Multi-aansig projeksies

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Multi-aansig projeksie is 'n illustrasietegniek in tegniese tekening en rekenaargrafika waardeur 'n gestandaardiseerde reeks ortografiese tweedimensionele prente gekonstrueer word om die vorm van 'n driedimensionele voorwerp voor te stel. Tot ses prente van 'n voorwerp (genaamd primêre aansigte) word geproduseer, met elke projeksievlak parallel aan een van die koördinaat-asse van die voorwerp. Die aansigte is relatief tot mekaar geplaas volgens een van die twee skemas: eerstehoek- of derdehoekprojeksie. In elk kan die voorkoms van aansigte beskou word as geprojekteer op vlakke wat 'n seskantige boks rondom die voorwerp vorm. Alhoewel ses verskillende sye getrek kan word, gee drie aansigte van die tekening gewoonlik genoeg inligting om 'n driedimensionele voorwerp te maak. Hierdie aansigte staan bekend as vooraansig, boaansig en syaansig . Ander name vir hierdie aansigte sluit in plan en profiel .

Oorsig[wysig | wysig bron]

Vergelyking van verskillende soorte grafiese projeksies, insluitend syaansigte en planaansigte

Vir elke sodanige prentjie word 'n projeksielyn gekies, wat verskeie punte van belang op die voorwerp bepaal. Daardie punte word deur 'n ortografiese projeksie gekarteer om punte op 'n projeksievlak te vorm en 'n 2D-voorstelling van die 3D-voorwerp te skep.

Gewoonlik word twee siglyne gekies vir elk van drie asse van die voorwerp se koördinaatstelsel; dit wil sê, parallel aan elke as, kan die voorwerp in een van twee teenoorgestelde rigtings gesien word, wat 'n totaal van 6 ortografiese projeksies (of 'aansigte') van die voorwerp maak:[1]

  • Langs 'n vertikale as (dikwels die y-as): die bo- en onderaansigte, wat bekend staan as planne omdat dit die rangskikking van funksies op 'n horisontale vlak, soos 'n vloer in 'n gebou vertoon.
  • Langs 'n horisontale as (dikwels die z-as): die voor- en agteraansigte, wat bekend staan as hoogtes omdat dit die hoogte van die kenmerke van 'n voorwerp soos 'n gebou toon.
  • Langs 'n ortogonale as (dikwels die x-as): die linker- en regteraansigte, ook bekend as syaansigte.

Hierdie ses projeksievlakke kruis mekaar en vorm 'n boks om die voorwerp waarvan die eenvormigste konstruksie 'n kubus is; tradisioneel word hierdie ses aansigte saamgestel deur eers die 3D-voorwerp op die 2D-vlakke van 'n kubus te projekteer, en dan die vlakke van die kubus te "ontvou", sodat almal binne dieselfde vlak is (naamlik die vlak van die medium waarop al die beelde saam aangebied sal word, soos 'n stuk papier, of 'n rekenaarmonitor).

Primêre aansigte[wysig | wysig bron]

Multi-aansig projeksies toon die primêre aansigte van 'n voorwerp, elk gesien in 'n rigting parallel tot een van die hoofkoördinaatasse. Hierdie primêre aansigte word planne genoem . Soms lyk dit asof die voorwerp dwars of in afdelings gesny is om die binnekant ten toon te stel: hierdie aansigte word deursneë genoem.

Planaansig[wysig | wysig bron]

'n Planaansig van Millbank-tronk, 1828

'n Plan is 'n aansig van 'n driedimensionele voorwerp wat vertikaal van bo (of soms onder) gesien word. Dit kan getrek word in die posisie van 'n horisontale vlak wat deur, bo of onder die voorwerp gaan. Die omtrek van 'n vorm in hierdie aansig word soms sy planvorm genoem, byvoorbeeld met vliegtuigvlerke .

Die planaansig van bo 'n gebou word sy dakplan genoem. Die gedeelte wat in 'n horisontale vlak deur die mure gesien word en wat die vloer onder wys, word 'n vloerplan genoem.

Syaansig[wysig | wysig bron]

Hooffasade van die Panthéon, Parys, deur Jacques-Germain Soufflot.

Die syaansig is die aansig van 'n driedimensionele voorwerp vanaf die posisie van 'n vertikale vlak langs 'n voorwerp. Met ander woorde, dit is 'n aansig vanaf die voor-, agter-, linker- of regterkant.

'n Syaansig is 'n algemene metode om die eksterne konfigurasie en detail van 'n driedimensionele voorwerp in twee dimensies uit te beeld.

Syaansigte is die algemeenste ortografiese projeksie om die voorkoms van 'n gebou van buite af aan te toon. Perspektiewe word ook gereeld vir hierdie doel gebruik. 'n Gebou se syaansig word tipies benoem in verhouding tot die kompasrigting waarheen dit kyk; die rigting waaruit 'n persoon dit sien.

Binne-aansigte word gebruik om besonderhede soos afwerkingskonfigurasies te toon.

In die boubedryf is syaansigte nie-perspektief beskouings van die struktuur. Dit word volgens skaal geteken sodat metings gedoen kan word vir enige nodige aspek. Die syaansigte spesifiseer die samestelling van die verskillende fasades van die gebou, insluitende nokhoogtes, buite-afwerkings, afdakke en ander argitektoniese besonderhede.

Ontwikkelde aansig[wysig | wysig bron]

'n Ontwikkelde aansig is 'n variant van 'n gewone aansig waarin verskeie aangrensende nie-parallelle sye saam kan vertoon asof dit oopgevou is. Byvoorbeeld, die noord- en wesaansigte kan langs mekaar getoon word en 'n rand deel, selfs al is dit nie 'n behoorlike ortografiese projeksie nie.

Deursnee[wysig | wysig bron]

'n Deursnee of dwarssnit is 'n aansig van 'n driedimensionele voorwerp vanaf die posisie van 'n vlak deur die voorwerp.

'n Deursnee is 'n algemene metode om die interne rangskikking van 'n driedimensionele voorwerp in twee dimensies uit te beeld. Dit word gereeld in tegniese tekening gebruik.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Ingrid Carlbom, Joseph Paciorek (1978), "Planar Geometric Projections and Viewing Transformations", ACM Computing Surveys 10 (4): 465–502, doi:10.1145/356744.356750 

Bronne[wysig | wysig bron]

  • Ching, Frank (1985), Architectural Graphics - Second Edition, New York: Van Norstrand Reinhold, ISBN 978-0-442-21862-1

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]