Rama

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Rama
Rama word op verskillende maniere uitgebeeld.
Rama word op verskillende maniere uitgebeeld.
Sanskrit-transliterasie Rāma
Affiliasie Sewende avatar van Vishnu
Woonplek Ayodhya en Santanaka
Metgesel Sita

Rama (Sanskrit: राम, IAST: Rāma), ook bekend as Ramachandra, is ’n belangrike god in Hindoeïsme. Hy is die sewende avatar van die god Vishnu, en saam met Krishna een van die gewildste inkarnasies van hom.[1][2][3] In tradisies wat om Rama wentel, word hy as die oppergod beskou.[4]

Agtergrond[wysig | wysig bron]

Hy was met Sita getroud. Hoewel hulle deel van ’n koninklike familie was, is hul lewe volgens die Hindoegeskrifte uitgedaag deur onverwagte veranderings soos verbanning onder arm en moeilike omstandighede, etiese vrae en morele dilemmas.[5] Van al hul probleme was die noemenswaardigste die ontvoering van Sita deur die demoonkoning Ravana, gevolg deur die vasberade en epiese pogings van Rama en Lakshmana om haar vryheid terug te wen en die bose Ravana te vernietig.

Die hele lewensverhaal van Rama, Sita en hul vriende gaan oor die pligte, regte en sosiale verantwoordelikhede van ’n individu. Dit illustreer dharma en die dharma-lewenswyse deur modelkarakters.[5]

Rama is veral belangrik in Vaishnavisme. Hy is die sentrale figuur van die antieke epiese gedig Ramayana, ’n geskrif wat histories veral gewild was in die Suid- en Suidoos-Asiatiese kulture.[6][7]

Baie verhale is oor sy antieke legendes geskryf en daar was opvoerings oor hom.[8]

Rama-legendes kom ook voor in die geskrifte van Djainisme en Boeddhisme, hoewel hy dan soms Pauma of Padma genoem word,[9] en die besonderhede verskil taamlik van die Hindoegeskrifte s'n.[10]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. King, Anna S. (2005). The intimate other: love divine in Indic religions. Orient Blackswan. pp. 32–33. ISBN 978-81-250-2801-7.
  2. Matchett, Freda (2001). Krishna, Lord or Avatara?: the relationship between Krishna and Vishnu. 9780700712816. pp. 3–4. ISBN 978-0-7007-1281-6.
  3. James G. Lochtefeld (2002). The Illustrated Encyclopedia of Hinduism: N-Z. The Rosen Publishing Group. pp. 72–73. ISBN 978-0-8239-3180-4.
  4. Tulasīdāsa; RC Prasad (vertaler) (1999). Sri Ramacaritamanasa. Motilal Banarsidass. pp. 871–872. ISBN 978-81-208-0762-4.
  5. 5,0 5,1 William H. Brackney (2013). Human Rights and the World's Major Religions, 2nd Edition. ABC-CLIO. pp. 238–239. ISBN 978-1-4408-2812-6.
  6. Vālmīki; Robert P. Goldman (vertaler) (1990). The Ramayana of Valmiki: Balakanda. Princeton University Press. p. 3. ISBN 9781400884551.
  7. Dimock Jr, E.C. (1963). "Doctrine and Practice among the Vaisnavas of Bengal". History of Religions. 3 (1): 106–127. doi:10.1086/462474. JSTOR 1062079.
  8. Ramdas Lamb (2012). Rapt in the Name: The Ramnamis, Ramnam, and Untouchable Religion in Central India. State University of New York Press. pp. 28–32. ISBN 978-0-7914-8856-0.
  9. Roshen Dalal (2010). Hinduism: An Alphabetical Guide. Penguin Books. pp. 337–338. ISBN 978-0-14-341421-6.
  10. Peter J. Claus; Sarah Diamond; Margaret Ann Mills (2003). South Asian Folklore: An Encyclopedia : Afghanistan, Bangladesh, India, Nepal, Pakistan, Sri Lanka. Taylor & Francis. p. 508. ISBN 978-0-415-93919-5.