Gaan na inhoud

Fayez al-Sarraj

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Fayez al-Sarraj in Washington - 2017

Fayez Mustafa al-Sarraj (Arabies: فائز السراج of فايز السراج; gebore op 20 Februarie 1960)[1] was die voorsitter van die Presidentsraad van Libië en premier (vanaf 30 Maart 2016 tot 15 Maart 2021)[2] van die regering van die nasionale akkoord (GNA) van Libië, wat op 17 Desember 2015 gestig kragtens die Libiese politieke ooreenkoms. Hy was lid van die parlement van Tripoli.[3]

Ondanks die vorming van die GNA het die land onstabiel gebly. Al-Sarraj se regering het gesukkel om sy gesag oor Libië uit te oefen, veral in die oostelike streek waar hy 'n bitter burgeroorlog teen die Libiese nasionale leër veg. Hierdie milisiegroep onder leiding van generaal Khalifa Haftar is ondersteun deur belangrike buitelandse ondersteuners, onder meer Rusland, die VAE, Egipte en ander.

Biografie

[wysig | wysig bron]

Al-Sarraj, wat in Tripoli gebore is, is afkomstig van 'n ryk grondeienaarsfamilie van Turkse oorsprong.[4][5] Sy vader, Mostafa al-Sarraj, was 'n minister tydens die Libiese monargie.[5][6] Fayez al-Sarraj is opgelei as argitek en tydens die Moeammar al-Ghaddafi-era was hy werksaam by die Ministerie van Behuising.[7] In 2014 dien hy as Minister van Behuising en Dienste in die Maiteeq-kabinet van die GNC.[8] Sy teenstanders het sy politieke aanstelling as deel van buitelandse inmening gekritiseer.[9] In 'n artikel wat in 2016 in die koerant The Guardian verskyn het, word Guma el-Gamaty, 'n lid van Libië Dialoog, die VN-voorsittende liggaam wat die nuwe regering opgerig het, aangehaal dat hy gesê het dat al-Sarraj "na verwagting om hulp sou vra om ISIS te beveg en Libiese eenhede op te lei."[2]

Na die verkiesing in Libië in 2014 het die regering verdeeld geraak tussen die Nuwe Algemene Nasionale Kongres in Tripoli en die internasionaal erkende wetgewer van die Huis van Verteenwoordigers in Tobroek.[3]

Premierskap

[wysig | wysig bron]

Begin Oktober 2015 het die Verenigde Nasies se gesant vir Libië, Bernardino León, voorgestel dat 'n nasionale eenheidsregering vir Libië, gelei sal word deur 'n Presidentsraad met Fayez al-Sarraj, as premier, drie afgevaardigdes van die land se oostelike, westelike en suidelike gebied streke, en twee ministers.[10] Hierdie nasionale eenheidsregering is egter deur die wetgewer in Tobroek en die mededingende regering in Tripoli verwerp.[11]

Fayez al-Sarraj, en ses lede van die Presidentsraad en die voorgestelde kabinet het op 30 Maart 2016 in Tripoli aangekom.[12] Die volgende dag is daar berig dat die GNA beheer oor die ministeriële ampte oorgeneem het en dat die GNC se eerste minister, Khalifa al-Ghawil, na Misrata gevlug het.[13]

Op 14 Oktober 2016 het die troepe wat aan GNC lojaal is, die gebou van die Hoë Staatsraad oorgeneem en die terugkeer van die Ghawil-kabinet aangekondig.[14][15] Daarna het daar gevegte uitgebreek tussen Sarraj-lojaliste en Ghawil-magte.[16][17]

Regering van nasionale akkoord

[wysig | wysig bron]

al-Sarraj is premier van die regering van die nasionale akkoord sedert die instelling daarvan in Desember 2015 as deel van 'n politieke ooreenkoms wat deur die Verenigde Nasies gelei is.

Voor sy aanvanklike aankoms in Tripoli in Maart 2016, het Sarraj twee afsonderlike sluipmoordpogings oorleef.[18]

Die GNA het die afgelope twee jaar gesukkel om 'n vastrapplek te kry as 'n wettige instansie van gesag in die land, en Libië het verdeeld gebly.[19] Die aanvanklike voorgestelde groep ministers is deur die Huis van Verteenwoordigers (HoR) verwerp, wat daartoe gelei het dat Sarraj 'n regering vorm wat 'n wantroue stemming van die HoR ontvang het.[20] Die stryd teen mededingende milisies het net toegeneem, en Libiese burgers het te kampe met ekonomiese ontberings, onder meer inflasie, korrupsie en smokkelary, wat die land "se kontantreserwes wegsmelt".[21][22]

Die Verenigde Nasies se verteenwoordigers wat aanvanklik die eenheidsregering gevorm het, het sedertdien hul kommer uitgespreek oor die vermoë om vordering te maak. In Desember 2016 neem die Veiligheidsraad kennis van die 'beperkte gesag' van die GNA en verklaar dat 'die Libiese politieke ooreenkoms nie aan die verwagtinge voldoen het nie. Die implementering het gestol."[23]

Maande na hierdie verklaring het 'n opsomming van die Veiligheidsraad vergadering in April 2017 gewaarsku dat "Libië in konflik kan terugval" en gesê die regering het gesukkel om 'basiese dienste te lewer terwyl hulle probeer om terrorisme, onwettige migrasie en oliesmokkel te beveg".[24]

In 'n poging om die regering doeltreffender te maak, het berigte die hele 2017 opgeduik oor 'n konsensus om die GNA en die algehele Libiese politieke ooreenkoms te herstruktureer.[25][26]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ "من هو السراج رئيس حكومة الوفاق الليبية؟" (in Arabies). Al Arabiya. 9 Oktober 2015. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 April 2019. Besoek op 1 Januarie 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 Stephen, Chris (31 Maart 2016). "Chief of Libya's new UN-backed government arrives in Tripoli" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Februarie 2020. Besoek op 11 Junie 2016.
  3. ↑ 3,0 3,1 "Libya national unity government announced by UN after months of talks". The Guardian (in Engels). 8 Oktober 2015. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 September 2019. Besoek op 24 Desember 2015.
  4. ↑ Tastekin, Fehim (2019). "Are Libyan Turks Ankara's Trojan horse?" (in Engels). Al-Monitor. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Maart 2020. Besoek op 15 September 2019.
  5. ↑ 5,0 5,1 "Pacifier la Libye : le pari fou du Premier ministre Fayez al-Sarraj" (in French). France 24. 8 April 2016. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 September 2017. Besoek op 22 September 2017.{{cite web}}: AS1-onderhoud: onerkende taal (link)
  6. ↑ "Italy ponders military intervention in Libya". The Economist (in Engels). 5 Mei 2016. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 September 2017. Besoek op 2 Augustus 2016.
  7. ↑ Mezran, Karim (9 Oktober 2015). "The Libyan Agreement: The First Step in a Long Journey" (in Engels). Atlantic Council. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 April 2019.
  8. ↑ "GNC-approved Maetig cabinet revealed". Libya Herald (in Engels). 29 Maart 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 April 2019.
  9. ↑ "PROFILE Fayez Sarraj: A Libyan leader with a tough job". Europe Online Magazine (in Engels). Europe Online Magazine. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 April 2019.
  10. ↑ "UN proposes unity government to end Libya conflict" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 April 2019. Besoek op 11 Junie 2016.
  11. ↑ Benghazi, Associated Press in. "Libyan officials reject UN-proposed unity deal with rival government". The Guardian (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Oktober 2019. Besoek op 19 November 2015.
  12. ↑ "Support grows for Libya's new unity government" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 April 2019. Besoek op 11 Junie 2016.
  13. ↑ "Archived copy" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Julie 2019. Besoek op 31 Maart 2016.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link)
  14. ↑ "GNC retakes parliament compound, High Council of State condemns | The Libya Observer" (in Engels). Libyaobserver.ly. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 April 2019. Besoek op 6 November 2016.
  15. ↑ "Rival group seizes Libya's UN-backed government offices" (in Engels). TRT World. 15 Oktober 2016. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Februarie 2018. Besoek op 6 November 2016.
  16. ↑ "Clashes erupt in Libyan capital Tripoli – Region – World – Ahram Online" (in Engels). English.ahram.org.eg. 16 Oktober 2016. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 April 2019. Besoek op 6 November 2016.
  17. ↑ Musa, Rami. "Clashes erupt in Libyan capital". The Washington Post. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Oktober 2016. Besoek op 6 November 2016.
  18. ↑ Cairo, Bel Trew (21 Februarie 2017). "Libyan prime minister survives assassination attempt". The Times (in Engels). ISSN 0140-0460. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Augustus 2019. Besoek op 7 November 2017.
  19. ↑ "Libyan PM Fayez al-Sarraj: Can Former Architect Rebuild a Shattered Country?". Fanack.com (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Julie 2017. Besoek op 7 November 2017.
  20. ↑ "Libya's UN-backed government gets 'no confidence' vote" (in Engels). Al Jazeera. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Maart 2020. Besoek op 7 November 2017.
  21. ↑ Muntasser, Emadeddin Zahri (6 September 2016). "The Coming Fall of Libya's GNA". Foreign Affairs (in Engels). ISSN 0015-7120. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Desember 2019. Besoek op 7 November 2017.
  22. ↑ Pusztai, Wolfgang. "The Failed Serraj Experiment of Libya". Atlantic Council (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 April 2019. Besoek op 7 November 2017.
  23. ↑ "UN News – Libyan political accord 'stands firm, but stuck' – UN envoy tells Security Council". UN News Service Section (in Engels). 6 Desember 2016. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Junie 2017. Besoek op 7 November 2017.
  24. ↑ "Libya Could Relapse into Conflict, Secretary-General's Special Representative Warns, Citing Volatile Security, Human Rights Situation Meetings Coverage and Press Releases" (in Engels). United Nations. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Julie 2018. Besoek op 7 November 2017.
  25. ↑ "Support growing for amending Libya government leadership: U.N. official" (in Engels). Reuters. 9 Februarie 2017. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 September 2019. Besoek op 7 November 2017.
  26. ↑ "Will Libya's Government of National Accord fall?". Libyan Express – Libya News, Opinion, Analysis and Latest Updates from Libya (in Engels). 13 September 2017. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Januarie 2020. Besoek op 7 November 2017.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Fayez_al-Sarraj&oldid=2681242"