Konstruksiebedryf

Konstruksie behels die oprig van privaat geboue soos huise, kommersiële en industriële geboue, sowel as openbare strukture soos riool- en water­werke, paaie en brûe, publieke behui­sing, hospita­le en skole. Huise kan deur bouers ont­werp word, terwyl groter kommer­siële en industriële projekte, met gekompli­seerde dienste, deur argi­tekte en ander konsultante soos ingenieurs ontwerp word.

Konstruksiewerk word ten volle deur argi­tekte en ingenieurs gedokumenteer, en deur boureke­naars gemeet en kosteberaam. Die te­keninge en boulys vorm die tenderdokumente waarop kon­trakteurs ’n tenderprys voorberei. Tenders word op ’n vaste datum oopgemaak. Ná assessering word ’n tender aanvaar, ge­woonlik die laagste, waardeur ’n kontrak gevorm word. Tenderwerk kan oop of selektief wees. Dié proses is tydro­wend en kan versnel word deur slegs besluite te neem vir onmid­dellike werk op terrein, bekend as “fast track”. Dit verg samewerking tussen bou­heer, argitek en kontrakteur, en sorgvuldige programmering en beheer.

Die Suid-Afrikaanse konstruksiebedryf se aandeel aan nasionale inkomste fluktueer tussen 2,5% in tye van lae groeikoers tot 5% en hoër in tye van hoë groeikoers. Van die totale uitgawe aan konstruksie word ongeveer 30% aan geboue bestee, en 10% aan residen­siële geboue. Die regering, deur die Departe­ment van Openbare Werke, is verantwoordelik vir ongeveer 14% van die totale uitgawe op konstruksie. Konstruksie is arbeidintensief en dus ’n belangrike werkskepper.

Die konstruksiebedryf word geaffekteer deur: politieke stabiliteit, beide intern en op die vaste­land van Afrika; deur die onder- of ooraanbod van kleinhandel-, kommersiële of residensiële ruimte; deur die vermoë van die regering om sy begroting te spandeer; en deur internasionale beleggings­vertroue.