Erika Barnard

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Erika Barnard is 'n Suid-Afrikaanse skrywer.[1]

Lewe en skryfwerk[wysig | wysig bron]

Die eerste twee bundels uit hierdie digter se pen word gepubliseer onder die naam Erika Nöthling, naamlik Intermezzo (1968) en Dal Segno (1974).[2] Kannemeyer[3] verwys na die liefdesverse en "anekdotiese gedigte waarin sy van kindertaal gebruik maak".

Haar dogter, Nini Nöthling Bennett, is ook 'n digter en skrywer en het as Nini Bennett die digbundels Kodeks (2011), Boekstaaf (2015) en Donkerwerk (2019) gepubliseer.[4]

Onder die naam Erika Barnard verskyn in 1982 die digbundel “Animato”,[5] waarin sy veral oor die liefde en meditasies oor die natuur dig. Die titel dui op die vele musiekterme wat in die gedigte gebruik word en “animato” beteken lewendig en opgewek.[6] Die bundel word in twee dele verdeel, “briewe aan jacques” en “briewe aan melodie”. Sy slaag daarin om die liefde met musiek te vereenselwig en die een in terme van die ander te laat spreek.[7]

Die eerste deel handel oor die gevoelens na 'n mislukte verhouding, waar die eertydse liefde in musiekterme uitgedruk word asof dit soos 'n melodie was, maar wat spoedig in wanklanke verander. Hierdie gedigte het dan ook 'n sterk seksuele inslag.[8] Die tweede deel is nabetragtende briewe oor die liefde wat bestaan het. [9]

Tot 2020 het literatuurgeskiedenisse en bibliografieë twee digters en twee debute aangedui, voordat dit duideik geword het dat Erika Nöthling en Erika Barnard een mens is.

In 2020 word haar gedig ‘ek sal die mantel wees om jou styl’ in Vers en vrou opgeneem. [10]

Publikasies[wysig | wysig bron]

  • Nöthling, Erika. 1968. Intermezzo. Pretoria: Van Nieuwenhuizen.
  • Nöthling, Erika. 1974. Dal segno. Pretoria: Van Schaik.
  • Barnard, Erika. 1982. Animato. Johannesburg: Perskor.
  • 1982 - Animato [11]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Kannemeyer, J.C. “Die Afrikaanse literatuur 1652-2004” Human & Rousseau Kaapstad en Pretoria Eerste uitgawe 2005
  2. De Wet, K. 2020. Twee Erika's is toe een. Kanttekeninge, 30 Junie. https://karendewet.com/ma-en-dogter-digters/[dooie skakel]
  3. Kannemeyer, J.C. 1983. Geskiedenis van die Afrikaanse Literatuur II. p. 490
  4. De Wet, K. 2020. Twee Erika's is toe een. Kanttekeninge, 30 Junie. https://karendewet.com/ma-en-dogter-digters/[dooie skakel]
  5. Coetzee, Ampie “Standpunte” Nuwe reeks 170, April 1984
  6. Cloete, T.T. “Tydskrif vir Letterkunde” Jaargang 21 no. 3, Augustus 1983
  7. Van Coller, H.P. (red.) “Perspektief en Profiel Deel 2” J.L. van Schaik-Uitgewers Pretoria Eerste uitgawe 1999
  8. S.F. “Die Oosterlig” 30 Mei 1983
  9. Esaach: http://www.esaach.org.za/index.php?title=Barnard,_Erika
  10. De Wet, K. (samest.) Vers & vrou. Kaapstad: Human & Rousseau. 2020
  11. Cloete, T.T. “Tydskrif vir Geesteswetenskappe” Jaargang 23 no. 4, Desember 1983