Fermi-paradoks

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Die Arecibo-boodskap, die Aarde se eerste poging om met buiteaardse lewe kontak te maak.

Die Fermi-paradoks is die oënskynlike teenstelling tussen hoë ramings van die moontlike bestaan van buiteaardse beskawings en die mens se onvermoë om met hulle kontak te maak of bewyse te kry dat hulle bestaan.[1]

Die basiese punte van die argument, soos uiteengesit deur die fisici Enrico Fermi en Michael H. Hart, is:

  • Die Son is ’n tipiese ster en relatief jonk. Daar is miljarde sterre in die Melkweg wat miljarde jare ouer is.
  • Van dié sterre sal vir seker Aardagtige planete hê.[2] As ’n mens aanneem die Aarde is ’n tipiese planeet, sou baie van hierdie planete intelligente lewe ontwikkel het.
  • Van dié beskawings kan dalk die vermoë ontwikkel om tussen sterre te reis, ’n tegnologie wat die Aarde nou al ondersoek.
  • Selfs teen die stadige tempo waarteen die Aarde interstellêre reise voorsien, kan die Melkweg binne ’n paar tienmiljoen jaar heeltemal gekoloniseer wees.

Volgens dié denkrigting moes die Aarde al gekoloniseer, of ten minste besoek, gewees het. Maar geen bewyse hiervoor is nog gevind nie. Daar is ook geen tekens van die bestaan van intelligente lewe in die Melkweg of elders in die heelal (sover dit waargeneem sou kon word) nie.

Fermi se vraag[wysig | wysig bron]

In ’n informele bespreking in 1950 het Enrico Fermi gevra hoekom daar nie bewyse van buiteaardse ruimtetuie is as daar so baie beskawings in die Melkweg is nie. Hy het gevra: "Waar is almal?"[3]

’n Meer gedetailleerde ondersoek van die implikasies van die onderwerp het begin met ’n geskrif in 1975 deur Michael H. Hart,[4] en dit word soms die Fermi-Hart-paradoks genoem.[5]

Sedert Hart is baie moeite al gedoen om wetenskaplike hipoteses oor buiteaardse lewe, en moontlike modelle daarvan, te ontwikkel. Die Fermi-paradoks het ’n teoretiese verwysingspunt in baie van dié werk geword. Die probleem het verskeie geleerdes aangespoor om dit te probeer oplos, terwyl vrae wat daarop betrekking het, al behandel is in velde so uiteenlopend as sterrekunde, biologie, ekologie en filosofie. Die opkoms van astrobiologie het ’n interdissiplinêre benadering tot die Fermi-paradoks en die vraag oor buiteaardse lewe tot gevolg gehad.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. The Washington Post
  2. "Alien Earths Have Been Around for a While". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Mei 2013. Besoek op 1 Oktober 2014.
  3. Jones, E. M. (1 Maart 1985). ""Where is everybody?" An account of Fermi's question"". Los Alamos National Laboratory (LANL), VSA-departement van energie. Besoek op 12 Januarie 2013.
  4. Hart, Michael H. (1975). "Explanation for the Absence of Extraterrestrials on Earth". Quarterly Journal of the Royal Astronomical Society. 16: 128–135. Bibcode:1975QJRAS..16..128H.
  5. Wesson, Paul (1990). "Cosmology, extraterrestrial intelligence, and a resolution of the Fermi-Hart paradox". Quarterly Journal of the Royal Astronomical Society. 31: 161–170. Bibcode:1990QJRAS..31..161W.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]