Kamoeflering in lugvaart

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
'n Sea King helikopter in sneeukamoeflering
Ontwrigtend-gekamoefleerde A-7D Corsairs op 'n ontwrigtend-geverfde betonoppervlak in Thailand, 1972.
'n Supermarine Spitfire in die RAF se "sand en spinasie" ontwrigtende boonste kamoeflering, 1941
'n Gerestoureerde Japannese A6M Zero in vroeë grys-groen kamoeflering

Vliegtuigkamoeflering is die gebruik van kamoeflering op militêre vliegtuie om hulle moeiliker te maak om raak te sien, hetsy op die grond of in die lug. Gegewe die moontlike agtergronde en beligtingskondisies, sal geen enkele skema in elke situasie suksesvol werk nie. 'n Algemene benadering is 'n vorm van teenskaduwees, die vliegtuig word geverf in 'n ontwrigtende patroon van grondkleure soos groen en bruin bo, en lugkleure onder. Vir vinniger en hoër vlieënde vliegtuie, is lugkleure soms rondom gebruik, terwyl helikopters en vastevlerkvliegtuie wat naby aan die grond opereer, dikwels geheel en al in grondkamoeflering geverf word. Vliegtuie wat in die nag vlieg is dikwels swart geverf, maar dit het hulle donkerder laat voorkom as die naglug, dus moes aanpassings gemaak word.

Tydens en na Tweede Wêreldoorlog is die Yehudi ligte-projek ontwikkel as teenverligting, m.a.w. kamoeflering deur die gebruik van liglampe om die helderheid van 'n vliegtuig aan te pas by die helderheid van die naglug. Dit is laat vaar sedert verbeterings in radartegnologie, wat geblyk het om sigbare lig-kamoeflering oorbodig te maak. Verrassingstegnologie, soos gebruik by die Lockheed F-117 Nighthawk, het ten doel om 'n vliegtuig se radardeursnee en infrarooispoor te verminder.


Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.