Seinverwerking

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Seinverwerking is die manipulasie, versterking en interpretasie van seine. 'n Sein kan gedefinieer word as inligting oor die gedrag en eienskappe van verskynsels.[1] Voorbeelde van seine is klank, beelde of metings oor tyd van bv. temperatuur.

Seinverwerking kan op analoog of digitale seine toegepas word. In baie toepassings word 'n analoog sein na 'n digitale sein omgeskakel deur 'n analoog-na-digitale-omsetter waarna die seinverwerking dan op die digitale sein uitgevoer word. 'n Voorbeeld van hierdie omsetting is 'n digitale kamera waar die analoogsein van die lig van die voorwerp deur 'n sensor na 'n digitale sein omgeskakel word wat dan deur die digitale kamera verwerk en gestoor kan word.

Tipiese gebruike van seinverwerking is:

  • Kondisionering van seine vir transmissie, soos in telekommunikasie
  • Verbetering van seinkwaliteit, soos klankverwerking tydens 'n musiek konsert
  • Om sekere belangrike komponente in seine te identifiseer. As die gemete sein bv. temperatuur oor tyd is, kan seinverwerking gebruik word om skielike veranderings in temperatuur te identifiseer.

Toepassings[wysig | wysig bron]

Seinverweking word toegepas in 'n groot verskeidenheid velde. Van die toepassings word hieronder gelys.

  • Klankverwerking: Opneem, verwerking of aanbieding van akoestiese seine, soos spraak of musiek
  • Beeld- en Videoverwerking: Opneem, verbetering en analise van foto's of videos
  • Kommunikasieselsels: Filter, modulasie en demodulasie, enkodering en dekodering van seine soos bv. spraakseine in telefone
  • Beheerstelsels: Metings vir die terugvoerlus van 'n beheerstelsel
  • Dataverwerking: Wanneer data as 'n sein voorgetel kan word, kan belangrike inligting onttrek word en dan gebruik word om gebeurtenisse te identifiseer of selfs voorspellings te maak

Sien ook[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Roland Priemer (1991). Introductory Signal Processing. World Scientific. p. 1. ISBN 9971509199.