronderstel)[3] |
| Oppervlak- aantrekkingskrag | ~0,014 m/s²[nota 1] |
| Ontsnapping- snelheid | ~0,034 km/s[nota 1] |
| Rotasieperiode | Sinchronies[2] |
| Ashelling | 0[2] |
| 0,08 ± 0,01[5] | |
| Temperatuur | ~64 K[nota 1] |
Belinda is ’n binnemaan van Uranus. Dit is op 13 Januarie 1986 ontdek op foto's wat deur Voyager 2 geneem is en het die voorlopige naam S/1986 U 5 gekry.[6] Dit is daarna genoem na Belinda, die heldin in Alexander Pope se The Rape of the Lock. Dit het ook die naam Uranus XIV.[6]
Belinda behoort tot die Portiagroep satelliete, wat ook Bianca, Desdemona, Cressida, Juliet, Rosalind, Kupido, Perdita en Portia insluit.[2] Dié mane het soortgelyke wentelbane en fotometriese eienskappe.[2] Buiten sy wentelbaan,[1] radius van 45 km[2] en geometriese albedo van 0,08[2] is feitlik niks oor Belinda bekend nie.
Op die Voyager 2-foto's lyk Belinda soos ’n baie langwerpige voorwerp, waarvan die lengteas na Uranus wys. Die verhouding van die asse is 0,5 ± 0,1.[2] Die oppervlak het ’n grys kleur.[2] Belinda se wentelbaan verskil met met 863 km van dié van die kleiner Kupido.
Belinda kan binne die volgende 10 miljoen tot 1 miljard jaar teen Kupido bots.[7]
Sien ook
[wysig | wysig bron]Notas
[wysig | wysig bron]Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Jacobson 1998.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 Karkoschka, Voyager 2001.
- ↑ 3,0 3,1 JPL Solar System Dynamics.
- ↑ Williams 2007.
- ↑ Karkoschka, Hubble 2001.
- ↑ 6,0 6,1 IAUC 4164.
- ↑ "Uranus's colliding moons". astronomy.com. 2017. Besoek op 23 September 2017.
Bronne
[wysig | wysig bron]- Jacobson, R. A. (1998). "The Orbits of the Inner Uranian Satellites From Hubble Space Telescope and Voyager 2 Observations". The Astronomical Journal. 115 (3): 1195–1199. Bibcode:1998AJ....115.1195J. doi:10.1086/300263.
{{cite journal}}: Ongeldige|ref=harv(hulp) - Karkoschka, Erich (2001). "Voyager's Eleventh Discovery of a Satellite of Uranus and Photometry and the First Size Measurements of Nine Satellites". Icarus. 151 (1): 69–77. Bibcode:2001Icar..151...69K. doi:10.1006/icar.2001.6597.
- "Planetary Satellite Physical Parameters". JPL (Solar System Dynamics). 18 Oktober 2010. Besoek op 27 Januarie 2012.
- Williams, Dr. David R. (23 November 2007). "Uranian Satellite Fact Sheet". Nasa (National Space Science Data Center). Besoek op 27 Januarie 2012.
{{cite web}}: Ongeldige|ref=harv(hulp) - Karkoschka, Erich (2001). "Comprehensive Photometry of the Rings and 16 Satellites of Uranus with the Hubble Space Telescope". Icarus. 151 (1): 51–68. Bibcode:2001Icar..151...51K. doi:10.1006/icar.2001.6596.
- Marsden, Brian G. (16 Januarie 1986). "Satellites of Uranus". IAU Circular. 4164. Besoek op 27 Januarie 2012.
- USGS/IAU (21 Julie 2006). "Planet and Satellite Names and Discoverers". Gazetteer of Planetary Nomenclature. USGS Astrogeology. Besoek op 27 Januarie 2012.
Skakels
[wysig | wysig bron]
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.
