Cornelius Rost
Cornelius Rost | |
|---|---|
 Die boek oor Rost se wedervarings. | |
| Gebore | 27 Maart 1919 Kufstein, Oostenryk |
| Sterf | 18 Oktober 1983 (op 64) |
| Beroep | Drukker |
Cornelius Rost (27 Maart 1919, Kufstein, Oostenryk – 18 Oktober 1983, München, Duitsland)[1][2] was ’n Duitse soldaat in die Tweede Wêreldoorlog wat in Siberië uit ’n Gulagkamp ontsnap het. Sy wedervarings is vasgevang in ’n boek, televisiereeks en rolprent.
Lewe
[wysig | wysig bron]Rost is op 27 Maart 1919 in Kufstein, Oostenryk, gebore. Hy het in München gewoon toe die Tweede Wêreldoorlog uitbreek en is tydens die oorlog deur die Sowjetleër gevang. Hy het self in 1942 erken hy het die rang van weerman gehad, hoewel Clemens Forell, sy alias in die roman, as ’n offisier uitgebeeld word.
Volgens die Münchense registrasiekantoor het Rost op 28 Oktober 1947 uit ’n gevangenekamp in die Sowjetunie teruggekeer. In 1953 het hy by die boekuitgewer Franz Ehrenwirth begin werk. Hy het verskeie voorblaaie van boeke geruïneer omdat hy kleurblind geword het van sy gedwonge arbeid in die Sowjet-loodmyne in Siberië. Ehrenwirth het ’n verduidelik gevra en van Rost se oorlogservarings gehoor. Hy het besef dit kan ’n goeie verhaal wees en Rost gevra om sy herinneringe neer te skryf. Rost se verhaal was baie swak gekonstrueer, maar Ehrenwirth wou dit graag publiseer. Hy het toe die professionele skrywer Josef Martin Bauer gevra om daaraan te skaaf.[2]
Verhaal
[wysig | wysig bron]Die verhaal van Rost se wedervaringe gaan grootliks oor sy ontsnapping uit die hospitaal van ’n Siberiese strafkamp in 1949 nadat hy vier jaar in die kamp gewerk het.
Nadat hy ontsnap het, loop hy die eerste jaar alleen deur Oos-Siberië. Dan maak hy vriende met drie Russiese gevangenes wat ook ontsnap het en bring ’n jaar saam met hulle deur. Ná nog ’n jaar se wedervarings, waarin hy deur mens en dier bedreig word, haal hy eindelik ’n trein na Mongolië, waar ’n poging om oor die grens te vlug misluk.
Eindelik loop hy ’n smokkelaar raak wat hom help om in Iran uit te kom. Hier word hy vir ’n Sowjetspioen aangesien, maar word eindelik deur ’n oom van hom gered wat hom nie erken nie, maar aan familiefoto's uitken. Hy word vrygelaat en vlieg via Ankara, Istanboel en Rome na München, waar hy eindelik op 22 Desember 1952[3] ná ’n reis van 14 000 km as ’n fisiek en geestelik gebroke man aankom.
Boek
[wysig | wysig bron]
Rost was bang hy sou in die moeilikheid kom by die Geallieerde owerhede en het net ingestem tot ’n mondelinge onderhoud nadat hy toestemming gekry het om die skuilnaam Clemens Forell te gebruik. Bauer het daarna die materiaal oorgeskryf in sy bekende boek van 1955, So weit die Füße tragen (Engelse titel: As Far as My Feet Will Carry Me).
In die 1960's het Rost self ook sy herinneringe neergeskryf as Unternehmen Konterbande (Sending Kontrabande), maar dit is nooit gedruk of gepubliseer nie.[4] Bauer se roman is egter in minstens 15 tale vertaal en word steeds herdruk.[5]
Ware identiteit
[wysig | wysig bron]Rost is op 18 Oktober 1983 oorlede. Byna 20 jaar later het Ehrenwirth se seun, Martin, vir die eerste keer Rost se ware identiteit bekend gemaak aan die radiojoernalis Arthur Dittlmann.[2]
Twyfel oor Rost se bewerings
[wysig | wysig bron]Uitgebreide navorsing, wat in 2010 saamgevat is in ’n drie uur lange radioprogram deur Dittlmann,[2] het groot twyfel laat ontstaan oor die waarheid agter Rost se bewerings. Daar was byvoorbeeld geen strafkamp by Kaap Dezjnef op die Tsjoekotka-skiereiland in die tyd toe hy na bewering daar was nie; Rost was nie ’n offisier soos in die boek genoem word nie; Die Duitse Rooi Kruis, met sy hoofkwartier in München, het nooit navrae oor hom gekry nie, wat onwaarskynlik is as hy 10 jaar lank ’n krygsgevangene sou gewees het; en amptelik is Rost op 28 Oktober 1947 uit ’n Russiese gevangenekamp vrygelaat, sowat twee jaar voor sy beweerde ontsnapping in 1949-1952, wat weer eens twyfel werp op sy bewerings.[6] Daar was ook foute in die boek, soos dat Rost Nefski-prospekt noem as die hoofstraat van Moskou, terwyl dit in Sint Petersburg is. Bauer, as die skrywer van die boek, word nou gekritiseer omdat hy nie sulke belangrike feite nagegaan het nie.[6]
Ander weergawes
[wysig | wysig bron]In 1959 is Rost se verhaal gebruik vir ’n televisiereeks in ses dele met die Duitse akteur Heinz Weiss in die hoofrol. Dit was gou Duitsland se gewildste televisiereeks. In 2001 is ’n rolprent, As Far as My Feet Will Carry Me, daarvan gemaak met Bernhard Bettermann as Forell. ’n Toneel is bygevoeg waar Forell en ’n Sowjetoffisier in ’n tweegeveg betrokke raak; dit eindig op ’n brug op die grens tussen die Sowjetunie en Iran. Baie van die karakters praat Russies en ander tale sonder enige onderskrifte – die bedoeling was om Duitse en ander nie-Russiese kykers ’n gevoel te gee van die magteloosheid wat die hoofkarakter moes ervaar het met sy gebrekkige kennis van Russies.
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ Die Odyssee des Clemens F. Geargiveer 29 September 2011 op Wayback Machine Kölnische Rundschau, 27 Januarie 2009, URL besoek op 21 Desember 2011 (de)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Falsche Nachkriegserinnerungen - Der Schnee von gestern (de) Sueddeutsche Zeitung, 23 Maart 2010, URL besoek op 21 Desember 2011
- ↑ Bauer, J.M. So weit die füsse tragen. München:Franz Ehrenwirth (Im Bertelsmann Lesering), S. 478: In Rom trifft die Maschine so ein, daẞ Clemens Forell am 22. Dezember 1952 früh in München sein wird, drei Jahre und zwei Monate nach seinem Weggang vom Ostkap.
- ↑ [https://web.archive.org/web/20101020072411/http://www.br-online.de/bayern2/zeit-fuer-bayern/zeit-fuer-bayern-weltkrieg-arthur-dittlmann-ID1265799135833.xml Geargiveer 20 Oktober 2010 op Wayback Machine Seksie Unbekantes Manuskript), URL besoek op 23 Desember 2011
- ↑ Amazon.de – laaste weergawe Maart 2011, URL besoek op 23 Desember 2011
- ↑ 6,0 6,1 "As far as your feet will cary you - A global hit - Fiction and Truth (A four-tape-interview as the basis for the novel)". Bayerischer Rundfunk. 23 Maart 2010. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Oktober 2010. Besoek op 23 Desember 2011.
Bronne
[wysig | wysig bron]
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
Eksterne skakels
[wysig | wysig bron]
