Boeremusiek

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
'n Tradisionele konsertina.
Die konsertina word gespeel.

Boeremusiek is 'n unieke vorm van instrumentele volksmusiek wat in Suid-Afrika hoofsaaklik deur Afrikaanssprekendes beoefen word. Dit dateer uit die era toe die persone wat dit beoefen het internasionaal bekend gestaan het as "Die Boere" van Suid-Afrika. Dit is informele musiek wat op 'n kenmerkende manier gespeel word en is hoofsaaklik bedoel as begeleiding vir sosiale danse.

Die mees algemene instrumente wat in Boeremusiek gebruik word is die konsertina, kitaar, trekklavier, banjo en baskitaar. Soms word 'n klavier, kontrabas, traporrel, elektroniese klawerbord, tjello, mondfluitjie of viool ook gebruik. Enkele Boereorkeste gebruik ook 'n saag, klarinet en 'n teekis-bas.

Dansritmes wat tipies is aan Boeremusiek is die settees, polka, wals, mazurka, asook die kwadriel en die vastrap.

Daar is tans twee organisasies wat hulle beywer vir Boeremusiek, naamlik die Tradisionele Boeremusiekklub en die Boeremusiekgilde.

Min Boeremusieknommers is in musieknotasie beskikbaar en die musiek word maar op gehoor gespeel. Elke orkes het ook 'n unieke klank en 'n eie manier van speel.

Tydens die 1930's het Boeremusiek 'n groot oplewing gehad. Orkeste soos die Vyf Vastrappers, Vier Transvalers, die Ses Hartbrekers het Boeremusiek op 78-spoed plaat vrygestel, wat die musiekvorm se gewildheid vinnig laat toeneem het.

Gemoderniseerde Boeremusiek vermeng verskeie musiekvorme deur Rock, Hip-hop en Disko-ritmes en effekte saam met konsertinaklanke en Boeremusiekwysies te kombineer.

Eksterne Skakels[wysig | wysig bron]