Naakte singulariteit
 | Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas. |
’n Naakte singulariteit in sterrekunde is ’n hipotetiese singulariteit waar ’n ster met ’n groot massa onder invloed van sy eie swaartekrag instort tot ’n baie klein punt met so ’n oneindige groot digtheid dat alles in die omgewing aangetrek en daarna weer uitgewerp kan word.
Die belangrikste verskil tussen ’n naakte singulariteit en ’n swartkolk is dat niks wat eers deur laasgenoemde aangetrek is, selfs lig, ooit weer kan ontsnap nie. Dus kan ’n mens ’n swartkolk vanweë die waarnemingshorison nie sien nie. ’n Naakte singulariteit daarteenoor het nie ’n waarnemingshorison nie en sou dus nog sigbaar moet wees, want alles wat hier deur swaartekrag aangetrek word, dus lig en ander materiaal, word weer vrygelaat. Die bestaan daarvan is egter nog nie bewys nie.
Verwysings[wysig | wysig bron]
Hierdie artikel is vertaal uit die Nederlandse Wikipedia
