Ramprisikovermindering

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Ramprisikovermindering (RRV) is ’n sistematiese benadering tot die identifisering, taksering en vermindering van die risiko’s van rampe. Dit is daarop gemik om sosio-ekonomiese kwesbaarhede tot rampe te verminder asook op die omgewings- en ander gevare wat dit kan aktiveer: hier is dit sterk beïnvloed deur die hoeveelheid navorsing oor kwesbaarheid wat in druk verskyn het sedert die middel 1970’s.[1] Dit is die verantwoordelikheid van ontwikkelings en hulpagentskappe en behoort ’n integrale deel te wees van die manier waarop sulke organisasies hul werk doen. Dit behoort dus nie ’n eenmalige of terloopse aksie te wees nie. RRV is ’n baie breë studiearea en daarom is die omvang daarvan baie breër en dieper as konvensionele noodbestuur. Daar is potensiaal vir RRV-inisiatiewe in naastenby elke sektor van ontwikkelings- en humanitêre werk.

Die algemene definisie van RRV wat gebruik word deur agentskappe van die Verenigde Nasies soos UNISDR en UNDP is: “Die konsepsuele raamwerk van elemente wat oorweeg word met die moontlikheid om kwesbaarhede en ramprisiko’s te verminder in ’n gemeenskap om die nadelige impakte van gevare te voorkom of te beperk, binne die breë konteks van volhoubare ontwikkeling.”[2]

Konteks[wysig | wysig bron]

Slegs vier persent van die geskatte $10 miljard in jaarlikse humanitêre bystand is geoormerk vir voorkoming en steeds spaar elke dollar wat op risikovermindering gespandeer word tussen $5 en $10 in ekonomiese verliese as gevolg van rampe.[3]

Ontwikkeling van die konsep en benadering[wysig | wysig bron]

Die evolusie van rampbestuursdenke en -praktyke sedert die 1970’s het ’n progressiewe breër en dieper begrip meegebring van waarom rampe plaasvind en het gepaard gegaan met meer geïntegreerde holistiese benaderings oor hoe om die impak op gemeenskappe te verminder. Die moderne paradigma van rampbestuur—ramprisikovermindering (RRV)—verteenwoordig die nuutste roete wat dit volg. RRV is ’n relatief nuwe konsep in formele terme, maar dit omsluit vroeëre denke en praktyke, soveel so dat dit nou wye aanvaarding geniet van internasionale agentskappe, regerings, rampbeplanners en burgerregte-organisasies.[2]

RRV is ’n alles-omvattende konsep wat dit moeilk maak om te definieer of in detail te verduidelik, maar die breë idee is duidelik genoeg. Daar is onvermydelik verskillende definisies van die term in die tegniese literatuur maar dit word algemeen verstaan dat daarmee bedoel word die breë ontwikkeling en toepassing van beleide, strategieë en praktyke om kwesbaarhede en ramprisiko’s in ’n gemeenskap te verminder. Die term ‘ramprisikobestuur’ word dikwels in dieselfde konteks gebruik en beteken basies dieselfde: ’n stelselmatige benadering vir die identifisering, assessering en vermindering van risiko’s van enige aard wat verbane hou met gevare en menslike aktiwiteite. Dit is meer toepaslik op operasionele aspekte van RRV: die praktiese implementering van RRV-inisiatiewe.

Daar word toenemend oproepe gedoen om beter duidelikheid oor die komponente van RRV te verskaf en ook omtrent die aanduiders van vooruitgang na weerbaarheid – ’n uitdaging wat die internasionale gemeenskap by die VN se Wêreldkongres oor Rampvermindering (WKRV) in Kobe, Japan in 2005 aanvaar het, enkele dae na die 2004 Indiese Oseaan-aardbewing. Die WKRV het begin om intarnasionale agentskappe en nasionale regerings te druk om verby vae retoriek en beleidstellings te beweeg na die opstelling van duidelike doelwitte en toewyding tot RRV. Die eerste stap in die proses was die formele goedkeuring by die WKRV van die Hyogo Aksieraamwerk (2005-2015).[4] Dit is die eerste internasionaal aanvaarde raamwerk vir RRV. Dit stipuleer ’n volgorde van doelwitte (uitkomste - strategiese doele - prioriteite), met vyf prioriteite vir aksie wat poog om die hoof areas van RRV-intervensie vas te vang. Die VN se tweejaarlikse Globale Platform vir Ramprisikovermindering bied ’n geleentheid vir die VN en sy lidstate om vooruitgang te hersien teen die Hyogo-raamwerk. Die eerste sessie daarvan is gehou op 5-7 Junie 2007 in Genève, Switserland.[5]

VN-inisiatiewe het gehelp om die konsep op internasionale vlak te verfyn en te bevorder en is aanvanklik gestimuleer deur die VN se aanwysing van die 1990’s as die Internasionale Dekade vir Natuurlike Rampvermindering.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. (en) Wisner, B., et al. 2004. At risk: natural hazards, people’s vulnerability and disasters. Londen: Routledge
  2. 2,0 2,1 (en) UNISDR (2004). Leef met risiko: ’n globale oorsig van rampverminderingsinisiatiewe (PDF) (in Engels en Spaans). Genève: UNISDR. p. 429. ISBN 9211010640.{{cite book}}: AS1-onderhoud: onerkende taal (link)
  3. Schwartz, Eric (23 Maart 2006). "A Needless Toll of Natural Disasters, Op-Ed," (in Engels). Boston Globe. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2016.
  4. "Hyogo Aksieraamwerk" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Januarie 2013. Besoek op 19 Junie 2012.
  5. "Globale Platform vir Ramprisikovermindering" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 November 2018. Besoek op 19 Junie 2012.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]


Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.