Heliograaf

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
'n Heliograaf word gebruik om 'n boodskap te stuur.

'n Heliograaf is 'n toestel waarmee die weerkaatse lig van die son gebruik word om boodskappe in morsekode te sein. Die persoon wat met 'n heliograaf werk word 'n heliografis genoem. Tydens die Tweede Vryheidsoorlog het die Boeremagte gebruik gemaak van heliografie om te kommunikeer.

Die heliograaf het 'n paar groot voordele ingehou. Dit het langafstandskommunikasie toegelaat sonder 'n vaste infrastruktuur, maar dit kan ook gekoppel word om 'n vaste netwerk te maak wat vir honderde kilometers aanloop, soos in die fort-tot-fort-netwerk wat vir die Geronimo-veldtog gebruik word. Dit was baie draagbaar, het nie 'n kragbron benodig nie, en was relatief veilig, aangesien dit nie sigbaar was vir diegene wat nie naby die operasie was nie. Die ligstraal was baie smal en het slegs 50 voet per myl van die afstand verstrooi. Enigeen in die straal met die korrekte kennis kon seine onderskep sonder om opgespoor te word. In die Boereoorlog, waar albei kante heliograwe gebruik het, is daar soms buise gebruik om die verspreiding van die straal te verminder.

Bronne[wysig | wysig bron]