Ligskadugrens

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Die Aarde se ligskadugrens soos vanuit die ruimte gesien.

'n Ligskadugrens (Engels: terminator of twilight zone) is 'n bewegende lyn wat die verligte deel van 'n hemelliggaam van sy nagkant skei. 'n Waarnemer op die ligskadugrens van 'n wentelende liggaam met 'n atmosfeer sal skemerlig ervaar vanweë die verstrooiing van lig deur deeltjies in die gaslaag.

Die Aarde se ligskadugrens[wysig | wysig bron]

Op Aarde se ligskadugrens is 'n sirkel met 'n deursnee van byna die Aarde s'n.[1] Dit beweeg twee keer per dag deur enige punt op die aardoppervlak, met sonsopkoms en sonsondergang, buiten in poolstreke waar dit net voorkom wanneer die punt nie middernagson of 'n poolnag ervaar nie.

Die tyd van die ligskadugrens se pad wissel vanweë die Aarde se rotasie om sy eie as. Dit wissel ook na gelang van die tyd van die jaar vanweë die Aarde se wenteling om die Son; die vlak van die ligskadukant is dus byna parallel met vlakke wat gedurende nagewenings deur die lengtegraadlyne geskep word, en sy maksimum hoek gedurende sonstilstande is sowat 23,5° met die pool.[2]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Mackenzie, Fred T.; Lerman, Abraham (29 Desember 2006). Carbon in the Geobiosphere: – Earth's Outer Shell – (in Engels). Springer Science & Business Media. ISBN 9781402042386.
  2. "SOS:Day Night Terminator". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Februarie 2009. Besoek op 6 Februarie 2009.

Skakels[wysig | wysig bron]