Indiese kuns

Hierdie artikel bevat nie ’n bronnelys nie, wat beteken dat die inhoud nie geverifieer kan word nie. Enige bevraagtekende inligting mag dus ook mettertyd verwyder word. Help Wikipedia deur betroubare bronne tot die artikel by te voeg.

Indië se kunstige erfenis is baie ryk en tel onder die oudste ter wêreld. Beeldhoukuns, wat as 'n hoogs gerespekteerde medium vir kunstenaars beskou word, word gereeld binne die land se kunstige tradisies gebruik. Historiese geboue is gereeld oorvloedig met beeldhouwerke versier. Die onderwerp van die Indiese beeldhoukuns is gewoonlik menslike figure wat Hindoeïstiese, Boeddhistiese en Jain-godsdienstige lewensbeginsels uitbeeld. Onder die Indiese skilderkuns kom die Boeddhistiese muurskilderye van die Ajanta-grotte in Maharashtra, die Brihadishvara-tempel in Thanjavur, die groot muurskilderye van Ellora, die miniatuurtradisie van die Mughaltye en die werke van die Tanjore-skool voor.

Oorsprong

Die 29 state en 7 uniegebiede regoor die land het hul eie duidelike kulturele en tradisionele identiteite, dit word geïllustreer deur die verskillende vorme van kuns wat daar voorkom. Elke streek binne Indië het sy eie unieke volkkunsvorm.

Standbeelde van die Indusvallei

Onder die oorlewende werke van die Harappaanse beskawing is 'n bronsminiatuur van 'n meisie wat 'n bak teen haar heup hou. Uit die verskillende ander skulpturele stukke wat gevind is, is die bekendste van 'n bebaarde man, waarskynlik die standbeeld van 'n priester. Klein dekoratiewe figure is geverf met ontwerpe en temas uit die natuur.