Klaviersonate No. 18 in G majeur, D 894 (Schubert)

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Die Klaviersonate No. 18 in G majeur D. 894, Op. 78 deur Franz Schubert is 'n sonate vir klavier wat in Oktober 1826 voltooi is.[1] Die werk staan ook soms bekend as die "Fantasie", welke titel die uitgewer Tobias Haslinger aan die eerste beweging van die werk gegee het.[2] Dit was die laaste van Schubert se klaviersonates wat tydens sy leeftyd gepubliseer is, en is later deur Robert Schumann beskryf as die "mees perfekte wat vorm en konsepsie betref" van enige van Schubert se sonates.[3] 'n Tipiese uitvoering beloop ongeveer 35 minute.

The oorspronklike handgeskrewe manuskrip word bewaar in die Britse Biblioteek.

Bewegings[wysig | wysig bron]

Die sonate bestaan uit vier bewegings:

  • Molto moderato e cantabile (G-majeur, grootliks geskryf in sonatevorm)
  • Andante (D-majeur, met twee trios, die eerste in B-mineur, die relatiewe mineur, en die tweede in die parallele mineur, D-mineur)
  • Menuetto: Allegro moderato - Trio (B-mineur, trio in B-majeur)
  • Allegretto (G-majeur)

Karakter van die sonate[wysig | wysig bron]

Die Engelse pianis en Schubert-spesialis Imogen Cooper het die G-majeursonate beskryf as "een van die seldsame geheel en al rustige sonates wat hy geskryf het," en bygevoeg: "Natuurlik, soos altyd die geval met Schubert is, is daar kontrasterende gedeeltes wat stormagtig word en 'n bietjie donker, maar die algehele stemming is een van vrede en helderheid, op 'n manier wat die Strykkwartet No. 15 in G-majeur, wat 'n paar maande tevore geskryf is, beslis nie is nie. ". Sy het verder opgemerk dat "die laaste beweging 'n geweldige geestigheid bevat - en een of twee oomblikke van groot ontroering, asof 'n wolk skielik die son bedek, waarna die son weer kop uitsteek".[4]

Die derde beweging se openingstema is merkwaardig soortgelyk aan die tweede tema van die eerste beweging van Schubert se Klaviertrio No. 2, beide wat sy ritme en nootvordering betref.

Peter Pesic het kommentaar gelewer op Donald Francis Tovey se opmerking dat Schubert gebruik gemaak het van 'n reeks sleutels bestaande uit 'n "sirkel van sesdes" in die vierde beweging van die sonate, in die volgorde G → E♭ → B = C♭ → G = Adouble flat.[5]

Die pianiste Sviatoslav Richter en Paul Lewis het gekonstateer dat die Sonate No. 18 hul gunsteling Schubert-sonate is.[6][7] Richter is bekend vir sy uiters langsame[8] en plegtige vertolking van die eerste beweging, wat teweegbring dat die werk in geheel gewoonlik 45 minute duur.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ Newbould, Brian (1997). Schubert, the music and the man. Internet Archive. Berkeley : University of California Press. p. 328. ISBN 978-0-520-21065-3.
  2. ↑ McCreless, Patrick (Spring 1997). "A Candidate for the Canon? A New Look at Schubert's Fantasie in C Major for Violin and Piano". 19th-Century Music. 20 (3): 205–230. doi:10.1525/ncm.1997.20.3.02a00020. JSTOR 746862.
  3. ↑ Grant Hirosima, for LAPhil.com.
  4. ↑ Imogen Cooper onderhoud op BBC Radio 3, ingesluit in die uitsending van Schubert-klavieruitvoering op 1 Mei 2009
  5. ↑ Pesic, Peter (Herfs 1999). "Schubert's Dream". 19th-Century Music. 23 (2): 136–144. doi:10.1525/ncm.1999.23.2.02a00020. JSTOR 746920.
  6. ↑ "- YouTube". YouTube.
  7. ↑ Tom Service (19 Maart 2012). "Schubert: Ferocious, tender, sublime". The Guardian. Besoek op 7 Junie 2022.
  8. ↑ Stephen Johnson reports on the 21-CD 'authorised' edition : "Die eerste beweging van Schubert se G majeur Sonate, D 894, is asemrowend stadig - dit voel of die opening amper nie beweeg nie. Richter se argument is dat Schubert se aanwysing, Molto moderato, verwys na die agtste maatslag, nie die gestippelde kruis nie. In suiwer musikologiese terme, dink ek nie baie Schubertiane sal oortuig hiervan wees nie, maar tog het Richter se gekonsentreerde, intens geabsorbeerde spel my oorreed om my ongeloof op te skort.”

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Klaviersonate_No._18_in_G_majeur,_D_894_(Schubert)&oldid=2666369"