Koperdraad
Koperdraad is 'n belangrike produk wat van koper vervaardig word.
Geskiedenis[wysig | wysig bron]
Die vervaardiging van koperdraad is taamlik oud. Dit kan aangeneem word dat dit rondom die jaar 1000 reeds bekend was. Die Benediktyner monnik Theophilus beskryf in sy boek dat dit getrek en verguld word en wat die werktuie is wat daarvoor gebruik word. Vergulde koperdraad word in die kerke vir ornamentele doeleindes gebruik. Étienne Boileau (1200-1269) beskryf dat Parys in sy tyd agt werkplase tel waar koperdraad getrek word en dat hulle aan regulasies van die gilde onderwerp is.
Later is die gebruik baie uitgebrei en ontstaan 'n industrie. Swede sien bv. van 1630 tot 1650 sy uitvoer van koperdraad toeneem tot 3 000 ton per jaar. Dit word vir verskeie doeleindes gebruik van gespe tot voëlhokke. In 1768 patenteer Whateley in Sheffield, Engeland 'n metode om koperdraad te plateer en dit gee aan die gebruik 'n hupstoot. In die jare van die Industriële Revolusie neem dit nog meer toe.[1]
Elektrisiteit[wysig | wysig bron]
Elektrisiteit het die gebruik van koperdraad verder uitgebrei. Vandag verteenwoordig elektriese aanwendings 60% van die verbruik van koper in die meeste lande, en koperdraad en -kabel vorm die grootste deel hiervan. In die VSA verteenwoordig draad en kabel 45% van alle koper wat verfyn word. Dit is veral 'n elektrolitiese produk wat ETP (electrolitic tough pitch) C11000 genoem word en minimaal 99,90% suiwer koper is. Dit is een van die suiwerste metale wat kommersieel gebruik word. Die rede hiervoor is dat onsuiwerhede die elektriese en termiese geleibaarheid verklein en dit is die eienskap waarvoor mense dit koop. Daar is 'n internasionale standaard hiervoor die IACS ( International Annealed Copper Standard) Dit behels 'n uitgegloeide draad met digtheid 8,89 g/cm3, een meter lengte en 'n gewig van een gram wat 'n elektriese weerstand van 0,15328 Ω besit. Teen 'n temperatuur van 20 °C kry hierdie standaarddraad 'n waarde van 100 toegeken. Hierdie standaard in in 1913 gedefinieer en vandag is daar dikwels drade wat 'n standaardwaarde >100 besit omdat die vervaardigingsmetodes verbeter het. [2]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Barrie Charles Blake-Coleman (1992). Copper Wire and Electrical Conductors: The Shaping of a Technology. CRC Press. ISBN 9783718652006.
{{cite book}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link) - ↑ Myer Kutz (2002). Handbook of Materials Selection. John Wiley & Sons. ISBN 9780471359241.
{{cite book}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
