Gaan na inhoud

Slag van Eriemeer

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Slag van Eriemeer

Die slag van Eriemeer, deur William Henry Powel
Datum 10 September 1813
Ligging Eriemeer, Noord-Amerika
Resultaat Amerikaanse oorwinning
Strydende partye
Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State Vlag van Verenigde Koninkryk Verenigde Koninkryk
Bevelvoerders
Oliver Hazard Perry
Jesse Elliot
Vlag van Verenigde Koninkryk Robert Heriot Barclay
Vlag van Verenigde Koninkryk Robert Finnis
Ongevalle
27 dood
96 gewond
41 dood
93 gewond
306 gevang

Die Slag van Eriemeer is 'n seeslag wat op 10 September 1813 tussen die vlote van Amerika en Brittanje op die Eriemeer plaasgevind het tydens die Anglo-Amerikaanse Oorlog van 1812. Die slag het naby die eilande noord van Sanduskybaai plaasgevind. Kaptein Oliver Hazard Perry was in bevel van die Amerikaanse Vloot en Robert H. Barclay was in bevel van die Britse Vloot.

Agtergrond

[wysig | wysig bron]

Die beheer van Eriemeer was baie belangrik vir die Amerikaners om hulle aanval op Kanada, onder Britse beheer, te kan uitvoer. Net voor die einde van 1812 het die Amerikaanse regering groot planne beraam om te verseker dat hulle die meer beheer. In 1812 het Kommodoor Chauncey vir Kaptein Perry aangestel in beheer van die bou van skepe en om hulle toe te rus. Teen die einde van Julie is vier skepe met baie moeite voltooi by Presqu'isle (die hedendaagse Erie, Pennsilvanië). Hierdie klein vloot was versterk deur vyf ander skepe vanaf Black Rock wat naby Buffalo geleë is.

Die Slag

[wysig | wysig bron]

Perry se vloot het uit nege skepe bestaan wat gesamentlik 54 kanonne gedra het. Daar was drie brikke, Lawrence met 20 kanonne, Niagara met 20 kanonne en die Caledonia met 3 kanonne. Die res van die vloot het bestaan uit vyf skoeners wat tussen 1 tot 4 kanonne elk kon dra en een sloep wat 'n enkele kanon kon dra. Perry het in die middel van Augustus uitgevaar om die Britte te takel. Op 10 September 1813 word die Britse Vloot gewaar naby Put-in-Bay. Barclay, 'n veteraan van Trafalgar, se vloot het bestaan uit ses skepe wat 63 kanonne gedra het maar ligter gepantser was. Die Britte het hulle aanval op Perry se vlagskip, Lawrence, gekonsentreer. Die skip was vir twee ure onder Britse vuur en teen daardie tyd feitlik 'n wrak met die grootste gedeelte van die bemanning dood of gewond. Perry klim egter in 'n oop boot, terwyl die Britte op hom vuur, en vaar oor na die Niagara wat tot op daardie stadium nie aan die slag deelgeneem het nie. Hy hys sy oorlogvlag op die Niagara en val die Britse vlagskip aan wat hy binne 8 minute verower. Die Britse Vloot, wat op daardie stadium gehawend was, gee toe onmiddellik oor. Hy stuur sy beroemde boodskap aan die Amerikaanse owerhede: We have met the enemy and they are ours - two ships, two brigs, one schooner and one sloop. Aan die Amerikaanse kant het 27 matrose gesneuwel en 96 was gewond. Die Britse ongevalle was meer. Die oorwinning het aan die Amerikaners beheer oor die meer besorg en ook bewys dat die Britte nie onoorwinlik was nie. Dit het verseker dat die hele noordweste stabiel en onder beheer van Amerika gebly het en dat hulle Kanada met gemak kon aanval.

  • Collier's Encyclopedia, Crowell-Collier Educational Corporation, volume 14, bladsy 270.