Pendentief
'n Pendentief in argitektuur is 'n konstruksiemetode wat die plasing van 'n ronde koepel oor 'n vierkantige kamer of van 'n elliptiese koepel oor 'n reghoekige kamer moontlik maak.[1] Die pendentiewe, wat driehoekige segmente van 'n sfeer is, dun af na punte aan die onderkant en word breër aan die bokant om die ronde of elliptiese basis te vorm wat vir die koepel nodig is.[2] In messelwerk dra die pendentiewe dus die gewig van die koepel en konsentreer dit by die vier hoeke waar dit versprei kan word na die steunpilare daaronder.
Pendentiewe was algemeen in Ortodokse, Renaissancistiese en Barokkerke, met 'n drom met vensters wat dikwels tussen die pendentiewe en die koepel ingevoeg is. Die eerste eksperimentering met pendentiewe het met Romeinse koepelkonstruksies in die 2de tot 3de eeu begin,[3] terwyl dit in die 6de-eeuse Aja Sofia in Konstantinopel ten volle ontwikkel is.[4]
Gallery[wysig | wysig bron]
-
Die Heilige Drie-eenheidkerk, Fulnek, Tsjeggië. -
Kerk van Sint Clemens in Skopje. -
'n Pendentief van die hoofkoepel van die Aja Sofia.
_%E2%80%93_frs-002.jpg)
.jpg)
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ The Columbia Encyclopedia, 6de uitg.
- ↑ "pendentive (architecture) - Britannica Online Encyclopedia". Britannica.com. Besoek op 15 Augustus 2012.
- ↑ Rasch 1985, pp. 129f.
- ↑ Heinle & Schlaich 1996, pp. 30–32
Bronne[wysig | wysig bron]
- Heinle, Erwin; Schlaich, Jörg (1996), Kuppeln aller Zeiten, aller Kulturen, Stuttgart, ISBN 3-421-03062-6
- Rasch, Jürgen (1985), "Die Kuppel in der römischen Architektur. Entwicklung, Formgebung, Konstruktion", Architectura 15: 117–139
Skakels[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Pendentief.
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.
