Skuurpapier

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Velle skuurpapier met verskillende oppervlaktes (grintgrootte: 40, 80, 150, 240 en 600).

Skuurpapier of sandpapier is 'n stewige stuk papier wat van 'n lagie sand of 'n ander skuurmiddel voorsien is. Korund word dikwels vanweë sy groot hardheid as skuurmiddel gebruik.[1] Skuurpapier word gebruik vir die gladskuur of polering van materiale. As voorbeeld kan hout en metaal daarmee skoon en glad geskuur word.

Skuurpapier kom in verskillende tipes om verskillende afwerkings te lewer. Sommige het 'n growwe oppervlak, terwyl ander weer fyn en relatief glad is. Sommige soorte skuurpapier word gemaak om op 'n poleermasjien te pas, terwyl ander met die hand geskuur word.

Die graad van grofheid van die korreltjies op die papier word gewoonlik op die agterkant (gladde kant) aangedui. Hoe groter die nommer, hoe fyner is die korrels. Die korrelgrootte word die "grint" van die skuurpapier genoem.

Die eerste aangetekende geval waar skuurpapier gebruik is, is in die 13de eeu in China, waar skulpgruis, sade en sand met 'n natuurlike gom aan perkament geplak is.

'n Bandskuurder gebruik ook uitsluitlik skuurpapier, dit het twee dromme waarop 'n deurlopende lus skuurpapier gemonteer is.

Verdere naleeswerk[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "thoughtco Abrasives" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Oktober 2019.