Sashiko

Detail van 'n kimono van die middel van die 19de eeu, versier met sashiko, met wit katoendrade teen die agtergrond van indigo-gekleurde, effebinding tekstielstof (Metropolitaanse Museum van Kuns)

Sashiko-borduurwerk op die omkeerbare kimono van 'n brandweerman (hikeshibanten), met ginkgoblare en kanji-karakters. Die kimono dateer van die laat Edo tot die vroeë Meiji-tydperk (Los Angeles Distrikskunsmuseum)

Binnekant van die omkeerbare kimono, met ineengestrengelde sirkels.

Sashiko (Japannees: 刺し子, letterlik "klein stekies") is 'n Japannese tipe dekoratiewe, versterkende stikwerk (of funksionele borduurwerk), wat as gevolg van praktiese redes tydens die Edo-era (1615-1868), ontstaan het. Die stikwerk is tradisioneel gebruik om dele van kledingstukke wat aan baie verwering blootgestel was te versterk, of om stukkende kledingstukke met lapwerk te herstel. Dit is aanvanklik veral gebruik om kledingstukke warmer en meer duursaam te maak. Sashiko-voorsteke is egter spoedig ook vir kwiltwerk en borduurwerk vir suiwer dekoratiewe doeleindes gebruik. Die wit katoendraad teen die tradisionele indigoblou-gekleurde tekstielstof (daar word beweer dat dit aan vallende sneeu rondom ou plaashuise herinner ) is kenmerkend van sashiko, hoewel rooi garing soms vir dekoratiewe items gebruik word.

Sashiko-borduurwerk is gebruik om die tuisgemaakte klere van vervloë jare te versterk. Verslete klere is aanmekaar gesit om nuwe kledingstukke te maak deur gebruik te maak van eenvoudige voorsteke. Die duursame borduurwerk het die klere sterker gemaak. Teen die Meiji-era (1868-1912) het sashiko tot so 'n mate 'n gevestigde gebruik geword dat dit tydens die wintermaande beoefen is, wanneer dit te koud was vir die noordelike boerderygemeenskappe om buite te werk.

Geometriese patrone word meestal gebruik om sashiko te skep. Daar is twee hoofstyle sashiko: moyōzashi, of eenvoudige sashiko, waarvolgens patrone met lang lyne van voorsteke gevorm word; en hitomezashi, waar die voorstekies dig opmekaar geposisioneer word om uitvoerige patrone, wat dikwels aan weefpatrone herinner, te vorm. Algemene motiewe wat in sashiko gebruik word sluit in golwe, berge, bamboes, bishamon, sleutelruit, dubbele sipresheining, pylvere, sewe skatte, pampasgras, oorvleuelende diamante, gekoppelde diamante, weerlig, gekoppelde seshoeke en tamatiepruimblom. Spesiale sashiko-drade en naalde word gebruik om die borduurwerk te doen. Moderne sashiko-borduurwerk is nie tot die tradisionele indigo-gekleurde materiaal beperk nie; 'n verskeidenheid kleurkombinasies kan gebruik word, en dit word beskou as 'n mooi oppervlakversiering vir tekstielstowwe.

Baie sashiko-patrone is deur Chinese ontwerpe geïnspireer, maar net soveel is ook deur die Japannese borduurwerkers ontwikkel. Kogin-zashi, wat hoofsaaklik uit diamantvormige patrone in horisontale rye bestaan, is 'n Japannese soort sashiko van Aomori-prefektuur. Die kunstenaar Katsushika Hokusai (1760–1849) het in 1824 Nuwe vorms vir ontwerp gepubliseer; hierdie ontwerpe het baie sashiko-patrone geïnspireer.

Patrone

• Tate-Jima (縦 縞) — Vertikale strepe
• Yoko-Jima (横 縞) — Horisontale strepe
• Kōshi (格子) — Geruit
• Nakamura Kōshi (中 村 格子) — Ruitpatrone van die Nakamura- familie
• Hishi-moyō (菱 模 様) — Diamante
• Yarai (矢 来) — Bamboesheining
• Hishi-Igeta (菱 井 桁) / Tasuki — Parallelle diamante / gekruisde koorde
• Kagome (籠 目) — Geweefde bamboes
• Uroko (鱗) — Visskale
• Tate-Waku (竪 沸 く) — Stygende stoom
• Fundō (分 銅) — Teengewigte
• Shippō (七宝) — Sewe skatte van Boeddha
• Amime (網 目) — Visnette
• Toridasuki (鳥 襷) — Ineengevlegte sirkel van twee voëls

Sashiko-ontwerpe word meestal deur die natuur en die siel geïnspireer.

Eksterne skakels

• Inligting met ontwerpe by quilt.com
• Inleiding na Sashiko by designbyaika.com
• Sashiko Borduurwerk ontwerpe en opleiding