Epitaaf

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Die epitaaf op Shakespeare se graf.

'n Epitaaf ("ἐπιτάφιος", letterlik: "op die grafsteen" in antieke Grieks) is 'n teks wat die oorledene eer, gewoonlik gegrafeer op 'n grafsteen of grafplaat. Vele epitawe is in die vorm van 'n versie geskryf en baie digters het al hulle eie epitawe geskryf voor hulle dood.

Epitawe is somtyds ook aanhalings uit heilige skrifte, soos die Bybel. Amper alle epitawe noteer ook die naam, geboorte- en sterftedatum van die oorledene.

Humor[wysig | wysig bron]

Humor word ironies genoeg soms op grafskrifte ingespan, 'n bekende voorbeeld is van die agttiende-eeuse digter Hubert Kornelisz. Poot:

Hier ligt (lê) Poot,
hij (hy) is dood.

Die skrywer en radio-omroeper Fanus Rautenbach is op sy program, Flink uit die Vere gevra wat hy eendag op sy grafskrif wil hê, waarop hy geantwoord het:

'Hier lê Fanus. Vir die eerste keer in sy lewe is hy dood ... ernstig.'