Gaan na inhoud

Coitus interruptus

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Coitus interruptus, ook bekend as onderbroke geslagsgemeenskap of saadstorting buite die vagina, is ’n manier van geboortebeperking waarin die man tydens geslagsgemeenskap sy penis net voor sy orgasme of ejakulasie uit ’n vrou se vagina trek om bevrugting te probeer voorkom.

Dié metode word al minstens twee millennia lank gebruik en is steeds wêreldwyd algemeen.[1] Coitus interruptus bied nie beskerming teen seksueel oordraagbare infeksies nie.[2]

Geskiedenis

[wysig | wysig bron]

Die oudste bekende geval van onderbroke seks is waarskynlik die verhaal van Onan in die Bybel. Dié teks is vermoedelik meer as 2 500 jaar gelede geskryf.[3]

Die gemeenskappe van Antieke Griekeland en die Romeinse Ryk het klein gesinne verkies en het ’n verskeidenheid metodes van geboortebeperkings toegepas,[4] blykbaar ook coitus interruptus.[5]

Ná die val van die Romeinse Ryk in die 5de eeu het geboortebeperking in onbruik geraak in Europa. Van die 18de eeu tot met die ontwikkeling van moderne motodes was onderbroke seks een van die gewildste metodes in Europa, Noord-Amerika en baie ander lande.[5]

Doeltreffendheid

[wysig | wysig bron]

Nes ander metodes van geboortebeperking hang die doeltreffendheid van coitus interruptus af van die korrekte en voortdurende gebruik. Die mislukkingsyfer wissel van studie tot studie, maar dit kan so hoog as 15 tot 28 persent wees.[6] Daarteenoor het die Pil ’n mislukkingsyfer van 2 tot 8 persent,[7][8] terwyl die intra-uteriene apparaat (IUA, ook bekend as "veertjie") s’n 0,8 persent is[9] en die kondoom s’n 10 tot 18 persent.[6]

Daar is al voorgestel dat preseminale vloeistof wat voor ejakulasie uit die penis kom, spermselle bevat, en dit kan die doeltreffendheid van dié metode in die wiele ry.[10][11] Geen uitgebreide navorsing is egter nog daaroor gedoen nie en sommige kenners meen die mislukkingsyfer is weens die teenwoordigheid van sperma van ’n vorige ejakulasie in die preseminale vloeistof.[12][13]

Die resultaat van vorige studies is bemoeilik deurdat preseminale vloeistof reeds droog geword het voordat dit ondersoek is. In Maart 2011 het ’n span navorsers ’n studie met 27 manlike vrywilligers gedoen waar die vloeistof binne twee minute ondersoek is. Hulle het gevind 11 van die 27 mans (41 persent) se vloeistof het sperma bevat, en 10 van dié monsters (37 persent) het ’n "aansienlike hoeveelheid" beweeglike sperma bevat (tussen 1 miljoen en 35 miljoen).[14] Die navorsers beveel dus die gebruik van kondome aan van die eerste oomblik van genitale kontak af.

As verwysing geld ’n studie wat aantoon by net 2,5 persent van paartjies wat binne ’n jaar swanger geraak het nadat hulle begin probeer het, het die man ’n spermtelling (per ejakulasie) van 23 miljoen of minder gehad.[15] Die totale spermtelling (net soos ander spermeienskappe) is egter nie ’n betroubare aanduiding van die risiko vir swangerskap nie.[16]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. Rogow D, Horowitz S (1995). "Withdrawal: a review of the literature and an agenda for research". Studies in family planning. 26 (3): 140–53. doi:10.2307/2137833. JSTOR 2137833. PMID 7570764., which cites:
    Population Action International (1991). "A Guide to Methods of Birth Control." Briefing Paper No. 25, Washington, D. C.
  2. Creatsas G (1993). "Sexuality: sexual activity and contraception during adolescence". Curr Opin Obstet Gynecol. 5 (6): 774–83. doi:10.1097/00001703-199312000-00011. PMID 8286689.
  3. Adams, Cecil (7 Januarie 2002). "Who wrote the Bible? (Part 1)". The Straight Dope. Creative Loafing Media, Inc. Besoek op 24 Julie 2009.
  4. Collier, Aine (2007). The Humble Little Condom: A History. Amherst, NY: Prometheus Books. ISBN 978-1-59102-556-6.
  5. 5,0 5,1 Bullough, Vern L. (2001). Encyclopedia of birth control. Santa Barbara, Calif: ABC-CLIO. pp. 74–75. ISBN 1-57607-181-2. Besoek op 24 Julie 2009.
  6. 6,0 6,1 Kippley, John; Sheila Kippley (1996). The Art of Natural Family Planning (4de uitg. uitg.). Cincinnati, OH: The Couple to Couple League. p. 146. ISBN 0-926412-13-2.
  7. Audet MC, Moreau M, Koltun WD, Waldbaum AS, Shangold G, Fisher AC, Creasy GW (2001). "Evaluation of contraceptive efficacy and cycle control of a transdermal contraceptive patch vs an oral contraceptive: a randomized controlled trial" (Slides of comparative efficacy]). JAMA. 285 (18): 2347–54. doi:10.1001/jama.285.18.2347. PMID 11343482.
  8. Guttmacher Institute. "Contraceptive Use". Facts in Brief. Guttmacher Institute. Besoek op 10 Mei 2005.
  9. Hatcher, RA; Trussel J; Stewart F; et al. (2000). Contraceptive Technology (18th uitg.). New York: Ardent Media. ISBN 0-9664902-6-6. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 31 Mei 2008. Besoek op 9 Oktober 2016.
  10. Harms, Roger W. (20 September 2007). "Can pre-ejaculation fluid cause pregnancy?". Women's health: Expert answers. MayoClinic.com. Besoek op 15 Julie 2009.
  11. Cornforth, Tracee (2 Desember 2003). "How effective is withdrawal as a birth control method?". About.com: Women's Health (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 September 2015. Besoek op 15 Julie 2009.
  12. "Withdrawal Method" (in Engels). Planned Parenthood. Maart 2004. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Augustus 2008. Besoek op 28 Maart 2008.
  13. Delvin, David (17 Januarie 2005). "Coitus interruptus (Withdrawal method)". NetDoctor.co.uk (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 September 2015. Besoek op 13 Julie 2006.
  14. Killick SR, Leary C, Trussell J, Guthrie KA (2011). "Sperm content of pre-ejaculatory fluid". Human Fertility. 14 (1): 48–52. doi:10.3109/14647273.2010.520798. PMC 3564677. PMID 21155689.
  15. Cooper, T.G.; Noonan, E.; von Eckaedstein, S.; Auger, J.; Baker, H.W.G.; Behre, H.M.; et al. (2010). "World Health Organisation reference values for human semen characteristics". Human Reproduction Update. 16 (3): 231–245. doi:10.1093/humupd/dmp048. PMID 19934213.
  16. Slama, R.; Eustache, F.; et al. (2002). "Time to pregnancy and semen parameters: a cross-sectional study among fertile couples from four European cities". Human Reproduction. 17 (2): 513. doi:10.1093/humrep/17.2.503.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]