Gaan na inhoud

John McHale

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
John McHale
Gebore (1922-08-22)22 Augustus 1922
Maryhill, Glasgow, Skotland
Sterf 2 November 1978 (op 56)
Houston, Texas
Nasionaliteit Vlag van Verenigde Koninkryk Verenigde Koninkryk

John McHale (19 Augustus 1922 – 2 November 1978) was 'n Britse kunstenaar, kunsteoretikus, sosioloog en futuris. Hy was 'n lid van die Independent Group (Onafhanklike Groep), 'n Britse beweging (Instituut vir Hedendaagse Kunste, Londen) wat ontstaan het uit Popkuns (Pop Art), wat uit belangstelling in Amerikaanse massakultuur en die post-Tweede Wêreldoorlog-tegnologie gegroei het.[1]

Opvoeding

[wysig | wysig bron]

Hy is gebore in Maryhill, Glasgow, Skotland. Hy was opgevoed in die Verenigde Koninkryk en die Verenigde State van Amerika, met 'n PhD in Sosiologie.[2] Na 'n jaar aan die Yale Universiteit in 1955–1956, het hy in 1962 na die VSA getrek om met die argitek Richard Buckminster Fuller te werk op ekologiese kwessies en omgewingsvolhoubaarheid. Hy en sy vrou, die kunstenaar Magda Cordell, het toe hul eie toekomstige navorsingsorganisasie, die Center for Integrative Studies (CIS), gestig om op die langtermyn gevolge van wetenskaplike en tegnologiese ontwikkelings op die mens se toekoms en die omgewing te fokus.

Popkuns

[wysig | wysig bron]
John McHale, Fotocollage Airlines, 1959

Volgens McHale se seun is die term Pop Art in 1954 deur sy pa die eerste keer geskep in gesprek met Frank Cordell,[1] hoewel ander bronne die oorsprong hiervan aan die Britse kritikus Lawrence Alloway toeskryf.[3][4] Albei weergawes stem saam dat die term in die middel van die 1950's in die Independent Group gebruik is.

Die kritikus Reyner Banham het John McHale die "geleerde-kunstenaar", hierdie "Vader van Pop" genoem.[5] In sy Artforum-artikel oor Pop art Since 1949 noem hy dat "met verwysing na popkuns wat getoon kan word […] John McHale maak collages in 1955 uit die destydse vars naoorlogse kleur gedrukte Amerikaanse tydskrifte." McHale se werke sluit in beeldende kunste, grafika, uitstallingsontwerp, televisie, film en algemene konsultasie aan organisasies in die VSA en Europa. Hy het vanaf 1950 wyd in Europa uitgestal. Hy het begin as 'n Konstruktivistiese kunstenaar en dan oorgeskakel na sy Popkuns en Proto Op kuns. Met mede-lede van die Independent Group, Richard Hamilton, Reyner Banham en Lawrence Alloway, het hy die Growth and Form-uitstalling in 1951 georganiseer, geïnspireer deur die werk van die wetenskaplike D'Arcy Wentworth Thompson. Alhoewel dit geen finansiële steun van die regering of die Feeskantoor ontvang het nie, het dit 'n agenda gehad wat naby aan die amptelike uitstallings van die fees van Brittanje was.[6] McHale met Alloway het 'n Collages and Objects-uitstalling by die ICA in 1954 georganiseer, waar McHale die eerste keer sy formatiewe Popkuns-collages, insluitend die Transistor-reeks, en sy interaktiewe spelcollageboek, Why I Took To The Washers In Luxury Flats. uitgestal het.[7][8]

John McHale het 'n beurs ontvang om in Augustus 1955 saam met Josef Albers aan die Ontwerp Departement van die Yale Universiteit te studeer en in Junie 1956 na Londen terug te gaan. Hy het toe aan die 1956-uitstalling deelgeneem met die tema This Is Tomorrow by die Whitechapel-kunsgalery. Daar het hy popkuns-visuele materiaal[9] (projektors, grammofoonmotors, filmplakkate en waarskynlik die jukebox is deur Frank Cordell[9] verskaf) uitgestal. Jeremy Hunt sê in sy artikel oor This Is Tomorrow dat die uitstalling popkuns-plakkaat Just What Is It that Makes Today's Homes So Different, So Appealing? word toegeskryf aan "Richard Hamilton gebaseer op 'n ontwerp deur McHale." Volgens Magda Cordell, "het die materiaal in daardie collage uit John McHale se lêers gekom."[10]

Gepubliseerde werk

[wysig | wysig bron]

McHale was 'n lid van die Fakulteit vir Suidelike Illinois Universiteit. In die 1960's was hy 'n medewerker met Buckminster Fuller in die World Resources Inventory en in die World Design Science Decade Center by die Southern Illinois University Carbondale waar hy mede-outeur van 'n aantal van die verslae.[11] [1] McHale het breedvoerig in Europa en die VSA gepubliseer oor die impak van tegnologie en kultuur, massakommunikasie en die toekoms. Sy talle artikels sluit in Gropius and the Bauhau in Art (1955), Josef Albers en Buckminster Fuller in Architectural Review (1956), The Expendable Ikon # 1, # 2 in Architectural Design (1959) The Fine Arts and Mass Media in Cambridge Opinion (1959), The Plastic Parthenon in Macatre (1966) en "2000+" in Architectural Design (1967), Telefutures: Prospective Observations in The New Television: A Public/Private Art, MoMA (1977), The Future of Art and Mass Culture in Leonardo (1979), The Future and Function of Art in ART News (1973). Sy boeke sluit in The Future of the Future gepubliseer deur George Braziller in 1968, The Ecological Context, ook deur Braziller, in 1970, World Facts and Trends gepubliser deur Collier-MacMillan in 1972, The Changing Information Environment gepubliseer deur Westview Press in 1972, en 'n Futures Directory (1977).[12]

Erkennings

[wysig | wysig bron]

McHale was 'n genoot (en sekretaris-generaal) van die World Academy of Sciences, die Royal Society of Arts, die New York Academy of Sciences, en die Amerikaanse Geografiese Vereniging. Hy het die Medaille d'Honneur en Vermeil, Society d' Encouragement au Progrès in 1966 en die Kruis van die Orde van St. Denis van die Knight in 1974 toegeken. McHale was 'n lid van die Amerikaanse Sosiologiese Vereniging, Instituut vir Ekologie, Vereniging vir Die Bevordering van Algemene Stelselteorie, 'n lid van die Colorado Argeologiese Vereniging, 'n lid van die World Futures Studies Federation, en 'n stigterslid van die Futures Advisory Board.[13]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ 1,0 1,1 Warholstars.org
  2. ↑ The Future in Social Thought: With Reference to the Social Theories of Saint Simon, Comte, Mead and Parsons [706 pages], Southern Illinois University, 1968
  3. ↑ "Pop art", A Dictionary of Twentieth-Century Art, Ian Chilvers. Oxford University Press, 1998.
  4. ↑ "Pop art", The Concise Oxford Dictionary of Art Terms, Michael Clarke, Oxford University Press, 2001.
  5. ↑ The Expendable Ikon:Works by John McHale, Albright Knox catalogue May 12-July 8, 1984. (p43)
  6. ↑ Becky E. Conekin, The Autobiography of a Nation: The 1951 Exhibition of Britain, Manchester University Press, 2003. pp62-3. ISBN 0-7190-6060-5
  7. ↑ Collage The Making of Modern Art, Brandon Taylor, Thames Hudson, pp139-141
  8. ↑ 'n Herkonstruksie van McHale se collage-boek, "Why I Took To The Washers in Luxury Flats", is in 1995 deur Magda Cordell McHale aan die Albright-Knox Gallery gedenk.
  9. ↑ 9,0 9,1 David Robbins and Jacquelynn Baas, The Independent Group: Postwar Britain and the Aesthetics of Plenty, MIT Press, 1990, p139. ISBN 0-262-18139-8.
  10. ↑ David Robbins and Jacquelynn Baas, The Independent Group: Postwar Britain and the Aesthetics of Plenty, MIT Press, 1990, p190. ISBN 0-262-18139-8 'n Voorbeeld van die collage-materiaal wat in die vorm van media "traanblaaie" deur McHale verskaf word, kan op bladsy 58 gevind word.
  11. ↑ Edward Cornish, The Study of the Future, Transaction Publishers, 1977. p.172. ISBN 0-930242-03-3
  12. ↑ Futures Directory, compiled by John McHale,and Magda Cordell McHale, published by Westview Press, 1977. (394).
  13. ↑ Futures Directory (p394)

Bron

[wysig | wysig bron]
  • Hierdie artikel is vertaal vanuit die Engelse Wikipedia
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=John_McHale&oldid=1952566"