Noord-Duitsland

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Noord-Duitsland

Die term Noord-Duitsland (Duits: Norddeutschland) verwys na 'n gebied in die noorde van die Bondsrepubliek van Duitsland. Die noord-, wes- en oosgrens is Denemarke, Nederland en Pole. Die suidelike binnelandse grens kan op verskillende maniere afgebaken word:

  • Volgens 'n taalkundige definisie sluit Noord-Duitsland alle gebiede in die Noord-Duitse Laagvlakte in waar oorspronkllik Nederduits, in die omgangstaal ook Platduis genoem, gebesig is.
  • Histories en kultureel is Noord-Duitsland aan die Hanseverbond verbind, waarby alle streke in die gebied ook 'n gemeenskaplike mentaliteit deel en deur die nabyheid van die see beïnvloed word.
  • As Noord-Duitse deelstate of Noord-Duitse kusgebiede word diegene Duitse deelstate beskou wat aan die Noord- of Oosseekus geleë is of oor hul eie seehawe beskik. Hierdie definisie sluit die Vrye Hansestad Bremen, Hamburg, Mecklenburg-Voorpommere, Nedersakse (soms sonder Suid-Nedersakse) en Sleeswyk-Holstein in.