Lawotsjkin La-11

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Lawotsjkin La-11
Tipe Vegvliegtuig
Vervaardiger Lawotsjkin
Ontwerp deur Semyon Lavochkin
Status Onttrek
Hoofgebruiker Sowjetlugmag
Aantal gebou 1 232

Die Lawotsjkin La-11 is 'n Sowjetvegvliegtuig wat laat in die Tweede Wêreldoorlog ontwikkel is, maar nie in die oorlog diens gedoen nie. Dit was die laaste Sowjetvegvliegtuig wat met 'n suierenjin toegerus was en het verskyn in 'n wêreld van straalvliegtuie. Die vliegtuig is ontwikkel uit die Lawotsjkin La-9. Dit was ontwikkel as 'n langafstand-metgeselvliegtuig vir bomwerpers. Dit het dieselfde vlerk en enjin gehad as die Lawotsjkin La-9 maar ander verbeteringe is ingesluit in die ontwerp. Ekstra brandstoftenks is onder die vlerkpunte geheg. Ook was die olieverkoeler wat onder die romp was, na die enjinkompartement geskuif. Die bewapening is verander van vier na drie 23 mm kanonne.

Die eerste vliegtuig het in 1944 gevlieg en 1 182 eenhede is tot in 1951 geproduseer. Die La-11 is ook aan Noord-Korea en China en het aan die Korea-oorlog deelgeneem. Ná die oorlog is die vliegtuig uit diens gestel, maar sommige is nog vir nie-vegtertake gebruik.

Tegniese besonderhede[wysig | wysig bron]

Besonderhede van die Lawotsjkin La-11:
Item Statistiek
Aantal motore 1
Tipe motor Skroef
Vervaardiger Shvetsov ASh-82FNV stermotor
Kraglewering per motor 1 870 perdekrag
Vlerkspan 9,95 m
Lengte 8,6 m
Hoogte 2,95 m
Vlerkoppervlakte 17,7 m2
Maks. opstygmassa 3 995 kg
Maks. snelheid 690 km/h
Operasionele hoogte 10 250 m
Togafstand 750 km
Klimvermoë 5 000 m in 6 minute en 35 sekondes
Bewapening Drie 23 mm kanonne

Sien ook[wysig | wysig bron]

Bron[wysig | wysig bron]