Community of Christ

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Tempel van die Community of Christ in Independence (Missouri, VSA)
Kerkportaal met die seël van die Community of Christ

Die Community of Christ, wat vroeër as die Reorganized Church of Jesus Christ of Latter Day Saints (RLDS) bekend gestaan het, is 'n Christelike godsdienstige denominasie. Die kerk is in die 1860's deur Amerikaanse Mormone onder die leiding van Joseph Smith III gestig, wat Brigham Young nie as profeet erken het nie. Joseph Smith III was die seun van Joseph Smith, Jr., die stigter van die Kerk van Jesus Christus van die Heiliges van die Laaste Dae (LDS-Kerk), 'n restourasionistiese Christelike beweging wat gekritiseer is weens sy leerstellings van poligamie en vroeëre of heersende beleid wat as diskriminasie teen vroue, Swartes en LGBT-gemeenskappe beskou is. Die Community of Christ verwerp diskriminasie op grond van ras, geslag en seksuele oriëntering.

Die Community of Christ het sy hoofkwartier in Independence (Missouri, Verenigde State) en het volgens sy eie bewering meer as 250 000 lede in 1 100 gemeentes wat oor vyftig lande versprei is. 'n Suid-Afrikaanse gemeente bestaan sedert 2002 in Old Melville, Johannesburg.[1]

Die kerk, wat nog steeds die Bybel en die Boek van Mormon as godsdienstige skrifte aanvaar, verskil sterk van die meeste Christelike denominasies deur sy benadering tot die evangelie; in sy missie-verklaring word die bevordering van gemeenskappe, wat deur vreugde, hoop, liefde en vrede gekenmerk word, ten doel gestel. Lede word aangemoedig om hul eie teologie te kies, en die kerk volg 'n oorwegend nie-liturgiese tradisie. Die kerk beklemtoon die pasifistiese en kommunitariese aspekte van die Mormoonse leerstellings, en sommige van sy gemeentes steun intussen ook die ordinasie van vroue en huwelike van persone met dieselfde geslag. Die Community of Christ werk saam met ander kerke van die Ekumeniese Beweging, en sy tempels staan oop vir ander gelowiges. In teenstelling met die LDS-Kerk word sy dope deur ander Christelike kerke erken.

Geskiedenis[wysig | wysig bron]

Joseph Smith III (1832-1914)

Ná die moord op Joseph Smith Jr. en sy broer Hyrum in Nauvoo in 1844 het 'n aantal gelowiges geweier om die outoriteit van Brigham Young as nuwe profeet en kerkleier te erken en ook nie by die groot Mormoonse trek na die Utah-gebied in die weste van die Verenigde State aangesluit nie. Hulle het in teenstelling met die oorspronklike moederkerk ook ten gunste van groter selfstandigheid van die verskillende kerkgemeentes gepleit. In 1852 het verskillende groepe van die ortodokse hoofstroming weggebreek.

Nadat hierdie beweging sowat tien jaar lank in talle groepe verdeel was, het Joseph Smith III in 1860 'n vergadering van die RLDS bygewoon en toegestem om as nuwe kerkleier te fungeer. As uitgewer van die True Latter Day Saint Herald het Joseph Smith III 'n groot invloed op die nuwe beweging uitgeoefen en groot moeite te doen om die nagedagtenis van sy vader te eer, wat volgens hom onteer is deur die Mormoonse leerstellinge aangaande poligamie. Smith het in die tagtigerjare saam met die federale owerhede saamgewerk by die kriminele vervolging van poligamiese LDS-kerklidmate in Utah. Die nuwe beweging het hom meer by die maatskaplike norme van die Amerikaanse samelewing aangepas en ook in sy godsdienstige leerstellinge nader by die ander Christelike denominasies beweeg. Die praktyk van dope vir oorledenes is in die 20ste eeu gestaak.

Die RLDS het sy hoofkwartier in die vroeë 20ste eeu na die stad Independence in Missouri in die Midweste van die VSA verskuif. Die Verenigde Orde van Enog, wat in 1909 gestig is, was 'n poging om 'n soort koöperatiewe gemeenskap van gelowiges daar te stel; gemeenskapsgevoel en wedersydse verantwoordelikheid is sterk beklemtoon.

Tempel in Kirtland (Ohio)

Toe Smith se seun Frederick M. Smith in 1914 die voorsitterskap van die RLDS oorgeneem het, was die uitvoerende gesag en groot invloed van die kerkleiers reeds onbetwis, en die gemeenskap se ledetal het 71 000 beloop. Frederick M. Smith se outoritêre neigings het daartoe gelei dat in 1925 'n aantal kleiner groepe van die RLDS weggebreek het. In die tydperk van die Groot Depressie ná 1929 was die kerk genoodsaak om sy begroting te verminder en van kerkpersoneel ontslae te raak. Smith het egter voortgegaan om die sosiale aspekte van die Christelike geloof te beklemtoon en die kerk aangemoedig om die skepping van werkgeleenthede vir kerklede in nywerhede te bevorder. Ook kultuur en beeldende kunste het 'n groot rol in die kerk gespeel.

Ná die Tweede Wêreldoorlog het die RLDS weer belang gestel in wêreldwye sendingwerk, die belangrikheid van aanbidding beklemtoon en hom toegespits op die opleiding van kerkpersoneel. Onder die voorsitterskap van William W. Smith het die RLDS die Amerikaanse burgerregtebeweging van die 1960's in 'n beperkte mate begin steun. Die 1970's was gekenmerk deur die sendingwerk in Suid-Amerika en die beklemtoning van die broederskap van alle Christene, wat Jesus Christus as hulle saligmaker erken, as die leidende beginsel van die kerk. Die kerk het in 1984 ook die ordinasie van vroue aanvaar. Teen die begin van die 1990's het die aantal vroulike predikante 3 000 beloop.

Die kerk is tans die tweede grootste denominasie in die Mormoonse beweging en die grootste "Prairie-Mormoonse" gemeenskap, wat in teenstelling met die Mormone van Utah nie Brigham Young as leier aanvaar het nie. Tot onlangs was alle voorsitters van die kerk regstreekse afstammelinge van Joseph Smith Jr., maar in 1996 het met Grant McMurray vir die eerste keer 'n nie-verwante die amp beklee. Hy het in 2004 afstand van dié amp gedoen, en in Junie 2005 het die kerk se wêreldkonferensie Steven M. Veazey as sy opvolger benoem.

Die naam van die kerk is in 2001 gewysig tot Community of Christ - volgens 'n besluit wat tydens 'n konferensie in 2000 geneem is. Alhoewel die Community of Christ nog steeds Joseph Smith se "Boek van Mormon" as 'n waardevolle bron van leerstellings beskou, beweer die kerk nie meer dat die boek die vroeë geskiedens van Amerika sou behandel nie. Die kerk gebruik wél 'n "geïnspireerde versie" van die Bybel, dit wil sê 'n teks wat deur Joseph Smith gewysig is. 'n Aantal wysigings, wat Smith in die laaste jare voor sy dood (in sy sogenaamde Nauvoo-fase tussen 1840 en 1844) gemaak het, is egter nie by hierdie versie opgeneem nie. 'n Ander bron van leerstellinge is Doctrine and Covenants, 'n boek van openbaringe, wat deur profete van die beweging ontvang is.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "Welcome to the Community in Christ Church". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Julie 2020. Besoek op 26 Julie 2020.

Ander leesstof[wysig | wysig bron]

  • Richard P. Howard, The Church Through the Years, Herald House: 1992. Volume 1: Beginnings to 1860: ISBN 0-8309-0556-1 Volume 2: ISBN 0-8309-0629-0
  • Andrew Bolton and Jane Gardner, "The Sacraments: Symbol, Meaning and Discipleship," Herald House, 2005. ISBN 0-8309-1173-1
  • Jerry Nieft, ed., "Walking with Jesus: A Member's Guide in the Community of Christ," Herald House, 2004. ISBN 0-8309-1105-7
  • Community of Christ, "The Priesthood Manual, 2004 Edition," Herald House, 2004. ISBN 0-8309-1016-6
  • Community of Christ, "Church Administrators' Handbook: 2005 Edition," Herald House, 2005. ISBN 0-8309-1119-7
  • Roger D. Launius, Joseph III: Pragmatic Prophet, University of Illinois Press: 1995. ISBN 0-252-06515-8
  • Inez Smith Davis, The Story of the Church: A History of the Church of Jesus Christ of Latter Day Saints and of Its Legal Successor, the Reorganized Church of Jesus Christ of Latter Day Saints, 12th edition, Herald House: 1981. ISBN 0-8309-0188-4
  • Community of Christ, "World Conference Resolutions: 2002 Edition," Herald House, 2003. ISBN 0-8309-1053-0

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Amptelike webtuistes

Agtergrondinligting

Koerantberigte

Samewerking met die Kerk van Jesus Christus van die Heilige van die Laaste Dae

Kritiese kommentaar