Elektriese stoel

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
“Old Sparky”, die elektriese stoel wat in die deelstaat New York gebruik is.

Teregstelling deur middel van ’n elektriese stroom, wat gewoonlik in ’n elektriese stoel uitgevoer word, is ’n teregstellingsmetode wat in die VSA ontstaan het. ’n Persoon word aan ’n spesiale houtstoel vasgegespe en elektrodes word aan sy kop en bene vasgemaak. ’n Elektriese stroom word dan deur die persoon se lyf gestuur wat dodelike skade aan die interne organe, insluitende die brein, veroorsaak.[1][2] Dit is in 1890 vir die eerste keer gebruik, aanvanklik dekades lank net in die VSA,[3] maar daarna ook in die Filippyne (vanaf 1924) onder Amerikaanse besetting.

Hoewel die elektriese stoel ’n simbool van teregstelling in Amerika geword het, word dit al hoe minder gebruik ten gunste van dodelike inspuitings, wat volgens baie ’n mensliker teregstellingsmetode is. Vandag word die stoel meestal net gebruik as die terdoodveroordeelde dit bo ’n inspuiting verkies.

Die eerste mens wat in die elektriese stoel gesterf het, was die moordenaar William Kemmler – op 6 Augustus 1890 in New York.[4]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. http://www.healthguidance.org/entry/12834/1/The-Effects-of-Electric-Shock-on-the-Body.html
  2. "argiefkopie". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 April 2014. Besoek op 30 Oktober 2014.
  3. "Philippines: The Death Penalty: Criminality, Justice and Human Rights". Amnestie Internasionaal. 30 September 1997. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Februarie 2015. Besoek op 7 September 2010.
  4. Justice Dwight, aangehaal in "Electric Executions," Lawrence Daily Record, 1 Januarie 1890; bl. 1.