Klavichord

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Die klavichord is 'n reghoekige toetsinstrument waarin koper- of ysterstiffies aan die punte van die toetshefbome teen snare raak om klank voort te bring asook om die lengte van die klinkende deel van die snaar te bepaal.[1] Dit is vernaamlik vanaf die laat Middeleeue, deur die Renaissance en Barok tot in die klassieke tydperk gebruik. Dit was meer gepas as 'n hulpmiddel tydens komposisie, omdat die klank wat dit voortbring nie luid genoeg vir lewendige opvoerings is nie.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Handwoordeboek van die Afrikaanse Taal, 6de uitgawe. Pearson. 2015. ISBN 978-1-77025-700-9.

Bronne[wysig | wysig bron]

  • Kipnis, Igor (2007). The Harpsichord and Clavichord: An Encyclopedia. Routledge. ISBN 978-0415937658.
  • Kottick, Edward L. (1997). Early Keyboard Instruments in European Museums. Indiana University Press. ISBN 0-253-33239-7.