Seisachtheia

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Solon het die wette vir skuldverligting deurgevoer

Seisachtheia (Grieks: σεισάχθεια, van seiein, om te skud, en achthos, 'n las, d.w.s. die afskud van laste) was 'n stel wette wat deur die Atheense wetgewer Solon ingestel is, ten einde die wydverspreide lyfeienskap en vorme van slawerny af te skaf wat in Athene van die 6de eeu v.C. buitensporig toegeneem het, deur middel van skuldverligting. Volgens Aristoteles se Grondwet van die Atheners, het skuldenaars onder die voorafgaande regstatus, hulle land afgestaan aan skuldeisers, wanneer hulle nie oor die vermoë vir terugbetaling beskik het nie, en hektemoroi geword, oftewel lyfeienes wat hul voormalige eiendom bewerk het, en 'n sesde van die opbrengs aan hul skuldeisers afgestaan het. Sou die skuld die gewaardeerde waarde van die skuldenaar se totale bates oorskry, sou die skuldenaar en sy familie almal die skuldeiser se slawe word. Dieselde sou gebeur indien 'n man sou versaak op skuld waarvan die ooreengekome kollateraal, die skuldenaar se persoonlike vryheid was.

Die seisachtheia-wette het alle uitstaande skulde onmiddellik ter syde gestel, terugwerkend alle voorheen verknegde skuldenaars bevry, die gekonfiskeerde eiendomme van die onderhoriges aan die hektemorioi terugbesorg, en die aanbieding van persoonlike vryheid as kollateraal verbied in alle toekomstige skulde. 'n Maksimumperk op die grootte van eiendom is ook ingestel, ongeag die wetlike wyse waarop dit bekom is (insluitend deur 'n huwelik), gemik op die voorkoming van die buitensporige opbou van land deur invloedryke families.