Landolf van Milaan

Landolf van Milaan (Italiaans: Landolfo di Milano, Latyn: Landulfus Mediolanensis) was 'n geskiedkundige van Milaan uit die laat-elfde eeu. Sy werk, Historiae Mediolanensis, bevat egter 'n deel wat onnoukeurig en suiwer versinsel en bedenksel is, sowel as growwe onakkuraathede.^[1] Hy staan bekend as Landolf Senior ten einde hom te onderskei van die nie-verwante kroniekeskrywer van Milaan, Landolf Junior.^[2]

Hy was 'n getroude priester^[3] en opponent van die Gregoriaanse hervorming en die plaaslike Pataria^[4]. Hy het na Frankryk gereis om te studeer: na Orléans in 1103, na Parys onder Willem van Champeaux in 1107-7 en na Laon.^[5]

Sy kroniek begin in 374 en eindig in 1083. Daar bestaan 'n volledige vertaling daarvan in Italiaans deur Alessandro Visconti.

Verwysings[wysig | wysig bron]

↑ Chris Wickham, Lawyers Time p. 62, in Studies in Medieval History Presented to R. H. C. Davis (1985).
↑ Christopher Kleinhenz, Medieval Italy: An Encyclopedia (2004), p. 216.
↑ Constance H. Berman, Medieval Religion: New Approaches (2005) p. 145.
↑ Die pataria was 'n elfde-eeuse Katolieke beweging van Milaan en omstreke in Noord-Italië. Hulle was daarop gemik om die kerk en priesterlike regering binne die stad en omstreke te hervorm, ter ondersteuning van pouslike sanksies teen simonie (die koop of verkoop van kerklike voorregte, soos byvoorbeeld kwytskelding) en huwelike onder priesters. Diegene wat by die beweging betrokke was is patarini (enkelvoud patarino), patarines of patarenes genoem, 'n woord wat dalk deur hul opponente gekies is, en waarvan die etimologie onseker is. Daar word algemeen aanvaar dat die beweging, wat verband hou met stedelike onrus in die stad Milaan, in 1057 tot stand gekom het en 1075 beëindig is. Die naam Patarenes is ook gebruik vir die onverbonde vroeëre Bogomils en die latere Albigensiërs of Katare, wat in kontras daarmee anti-pouslik en nie-Katoliek was. Hulle is tot 'n kettersekte verklaar. Hulle word deur sommige as 'n voorloper van die Protestantse Hervorming beskou, maar sommige bronne slaag nie daarin om hierdie verskillende groepe te onderskei nie.
↑ Richard William Southern, Scholastic Humanism and the Unification of Europe I (1995), p. 268.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Alessandro Visconti, La cronaca Milanese di Landolfo seniore sec. XI (Milaan, 1928)
Details oor Landolf se Historia (in Duits) https://www.geschichtsquellen.de/werk/3258
Edition in the MGH

[1] Chris Wickham, Lawyers Time p. 62, in Studies in Medieval History Presented to R. H. C. Davis (1985).

[2] Christopher Kleinhenz, Medieval Italy: An Encyclopedia (2004), p. 216.

[3] Constance H. Berman, Medieval Religion: New Approaches (2005) p. 145.

[4] Die pataria was 'n elfde-eeuse Katolieke beweging van Milaan en omstreke in Noord-Italië. Hulle was daarop gemik om die kerk en priesterlike regering binne die stad en omstreke te hervorm, ter ondersteuning van pouslike sanksies teen simonie (die koop of verkoop van kerklike voorregte, soos byvoorbeeld kwytskelding) en huwelike onder priesters. Diegene wat by die beweging betrokke was is patarini (enkelvoud patarino), patarines of patarenes genoem, 'n woord wat dalk deur hul opponente gekies is, en waarvan die etimologie onseker is. Daar word algemeen aanvaar dat die beweging, wat verband hou met stedelike onrus in die stad Milaan, in 1057 tot stand gekom het en 1075 beëindig is. Die naam Patarenes is ook gebruik vir die onverbonde vroeëre Bogomils en die latere Albigensiërs of Katare, wat in kontras daarmee anti-pouslik en nie-Katoliek was. Hulle is tot 'n kettersekte verklaar. Hulle word deur sommige as 'n voorloper van die Protestantse Hervorming beskou, maar sommige bronne slaag nie daarin om hierdie verskillende groepe te onderskei nie.

[5] Richard William Southern, Scholastic Humanism and the Unification of Europe I (1995), p. 268.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]